مریم میرزاخانی جدید از لنگرود می آید!

۱۳۹۸/۰۲/۳۰ ۰۷:۵۵ چاپ کد خبر: 105474
به گزارش لنگرخبر، جام جم نوشت: می گویند هزار سال پیش وقتی سلطان محمد ملکشاه سلجوقی از دنیا رفت و متعاقبش فرامرز بن مردانشاه لنگرودی از تهران آزاد شد، نام شهر لنگرود هم برای اولین بار به کتاب های تاریخی آمد، شهری که رودی پر آب از وسطش می گذشته و چون قابل کشتیرانی بود و لنگرگاهی داشت به لنگرود شهره شد، همانجا که 200 سال پیش لویی روبینو، کنسول سفارت بریتانیا در رشت در کتاب «مازندران و استرآباد» درباره اش نوشته که کناره های رودخانه لنگرود زیباترین منظره ای است که در ایران دیده است. لنگرود در کنار همه زیبایی های طبیعی اش، چهره شهیر و بنام نیز کم ندارد، چه علما و فضلایش باشند و چه شعرا و ادبایش. حالا به این فهرست باید نام بانویی را نیز اضافه کرد که درخلوت آزمایشگاه و سکوت عرصه پژوهشگری یک بار دیگر نام لنگرود را زنده کرده. دکتر سمیه کاظم نژاد هنوز 40 سالش نشده با این حال مدیر گروه مهندسی بافت پژوهشگاه ابن سینا و جنین شناس مرکز درمان ناباروری و سقط مکرر است و حدود دو سال است در حوزه مهندسی بافت و سلول درمانی نیز یک شرکت دانش بنیان تاسیس کرده است. او 11 سال قبل جایزه جشنواره جوان خوارزمی را به دست آورد، هفت سال قبل پژوهشگر برتر استان گیلان شد و پنج سال پیش پژوهشگر برتر جهاددانشگاهی. دکتر کاظم نژاد تا به حال بیشتر از50 مقاله در مجلات معتبر بین المللی چاپ کرده، پنج ثبت اختراع دارد و علاوه بر کتاب «زیست شناسی پیشرفته سلول های بنیادی بالغ» که به زبان فارسی نوشته، چهارفصل از یک کتاب بین المللی را نیز تالیف کرده، کارنامه ای که وقتی کنار هم چیده شد دست اندرکاران جشنواره ملی زن و علم را مجاب کرد تا در حوزه علوم پزشکی، جایزه مریم میرزاخانی را به این پژوهشگر لنگرودی اهدا کنند. حالا او در گفت وگو با جام جم از گذشته و حال و آینده اش می گوید، از یک زن تمام عیار ایرانی که هم زن است، هم همسر، هم مادر، هم مدیر و هم پژوهشگر.



سمیه کاظم نژاد به مدرسه که رفت درس و کتاب چشمش را نگرفت و فکر کرد مدرسه رفتن وقت تلف کردن است! او خانواده را بدجور نگران کرده بود و هرچه در گوشش می خواندند که درس بخوان ثمری نداشت. سمیه به کلاس چهارم که رسید منزلشان تغییر کرد و پشت بندش مدرسه اش. روزی که وارد مدرسه جدید شد خانم معلم مهربان که معلم کلاس اولش بود رو به بچه های کلاس گفت که سمیه بهترین دانش آموز مدرسه قبلی بوده و حالا به مدرسه جدید آمده تا اینجا هم بهترین باشد. سمیه این را که شنید یک چیزی گوشه ذهنش را قلقلک داد و باور کرد که می تواند بهترین باشد. از همان روز ورق زندگی اش برگشت و رفت پی درس و کتاب، بعد هم فهمید که درس آن قدرها که فکر می کرده بد نبوده، اصلا با خودش گفت چقدر خوب است بچه ها درس بخوانند. سمیه این چنین یکباره متحول شد و به دوره راهنمایی که رسید عضو تیم المپیاد ریاضی شد، تفریحش هم حل کردن معادلات ریاضی و کیف بردن از این دنیای پیچیده شده بود.

