شاید کل سال هم کم باشد تا از دفاع مقدس مان بگویند، اما توفیق اجباری این است که همه را در یک هفته mp3 چه با فیلم ها ی تکراری و چه با نواهای حاج صادق و چه با یادواره های شهدا که می شود بهتر و تاثیر گذار تر هم برگزار کرد-خلاصه می کنند.

شاید امروزه دیگر کسی دلش برای جنگ تنگ نمی شود از جنگ که می گوییم نه به آن معنای واقعی جنگ بلکه همان حال و هوا، همان صفا و صمیمیت، همان یک دلی و بی ریایی، هرچند که شاید آنها جایگزینش را در شمال شهر پیدا کرده اند.

هفته ی دفاع مقدس هم بهانه ای شد که از رزمندگانی بنویسیم که دیگر رزمنده نیستند، و شاید هم مدرنیته بر آنان تاثر سوء گذاشته و یا شاید هم شهوت قدرت و ثروت.

 این عزیزان که به برکت خون شهدا یا وزیر شده اند و یا وکیل(منظورمان شخص و جناح خاصی نیست) دیگر بر سر مزار شهدا برای یاد دوستان شان نمی روند بلکه به نیابت از شهدا  در رستوران حسن رشتی ، بختیاری و نوشابه میل می کنند.

دیگر فرزندان شان را به راهیان نور روانه نمی کنند بلکه آقازاده ها را برای اشاعه ی فرهنگ شهادت به انگلیس می فرستند، بسیجیانی که صد ها بار تا مرز شهادت پیش رفتند، اینها تمام مرزهای عقیدتی را پاک کردند.

در «دربند» ، «سربند ها» را از پیشانی برداشتند تا در مقابل دختران بالا شهری شرمنده نشوند، اینان بعد از جنگ به جای تابوت شهید، تابوت صلح را به یدک کشیدند  برای رهبر نامه ای سرگشاده نوشتند که در آن حتی خبری از سلام هم نبود.

اینان بعد از شهدا به لج پایگاه بسیج محل، قلیان سرا زدند تا در آنجا حاج رجب برای شهید الله کرم، بابا کرم بخواند و بس.

 اینان بعد از شهدا پارس سوار شدند و پارس کردن سگ های شان را به رخ بسیجیان ما کشیدند، اینان بعد از شهدا دم از مصلحت زدند و به جای اجرای عدالت، نشستند و مصلحت اندیشی کردند.

 اینان بعد از شهدا هم رنگ زمانه شدند و فقط از ولایت، پیراهنش(یقه ولایتی) را پوشیدند، اینان بعد از شهدا برای خود دو قبر خریدند یکی در بهشت زهرا و دیگری در قسمت منافقین آن هم با هواکش.

 اینان بعد از جنگ به جای رمز یا زهرا از رمز تقلب استفاد کردند برای به آشوب کشاندن، اینان بعد از شهدا علی را تنها گذاشتند و در ولنجک مرسده را صیغه کردند.

 اینان بعد از شهدا به جای سرکشی از خانواده های شهدا، از خانواده های فتنه گران دیدار کردند، اینان بعد از شهدا به جای دفاع از مردم بی دفاع غزه، شعار نه غزه نه لبنان  سردادند.

 اینان بعد از شهدا نه تنها خط امام را ادامه ندادند بلکه خط خطی هم کردند تا دیگران نتوانند ادامه دهند.

 اینان بعد از جنگ، محافظ دار شدند و برای کوچه و درب شان هم محافظ گذاشتند، اینان بعد از شهدا نشستند و فقط خاطره نوشتند و تهاجم فرهنگی را به سُخره گرفتند.

اینان بعد از جنگ آلزایمر گرفتند و دیالمه را با بنی صدر اشتباه گرفتند.

با این همه اوصاف ما حقوق دان نیستیم که جرائم بالا را از نظر حقوقی بررسی کنیم ما بسیجی هستیم و شرف ما همان چفیه شهداست که این روزها روی دوش مولای ماست و جرم فتنه گران همان جرم خوارج صدر اسلام است، هرچند در بسیجیان ما حقوق دان هم وجود دارد ولی ما این جرائم نابخشودنی را روانه می کنیم به شهدا چرا که بهترین حقوق دانان آن ها هستند.