جناب آقای روحانی ریاست محترم جمهور جناب آقای ظریف سرپرست محترم تیم هسته ای

با سلام

من یک شهروند شمالی هستم، باز حال و احوال نمی کنم چرا که می دانم حالتان خوب است غم کم می خورید . این دومین نامه ای است که برایتان می نویسم به امید اینکه شاید از طریق رسانه ها به دست شما برسد . گروه زیادی از  هموطنان عزیزم در سراسر ایران از گرفتن  یارانه خود صرف نظر کرده و انصراف داده اند من نیز می خواهم انصراف خودم را اعلام نمایم اما نه در مورد یارانه !!!!! مورد انصراف من بسیاااار با ارزش تر از یارانه ی نقدی دولت است .  در خصوص پرونده هسته ای ، بنده از طرف خودم و به نیابت از مادرم اعلام می کنم که ما از حق مسلم خود گذشتیم . لطفا از این به بعد وقتی صحبت از حفظ حقوق ملت ایران می فرمایید ما دو نفر را فاکتور بگیرید و بگویید  همه ملت ایران به جز این دونفر و به جای هزینه برای حفظ حق مسلم خانواده من در زمینه هسته ای ، خاک را از ریه ها و زندگی مردم خوزستان ، آلودگی را از هوای تهران ، اصفهان و اراک دور کنید ، برداشت های بی مجوز ولی آشکارا  و با مجوز اما مخفیانه  از کوههای شهر کوچک من ، آلودگی ها را از دریای خزر خصوصا در شهر مظلوم من ، فساد و فحشا و اعتیاد را از بین  جوانان وطن و بی کاری را از همه جای این مرز و بوم بزدایید . جنگل ها ، حیات وحش و سواحل سرزمینم را احیا کنید ، تحصیل را رایگان نمایید . جلوی دزدی های حاکمیتی را بگیرید . پول های اختلاس شده را به ما ملت ، آزادی را به رسانه ها و نفت ..... نه ..... نفت برای سفره های ما زیاد است همان لقمه نان و پنیر را به سفره ها ، امنیت را به خطوط هوایی ، مساوات را میان زن و مرد ، امنیت گذشته را به کوچه و خیابان های شهر برگردانید ..... آقای رییس جمهور..... آقای رییس جمهور..... اندکی از  آرامش خود و خانواده تان  را به مردم بی دفاع ایران ببخشید . شما را به خدا با ما درست رفتار کنید ما همانند شما انسانیم ، نفس می کشیم ، ما سنگ و آهن نیستیم ، ما انسانیم درست مثل خود شما .....