محمدودود حیدری امروز یکشنبه طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت:

۱- دیروز مراسم تنفید ریاست محترم جمهوری جناب حجت الاسلام حاج شیخ حسن روحانی در محضر رهبر معظم انقلاب برگزار شد و ایشان برای یک دوره چهار ساله به عنوان رئیس جمهور ایران از سوی حضرت آیت الله العظمی خامنه ای منصوب گردیدند. همزمان با این انتصاب که پس از تنفیذ رأی مردم شریف ایران اسلامی صورت پذیرفت، دوره ریاست جمهوری هشت ساله جناب آقای دکتر محموداحمدی نژاد با همه فراز و فرودها پایان پذیرفت و رسماً سکان اجرایی کشور به دست رئیس جمهور منتخب سپرده شد.

۲- امروز اولین روز کاری رئیس جمهور جدید است که با مراسم تحلیف وی در مجلس شورای اسلامی آغاز می شود و این آغازی است بر پایان دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد. البته پایانی بر دوره ریاست احمدی نژاد به جمهور و نه پایان دوران احمدی نژاد! احمدی نژاد مردی بود که از میان مردم به پا خاست. مردمی بود و ساده زیست، پرانرژی بود و پرکار، زحمتکش و بی ریا، تلاشگر و مخلص. شعارهای انقلاب را سر دست گرفت و به آنها افتخار نمود. شعار عدالت را از حاشیه به متن آورد. حلقه های بسته مدیریتی را شکست و نسل جدیدی از نخبگان و جوانان را وارد مدیریت کشور نمود و نشان داد روحیه انقلابی و جوانی کارگشا و راهگشاست. به همه ثابت نمود تعداد اندکی که خود را مدیر بالاصاله می دانند و دیگران را نه شایسته مدیریت می دانند نه لایق اداره کشور،در برابر همت و توان انقلابیون و جوانان مؤمن یارای مقاومت و عرض اندام ندارند. از طرح شعارهای انقلاب در مجامع جهانی خجالت نکشید و مبارزه با غده سرطانی اسرائیل را در دستور کار جدی خویش قرار داد. اینها و بسیاری از موارد دیگر اقدامات ارزشمندی است که اثر آن تا سال ها در پیکره مدیریتی کشور و اذهان آحاد مردم باقی خواهد ماند.

۳- بدون تردید آثار عملکردها و رفتارهای خوب و بد احمدی نژاد که چه بسا بتوان از آنها به عنوان» مکتب احمدی نژاد» یاد کرد تا مدت ها باقی خواهند ماند و به ویژه در فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه نقش ایفا خواهند نمود. قطعاً یکی از نکات برجسته رفتاری احمدی نژاد مردمی بودن وی، حضور در میان بدنه مردم، به ویژه طبقه متوسط و ضعیف جامعه است. رفتاری که کاملاً منطبق بر آموزه های دینی و انقلابی ماست. سفرهای استانی و سرکشی از محروم ترین نقاط کشور، حضور در میان بدنه مردم به بهانه های گوناگون، اهمیت بخشی به مکاتبات و نامه های مردم و تلاش برای حل گرفتاری ها و معضلات ایشان، بردن اعتبارات ملی به استان ها و نظارت بر طرح های در حال اجرا در شهرستان ها و روستاهای دوردست، آشنا نمودن هیئت دولت با مباحث منطقه ای و بومی از نزدیک با تشکیل جلسات هیئت دولت در استان ها و حتی نوع پوشش و گویش وی حکایت از مردمی بودن او داشت. اینها بخشی از همان هایی است که باعث می شود دلمان برای احمدی نژاد تنگ شود و مطمئناً دل مردم نیز برای او تنگ خواهد شد. البته خواننده گرامی توجه دارد که ذکر این دلتنگی به مفهوم فراموشی یا نادیده گرفتن زوایای منفی مکتب احمدی نژاد که تا همین الان آثار مخربی نیز در نوع رفتار بخشی از سیاسیون و گروه های سیاسی ما گذاشته است نیست.

مواردی از قبیل دلبستگی های بیش از حد به برخی از اطرافیان و چشم پوشی از ایرادات ایشان و عدم توجه به نظرات طرفداران و دلسوزان در این خصوص، تقابل با برخی از موارد قانونی، ایجاد تزاحم میان قوا، یکدندگی و گاهی لجبازی در تصمیم گیری ها یا اقدامات اجرایی کشور، توجه افراطی و غیرمنطقی به برخی امور متافیزیکی بخشی از این موارد است که قطعاً مورد تأیید نیست.

۴- و حالا اما زمان مناسبی است که منصفانه به دوران دولت های نهم و دهم نگریسته شود. مدت زمامداری احمدی نژاد تمام شده و آینه تمام نمای خدمات این دولت در پیش چشمان همه است. بی شک در این دو دولت به اندازه تمامی ۱۶ سال قبل از آن کار انجام شد، سازندگی اتفاق افتاد و در جهت رفع مشکلات مردم تلاش گردید. هدفمندی یارانه ها که تکلیف دولت های قبلی بر اجرای آن قرار گرفته و به سرانجام نرسیده بود به مرحله اجرا درآمد و سهام عدالت میان مردم توزیع گردید و گامی دیگر در مسیر تحقق عدالت اجتماعی مورد نظر شعارهای انقلاب اسلامی برداشته شد. زحماتی که در این دولت از سوی احمدی نژاد و تیم همکارش کشیده شد در دولت های قبل از وی کم سابقه و اکثراً بدون سابقه است. سؤالی که این روزها ذهن هر منصف مطلعی را به خود مشغول می سازد این است که آیا پاستور دیگر به خود چنین رئیس جمهور مردمی، تلاشگر و انقلابی را خواهد دید؟! آیا باز هم جمهور شاهد رئیسی خواهد بود که اموالش را پس از دوره ریاست جمهوری به قوه قضائیه اعلام نماید که آن هم تنها اندکی افزایش نسبت به ابتدای دوران مسئولیتش داشته باشد یا اینکه مانند دو رئیس قبلی جمهور حتی از اعلام اموال نیز بر طبق قانون امتناع خواهند نمود؟! این چنین است که معتقدم دلمان برای احمدی نژاد تنگ می شود.