در یک جامعه پیشرفته مدیریت یکی از عمده ترین ارگان توسعه می باشد . این توانمندی نقش مهم و گسترده ای را در سرنوشت موضوعات ملی و منطقه ای کشورها دارد .
از دیرباز نیز رهبری و مدیریت بعنوان یک ضرورت در خط تکامل زندگی انسان مطرح بوده و در طول زمان با تحول و پیشرفت گوناگون شیوه های نوینی در این عرصه پدید آمد تا بهره وری کامل تری نتیجه دهد . ورزش علمی و به روز جهان نیز مدیران خود را مجاب نمود که برای موفقیت سازمان های مرتبط جنبه های تخصصی مدیریت را با امورات اداری ، اجتماعی ، اقتصادی و . . . ورزش منطبق نمایند .
یک مدیر ورزش قبل از انطباق مبانی مدیریتی باید شناخت مناسبی از اهداف ورزش در حوزه کاری خود داشته باشد . آنچه مسلم است هدف اولیه کلیه رشته های ورزشی کمک به سلامت مردم جامعه و ایجاد زندگی توام با انرژی و رضایت خاطر است . در واقع ورزش علاوه بر تقویت فاکتورهایی نظیر قدرت ، استقامت ، هماهنگی اعصاب و عضلات جنبه های دیگری نظیر تفریح ، سلامت و حتی کار و شغل نیز دارد .
برنامه ریزی جهت تفریح سالم ورزشی دارای ابعادی نظیر ماجراجویی ، معاشرت ، لذت ، ارزیابی ، احساس شادی ، خلق لحظات ناب و . . . در قالب غنی سازی لحظاتی از زندگی روزانه است .
چنین دیدگاهی می تواند علاوه بر ایجاد سلامت متعادل روانی – حرکتی ، رضایت خاطر و اعتماد به نفس شهروندان را پدید آورد . برای رسیدن به این شرایط در هر منطقه ای ابعاد متفاوتی وجود دارد و یک مدیر با آگاهی از سابقه و تاریخ اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی آن جامعه جهت برنامه ریزی و هدایت برنامه ها اقدام می نماید .
در شرایط سالهای اخیر که با تغییرات سریع محیط وتحولات اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و تکنولوژی مواجه هستیم مدیریت برنامه ریزی های کوتاه مدت و مدرن را می طلبد که نیاز به مدیران به روز تحصیل کرده را بیش از گذشته نمایان می سازد . در عین حال پیش بینی امکانات و الزامات آینده نیز مسئله مهمی است که یک مدیر ورزش باید قدرت تحلیل آن را داشته باشد .
تجهیز و نگهداری امکانات ورزشی و پیش بینی الزامات مکمل آنها در سالهای آینده از وظایف مدیریت سازمانهای ورزشی است . با این اوصاف یک مدیر ورزشی نیاز مند یک آمار دقیق از همه شرایط نرم افزای و سخت افزای سازمان تحت مدیریت خود است که خود این مهم پرسنل متخصص و آشنا با ثبت آمار و اطلاعات را می طلبد .
در کنار این اقدامات ،برنامه ریزی دراز مدت و کلان برای تدوین طرح جامع ورزش یک منطقه از ضروریات است که تمامی اقدامات کوتاه مدت در آن گنجانده می شود . اقدامات صورت گرفته در برنامه ریزی های کوتاه مدت را مدیر ورزش در دیا گرام برنامه ریزی بلند مدت رسم می نماید و میزان پیشرفت و احیانا" انحراف از خط استاندارد شیب پیشرفت را محاسبه و تحلیل می کند .
مباحث زیادی نظیر تاخیر در تخصیص اعتبارات ورزشی و عمرانی ، ظهور رشته های جدید ورزشی با نیاز امکانات پیشرفته به روز ، تغییرات حوزه مدیریت ، مشکلات تسهیلات حوزه های خصوصی ورزش ، تغییرات استاندادهای آموزش ورزش و . . . می تواند برنامه ریزی های مدیران ورزش را دچار اختلال نماید . لذا بحث آمایش سرزمین ورزش مناطق مختلف ضرورت پیدا می کند . پرداختن به آمایش سرزمین حوزه ورزش میزان انحراف و خطای برنامه ریزی را به حداقل می رساند زیرا معنی دار شدن پرداختن به یک سری ورزش ها ی تعریف شده در یک منطقه در یک جامعه آماری مشخص به معنی وجود زیر ساخت لازم در یکی از ابعاد سخت افزاری و یا نرم افزاری می باشد .
ورود به این مبحث مسلما" نیاز به ارائه ایده در سطح مقدماتی برنامه ریزی است که مسلما" یک مدیر به تنهایی نمی تواند ایده های جامعی ارائه کند .
تشکیل تیم برنامه ریزی جهت بررسی ابعاد آمایش سرزمین ورزشی و ارائه راهکارهای مختلف جهت بارور کردن ایده های اولیه از هنر مدیر ورزش است .
بررسی ابعاد مختلف پیشرفت ورزش موجب کلید خوردن پروژه های اولویت دار خواهد شد . و افزایش سرانه ورزش مناطق و تعمیر و تجهیز در راستای منطقی و مطلوبی صورت خواهد گرفت . البته به نظر می رسد در دهه های گذشته روابط سیاسی و اجتماعی ، برنامه ریزی های ورزشی را تحت شعاع قرارداده و در اکثر شهرستانها برنامه ریزی های مدیران جواب مطلوبی نداده است ولی انتظار می رود با تشکیل وزارت ورزش و جوانان و سازماندهی و آموزش پرسنل و مدیران به تدریج این مسولیت ها نهادینه شود .
بهر ترتیب در چند سال اخیر سازمان تربیت بدنی با تبدیل به وزارت ورزش و جوانان در حال اصلاح ساختار اداری و تشکیلاتی می باشد که مسلما" تا ثبات این امر نزدیک به یک دهه زمان نیاز است .
این زمان فرصت خوبی است . که مدیران حوزه های ورزش با به روز کردن علوم مدیریتی و انصباق با مباحث ورزشی زمینه تحولات ورزش مناطق خود و برنامه ریزی تدوین سند پیشرفت ورزش را فراهم آورند .
محمد علی خداجو: دانشجوی دکترای اقلیم شناسی شهری / رئیس اداره ورزش و جوانان لنگرود
۱۳۹۳/۱۲/۲۶ ۰۸:۵۳