این عاشق ریاضی اما در دبیرستان رشته تجربی خواند چون خانواده فکر می کردند که این رشته آینده دارتر از بقیه است، سمیه هم چون زیست شناسی را دوست داشت، شد دانش آموز رشته تجربی. سمیه اما کنکور که داد رشته اش به جای پزشکی شد تغذیه، رشته ای که او را از لنگرود آورد پشت میز و نیمکت های دانشگاه شهید بهشتی تهران. حالا سمیه کاظم نژاد یک دانشجوی درس خوان بود، یک دختر با اراده و مصمم که بلافاصله بعد از اتمام دوره کارشناسی، دانشجوی کارشناسی ارشد شد ولی نه در رشته تغذیه که در بیوشیمی از نوع بالینی اش، رشته ای که می تواند مکانیسم های سلولی را تجزیه و تحلیل کند و آنالیز بهتری ازعلم تغذیه ارائه دهد. سمیه هنوز دانشجوی ارشد بود و داشت پایان نامه می نوشت که در کنکور دکترای بیوشیمی رتبه دوم را کسب کرد و با تصمیم استادانش در مصاحبه پذیرفته شد. این سرآغاز تغییر مسیر زندگی سمیه کاظم نژاد بود، نقطه ای که به ازدواجش ختم شد، او را صاحب دو پسر دوقلو کرد و نشاندش پشت میز و صندلی پژوهشگری.






[gallery columns="1" size="large" ids="105477"]





اوایل دهه80 سلول های بنیادی شده بود همه فکر و ذکر سمیه، همین سلول ها نیز شدند موضوع پروژه و تز دوره دکتر ایش، سلول هایی که او چهار مقاله آی اس آی درباره شان نوشت و علتی شد برای برگزیده شدن سمیه کاظم نژاد در جشنواره جوان خوارزمی و عضو شدنش در بنیاد ملی نخبگان. موضوع پروژه او ایجاد سلول های کبدی از سلول های بنیادی در یک ساختار سه بعدی بود، موضوعی که راه صاف کن وی برای ورود به پژوهشگاه ابن سینا نیز  شد.

سمیه کاظم نژاد در پژوهشگاه، سلول های بافت آندومتر را که مرتبط است با تولید مثل و باروری زنان انتخاب کرد و برای مسلط تر شدنش به این حوزه دوره تخصصی جنین شناسی را نیز گذراند تا با پل زدن میان جنین شناسی و سلول شناسی، بتواند مشکلات باروری افراد را برطرف کند و کاری کند تا روزنه امیدی باز شود برای همه کسانی که تکنیک های معمول آی وی اف گرهشان را باز نمی کند.

او حالا هم پژوهشگر است و هم درمانگر حوزه ناباروری، بانویی که دارد از سلول های بنیادی در این حوزه کمک می گیرد و بسیار امیدوار است که نتایج پژوهش هایش لبخند و شادی را به زندگی آدم ها برگرداند.



درمان ضایعات استخوانی ـ غضروفی، درمان زخم های دیابتی و درمان ناباروری به کمک مهندسی بافت و سلول های بنیادی حوزه هایی است که سمیه کاظم نژاد روی آنها متمرکز است. مطالعات گسترده آزمایشگاهی و حیوانی اینها با موفقیت پشت سر گذاشته شده، مرحله پیش بالینی هم موفقیت آمیز بوده و کار حالا به کارآزمایی بالینی رسیده است. نتایج کار برای سمیه آن قدر امیدبخش است که به ما می گوید اگر اوضاع به همین نحو خوب پیش برود برای نخستین بار در دنیا تکنیک هایی به وجود خواهد آمد که جایگزین روش های فعلی که چندان نیز کارآمد نیستند، می شود.

