واکسن های تزریقی فعلی کرونا نمی توانند مانع عفونت در بینی شوند. اگر این واکسن ها می توانستند چنین کاری انجام دهند، امکان جلوگیری از سرایت ویروس را که هنگام حرف زدن، خندیدن، نفس کشیدن، آواز خواندن و عطسن کردن رخ می دهد، به وجود می آمد.

اگر واکسن های استنشاقی کرونا که نیازی به تزریق ندارد و درون بینی پاشیده می شوند، در دسترس قرار گیرند، با ایجاد نوع خاصی از ایمنی در برابر کروناویروس می تواند مانع انتشار ویروس بوسیله افراد در محیط شوند و به این ترتیب پاندمی کرونا زودتر پایان می یابد.

یک دلیل عمده ایجاد عفونت های کرونا در افراد با وجود واکسیناسیون (عفونت های رخنه ای) این است که واکسن های تزریق کرونا طوری طراحی شده اند که باعث ایجاد «ایمنی عمومی» در برابر ویروس شوند و اندام های داخلی مانند ریه ها و قلب را از عفونت شدید محافظت کنند. اما این واکسن های تزریقی نمی توانند همین ایمنی را در بینی ایجاد کنند.

بنابراین اگر افرد واکسینه شده در معرض ویروس کرونا قرار گیرد، هنوز ممکن است  ویروس در مخاط بینی شان تکثیر کند و باعث علائمی شبیه سرماخوردگی شود. واکسن های تزریقی با وجود ایجاد «ایمنی عمومی» باعث ایجاد «ایمنی مخاطی» چندانی در برابر ویروس کرونا نمی شوند. بنابراین پوشش های مرطوب مخاطی درون بینی، چشم ها و دهان که با دنیای بیرون در تماس هستند، در برابر ویروس آسیب پذیر باقی می مانند.

گرچه در ابتدای تزریق واکسن های کرونا که میزان آنتی بادی های خنثی کننده در بالاترین حد خود است، ممکن است مقداری از این آنتی بادی ها به پوشش های مخاطی بینی و دهان و راه های هوایی فوقانی هم سرریز کند، اما در نهایت ایمنی پایدار مخاطی در برابر کروناویروس ایجاد نمی شود.

شرکت Codagenix در آمریکا و کشورهای روسیه، کوبا، هند، هنگ کنگ و ایران در حال انجام کارآزمایی های بالینی واکسن های استنشاقی کرونا هستند.

واکسن «رازی کوو پارس» که یک واکسن بر پایه پروتئین نوترکیب است و موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی ایران آن را ساخته است، علاوه بر دو دوز تزریقی یک دوز استنشاقی هم دارد.

کارآزمایی بالینی مرحله اول و دوم واکسن رازی کوو پارس در ایران انجام شده است و کارآزمایی بالینی مرحله سوم آن از ۱۴ شهریور آغاز شده است. واکسن رازی کوو پارس در کارآزمایی بالینی مرحله سوم با واکسن چینی سینوفارم مقایسه می شود.

منبع: همشهری آنلاین