در بطن ژئوپلیتیک، نگاه کردن به جهان نهفته است. موضوع ژئوپلیتیک را روش های قرائت و نگارش فضای سیاسی جهان تشکیل میدهد ؛ یعنی موضوع آن درباره پیش فرضها، اسرار و رموز جغرافیایی است که سیاست مداران و سیاست گذاران آن را برای تشخیص اهمیت مکان ها در ساختار و مشروعیت بخشی به سیاست ها به کار می گیرند (اتوتایل و دیگران،1387: 708-291 ).
ژئوپلیتیک همچنین بخشی از فرایند هویت سازی و تعیین تهدیدهای جغرافیایی در مکان های ویژه است که از طریق بیگانگان مشخص میشود. ژئوپلیتیک دوره معاصر به طور فزایندهای به روشهایی مربوط میشود که رسانههای عمومی به وسیله این روشها فضای جهانی را قالب گیری میکنند.
روشهایی از قبیل اینکه چگونه مکان ها و موقعیتها در دوربین تلویزیونی گرفته میشوند و یا گرفته نمیشوند و سپس در اتاقهای محل زندگی ما به طور روزانه به نمایش در میآیند(همان: 702).
ژئوپلیتیک انتقادی، تولید، توزیع، انتشار و مصرف دانش ژئوپلیتیکی را به صورت انتقادی تحلیل می کند. این رویکردها در نوشته های محقق فرانسوی، ایو لاکوست در 1970 پیش بینی شده بود.
لاکوست در بیان انگیزه ها و تناقض های ژئوپلیتیک زمان خود ، ظهور ژئوپلیتیک انتقادی در دهه 1990 را پیش بینی کرد. این رویکرد به آزمون و بررسی نقش استعاره های جغرافیایی مانند هارتلند و کانتینمنت در پی ریزی استراتژی ها و کشف تأثیر رسانههای فرهنگی مانند فیلم، ادبیات، گزارشهای خبری و کارتون در دانش ژئوپلیتیک همت گمارد (حافظ نیا،1385: 70 ).
بخشی از پایان نامه کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی با عنوان : ((بررسی نقش سینمای هالیوود در سیاست خارجی آمریکا بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر)) . نوشته زمان رضایی