ملی پوش جوان تیم وزنه برداری جانبازان و معلولین رویای حضور در پارالمپیک ریو را دارد. به گزارش لنگرنیوز، سامان رضی متولد سال 65 در شهرستان لنگرود است و در 18 سالگی بر اثر سانحه ای دچار معلولیت از ناحیه پا شد و پس از آن فعالیت های ورزشی خود را از سال 87 در رشته وزنه برداری ادامه داد. رضی می گوید: پیش از آن سانحه در رشته های مختلفی فعالیت می کردم و در سال های آخر هم به بدنسازی مشغول بودم، بعد از اینکه یک پایم را از دست دادم، رشته وزنه برداری را انتخاب کردم و سال 88 به تیم ملی راه یافتم.

ملی پوش جوان تیم وزنه برداری ادامه داد: اولین رویداد برون مرزی که در آن شرکت کردم به سال 2013 مسابقات آسیایی مالزی برمی گردد که در 88 کیلوگرم موفق به کسب یک نشان نقره شدم ودومین تجربه برون مرزی ام بازی های پاراآسیایی اینچئون بود. وی خاطرنشان کرد: برای مسابقات پاراآسیایی 5 تا 6 مرحله اردو داشتیم که بعد از مراحل اولیه و تثبیت شدن نفرات، تمرینات به صورت فشرده تری برای بازی های اینچئون برگزار شد. پیش از اردوها و همین طور در فواصل بین تمرینات تیم ملی نیز زیر نظر مرحوم عبداله فکور تمرین می کردم که متاسفانه ایشان اخیرا دار فانی را وداع گفتند. البته شرایط تمرینی برای من بسیار سخت بود، چراکه در لنگرود امکانات مورد نظر وجود ندارد و من می بایست هر روز 4 ساعت را در رفت و آمد به شهر رشت می گذارندم تا آنجا برای چند ساعت تمرین کنم و به محل سکونتم برگردم.

دارنده نشان نقره بازی های پاراآسیایی تصریح کرد: در سال هایی که برای پیشرفت در این رشته تلاش می کردم، روزهایی هم بود که خسته می شدم و انگیزه هایم کم رنگ تر می شد، در این شرایط بود که خانواده ام به عنوان حامیان اصلی به من دلگرمی می دادند و همیشه با حمایت هایی که از نظر مادی و معنوی داشته اند باعث شده اند تا دست از تلاش برای رسیدن به موفقیت برندارم. رضی افزود: آنچه وزنه برداری را برای من جذاب کرده و باعث شده با وجود دشواری های که در این رشته هست به آن علاقه مند شوم، شادابی و نشاطی است که بعد از تخلیه انرژی به دست می آوردم و بعد از هر بار تمرین و فعالیت های ورزشی روحیه ام بسیار متفاوت می شود. وی پیرامون بازی های پاراآسیایی گفت: اینچئون برای من میدان بزرگ و با ابهتی بود که به دلیل اعزام گروهی رشته های مختلف و اهمیتی که داشت، دشوارتر از مسابقات آسیایی به نظر می رسید. البته من تمام سعی خود را به کار بردم تا بدون هیچ استرس مسابقه بدهم و بهترین عملکرد را به نمایش بگذارم.

دارنده نشان نقره مسابقات آسیایی مالزی تصریح کرد: حریفی که در وزن من به نشان طلا دست یافت، وزنه برداری از کشور امارات بود که هم از نظر سن و هم تجربه از من بالاتر بود. این فرد سابقه شرکت در چند دوره پارالمپیک های مختلف را داشت که از برخی از آنها نیز موفق به کسب مدال شده بود. بنابراین از ابتدا با توجه به این فاصله ای که وجود داشت و همین طور آسیب دیدگی ایجاد شده بعد از مسابقات مالزی، تمرکزم را بر جایگاه دوم معطوف کردم که خوش بختانه به نشان نقره هم دست یافتم. ملی پوش جوان تیم وزنه برداری افزود: در زندگی ورزشی ام اهداف بلندمدت و کوتاه مدتی در نظر گرفته ام. اهداف کوتاه مدتم راهیابی مجدد به ترکیب تیم ملی و کسب سهمیه برای مسابقات پارالمپیک و هدف بلندمدتم، که آرزوی هر ورزشکاری است، حضور در مسابقات پارالمپیک 2016 برزیل است که امیدوارم همه این برنامه ها محقق شود. وی در این زمینه اضافه کرد: روی یکی از دیوارهای اتاقم کاغذ بزرگی را چسبانده ام و روی آن نوشتم پارالمپیک 2016 ریو، این کار را برای این انجام داده ام که همواره هدف بزرگم پیش روی چشمانم قرار داشته باشد و لحظه ای از آن غافل نشوم.

رضی گفت: فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک برای مسابقات اینچئون تدارک بسیار خوبی دیده بودند و تمرینات تیم ملی برای این مسابقات با نظم و هماهنگی برگزار شد و جا دارد از همه افرادی که در این زمینه تلاش کردند تشکر کنم. وی در پایان افزود: آرزو می کنم سال آینده برای تمام ملت ایران و خانواده ام با سلامتی همراه باشد و معتقدم سلامتی از مهمترین ارکان زندگی است. همچنین آرزو می کنم سال آینده برای تمام ورزشکاران میهنم، اعم از ورزشکاران المپیکی وپارالمپیک، سالی توام با کسب نشان های خوش رنگ و افتخارات گوناگون باشد