او اما می گوید، باید از پژوهش های مرتبط با سلول های بنیادی بهتر و بیشتر حمایت شود، چون این حوزه نیازمند بودجه است و اگر به پژوهشگران پر و بال بودجه ای و تجهیزاتی داده شود، کارهای بزرگ تری انجام خواهند داد. ولی چه می شود کرد که این حوزه نیز گرفتار تحریم هاست، تحریم هایی که واردات مواداولیه و تجهیزات را دشوار کرده و سمیه افسوس می خورد اگر نتایج سال ها کار پژوهشگران و جایگاه قابل ملاحظه ای که ایران در جهان به دست آورده، متزلزل شود.



جنین شناسی، مهندسی بافت و سلول های بنیادی همه اش برای این بانوی پژوهشگر شگفتی است. او مبهوت عظمت خداست وقتی که به عنوان

جنین شناس در آزمایشگاه دو سلول نر و ماده را با هم لقاح می دهد و در بدن زن می کارد و بعد این سلول لقاح یافته به انسانی تبدیل می شود با بی شمار قابلیت و آن وقت بعد از 9 ماه این سلول دست ساخت می شود نوزادی در آغوش والدینش و او از دیدن شادی آنها ذوق می کند و خستگی از تن به در می رود.

سمیه به عنوان یک متخصص مهندسی بافت گرچه می داند کارهای بشر به پای آنچه خداوند خلق می کند، نمی رسد ولی در آزمایشگاه همه سعی اش این است که بافت هایی مصنوعی بسازد و آنها را جایگزین بافت های از دست رفته یا بافت های از کارافتاده کند و باز هم کیف کند از این که اندامش به وضعیت قبل از بیماری اش بازگشته و انسانی از رنج خلاص شده. او مبهوت عظمت خدا می شود وقتی با سلول های بنیادی کار می کند و می بیند این سلول ها به محض ورود به خون به کمک مولکول هایی که درسطحشان دارند از مولکول های ناحیه آسیب دیده پیام هایی دریافت می کنند و سریع خودشان را به آنها می رسانند تا زخم و دردی را التیام دهند. او می گوید فتبارک ا... احسن الخالقین که این نظام خلقت با چه نظمی تدبیر می شود.



آدم های موفق تک بعدی نیستند، یک بانو اگر در محیط کار موفق است و جایگاه نخبگی دارد در زندگی شخصی اش حتما موفق تر است؛ سمیه کاظم نژاد چنین بانویی است. او با دو فرزند دوقلو خواست و پژوهش کرد، با همین دو فرزند شد پژوهشگر برتر، به خاطرشان نخواست که فرصت مطالعاتی از دانشگاه های خارجی بگیرد، خواست که بماند پیش فرزندانش، کنار همسر و خانواده اش چون او مثل خیلی از بانوان ایرانی خانواده را به همه چیز ترجیح می دهد. این روزها با این که او پست های مدیریتی پرمشغله ای دارد اما به خانه که می رسد، می شود یک کدبانوی تمام عیار، یک مادر مهربان، یک همسر خوب، زنی با دستپختی عالی و صاحب خانواده ای گرم. او حواسش به همه چیز هست و از دو پسرش جانانه حمایت می کند، حتی وقتی که جنین بودند و او با علم تغذیه ای که آموخته بود، اجازه نداد فرزندانش مثل خیلی از دوقلوها کم وزن به دنیا بیایند یا مشغله های کاری اش سلامت بچه ها را به خطر بیندازد.

با این حال سمیه کاظم نژاد، رویاهای شغلی اش را با قوت دنبال می کند و دوست دارد پژوهش هایی که در حال انجام آنهاست به تایید نهایی برسد تا آن وقت ببیند که تحقیقاتش به خدمتی پزشکی تبدیل شده و جلوی بسیاری از اختلافات خانوادگی حتی آسیب های اجتماعی گرفته شده است.
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان