به گزارش لنگرخبر به نقل از فارس، معجزه، واژه زیبایی است که شنیدنش امید را در قلب انسان زنده می کند، ما معتقدیم که معجزه با توکل و توسل به دست می آید و راهش را به سمت زندگی ما کج می کند.

اما برخی از انسان ها نیز بوده اند که خود معجزه می کردند، انسان هایی که از ما فراتر زیسته و فراتر بندگی کرده اند، معجزاتی که از جانب خدا به بندگان هدیه شده و در قرآن کریم نیز برایمان بازگو شده اند همیشه در ذهن ماندگار هستند.

عصای حضرت موسی علیه السلام با رواج سحر و جادو در عصر او تبدیل به اژدها می شد و دستش با خارج شدن از گریبان، مثل ماه می درخشید، حضرت عیسی علیه السلام نیز در دورانی که درمان بیماری های مختلف کار مرسوم و رایجی بود، مردگان را به اذن خدا زنده می کرد و کور مادرزاد را شفا می داد؛ پیامبر اسلام نیز در دوران رواج بازار فصاحت و بلاغت، قرآن را بر همگان عرضه کرد تا معجزه جاوید پیامبر خاتم باشد.

پس از مبعوث شدن آخرین نبی خدا در زمین، همه گمان می کردند که معجزات الهی و وحی خدا دیگر بر زمین نازل نمی شود و دیگر خبری از این اعجازها نخواهد بود، اما حسین ابن علی (ع) سومین امام شیعیان و اویی که پیامبر خاتم ایشان را کشتی نجات عالمین معرفی کردند، به جهانیان ثابت کرد که وجود مبارکش و نگاه او به هرکسی که اراده کند بازهم معجزه ای خواهد آفرید.

بیش از یک هزار و ۳۰۰ سال از قیام تاریخی حضرت سیدالشهدا می گذرد و مانند هر غمِ تلخِ از دست دادنی می بایست غم این مصیبت نیز رفته رفته سرد می شد و از یادها می رفت اما ازآنجاکه وجود مبارک حسین ابن علی (ع) خود اعجاز است، این قیام معجزه آسا که در ظاهر شکست این خاندان بود در تاریخ و اعصار ماندگار ماند و موجب احیای اسلام عزیزمان شد.

از عصر سال ۶۱ هجری تاکنون غم این مصیبت عظما در قلب محبین اهل بیت (ع) و نه تنها شیعیان که بر قلب تمامی انسان های آزاده دنیا سنگینی می کند و شرح این واقعه عظیم تاریخ و مصیبت دردناک را بر خود واجب می دانند و نوحه خوان عزای حسین ابن علی (ع) هستند.

امام، امسال یکی از نوادگانش را به سمتمان فرستاد تا نشانمان دهد که اگر او بخواهد نظر می کند و به قول خود آقا صالح: این توفیق امام است و به هر کس بخواهد عطا می کند و اگر قدردان نباشیم و به خود مغرور شویم این توفیق از ما سلب می شود.

گفتم آقا صالح، راستش شاید کمی عجیب به نظر برسد اما آن قدر واقعی و حیرت انگیز است که فقط باید گفت: شکر خدا که حسین (ع) امام ماست ...

در همین حوالی خودمان در شهرستان لنگرود، یکی از شهرستان های شرق گیلان پسر جوانی به نام سید صالح مهری پور زندگی می کند، سیدی که به حق نگاهِ مولا بر خودش و زندگی اش سایه افکنده و توفیقی شگرف ارزانی اش داشته است.

برای مصاحبه با او تماس گرفتم، گاهی بین حرف تصور می کردم گوشی تلفن را قطع کرده اما متوجه شدم آنقدر لکنت زبانش شدید است که ادای کلمات برایش سخت و سنگین است، همین شد که از او خواستم به صورت حضوری با هم صحبت کنیم و بتوانم از این معجزه خداوندی که از جانب سیدالشهدا به او عطا شده فیلم و تصویر هم داشته باشم.

آقا سید صالح ۲۴ ساله قصه ما از کودکی با اختلالات گفتاری یا همان لکنت زبان شدید دست وپنجه نرم می کند، سال های سختی را پشت سر گذاشت اما از همان دوران کودکی علاقه زیادی به نوحه خوانی در دستگاه اباعبدالله داشت اما آن طور که خودش تعریف می کند به خاطر این مشکل گفتاری به او اجازه مداحی نمی دادند.

سید جوانِ لنگرودی اما بر نوحه خوانی و مداحی برای امام حسین (ع) مصمم بود و گاه گاهی در خانه تمرین مداحی می کرد تا اینکه متوجه شد در هنگام روضه خوانی لکنت به سراغش نمی آید و این اتفاق بسیار او را متعجب کرد!

معجزه! همانی که فکر می کردیم بعد از انبیای الهی دیگر مانندش را نخواهیم دید این بار در زمان معاصر خودمان برای سید صالح اتفاق افتاد، البته این بار معجزه حسین (ع) بود.

بعد از گذشت سال ها از نخستین باری که سید صالح متوجه این معجزه شد چند سالی است که مداح ثابت هیئت منتظران موعود شهرستان لنگرود است و جلسات هفتگی مداحی اش مانند سایر مداحان برپا است اما کمتر کسی او را می شناسد و از این معجزه حسینی آگاهی دارد.

یکی از دغدغه های جامعه مداحان همان طور که این مداح جوان و نظرکرده معتقد است، شهرت طلبی است، می گوید متأسفانه برخی مداحان دستگاه امام حسین (ع) را بهانه ای می کنند برای رسیدن به جایگاه و دیده شدن اما غافل از اینکه: تعز من تشاء و تزل من تشاء، خدا و مولا به هرکسی که بخواهند عزت می دهند و هرکس را که بخواهند خار می کنند.

البته هیچ کدام از این اتفاقات تاکنون منجر به غرور و تکبری در آقا صالح نشده و او این اتفاق میمون و مبارک را توفیق و لطفی از جانب سید شهیدان می داند که باید هرروز برایش سجده شکر به جا آورد و با نوکری در روضه اباعبدالله قدردان این معجزه حسینی شد.

راستش برای ما عجیب بود و هنوز غیرقابل باور، صبح روزی که قرار بود آقا صالح را ببینیم روضه حضرت رقیه (س) گوش می دادیم، سید جوان این داستانِ حسینی هنوز در تکلم مشکلات فراوانی دارد و برای اینکه این معجزه را راحت تر باور کنیم خواستیم چندکلمه ای روضه مهمانمان کند که در کمال تعجب او هم روضه بی بی رقیه (س) را انتخاب کرد و وقتی زبان برای روضه باز کرد دیگر اثری از لکنت زبان نبود ... الله اکبر ...

اما افسوس می خوریم که سید صالح و امثال او را دیر شناختیم، قطعاً امام حسین (ع) چنین لطف های بی مثالی نصیب افراد زیادی کرده و می کند اما بسیاری از آن ها مانند سید عزیزمان نه دلشان می خواهند دیده شوند و گاهی هم ما توفیق دیدارشان را پیدا نمی کنیم.

امام صادق (ع) می فرمایند: «پس از شهادت جدم حسین (ع)، آسمان ۴۰ روز بر این مصیبت خون گریست و زمین ۴۰ روزبه سیاهی گریست، خورشید تا چهل روزبه گرفتگی سرخ گریست و کوه ها از هم پاشید و دریاها متلاطم شد» و این است اعجازِ امامی که هنوز در دهه محرم آسمان هر ساله برایش سیل اشک جاری می کند.

گزارش: فاطمه احمدی

انتهای پیام/