بامداد پنج شنبه، 6 فروردین 1394 شمسی، جنگنده های سعودی و برخی کشورهای تابع عربی یمن را آماج حملات خود قرار دادند.


نام این عملیات، به تقلید از نام های عملیات های غربی، «طوفان قاطع» گذاشته شد. حملات به یمن در بامداد پنج شنبه پایان نیافت و روز پنج شنبه نیز ادامه یافت و ده ها نفر را در مناطق مختلف یمن به کام مرگ فرو برد.


«عادل الجبیر» نماینده عربستان در سازمان ملل پس از این حملات ابراز داشت که حملات این کشور بیش از یک شهر و یک منطقه را در یمن شامل می شود. وی همچنین مدعی شد که ریاض برای حمایت و پشتیبانی از «دولت مشروع» یمن دست به مداخله نظامی در این کشور زده است.


 

13940106000217_PhotoL


 

همزمان مصر اعلام کرده است که از عملیات عربستان در یمن حمایت «سیاسی و نظامی» می کند. شبکه دولتی این کشور به نقل از وزارت خارجه مصر گزارش داده که قاهره در حال رایزنی با ریاض است  تا در هماهنگی با اعضای شورای همکاری خلیج فارس، در عملیات نظامی مشارکت کند.


کاخ سفید ساعتی پس از آغاز عملیات اعلام کرد که همکاری نزدیکی با عربستان در حمله به یمن دارد و به کشورهای مهاجم اطلاعات و پشتیبانی لجستیکی می دهد.


«برنادت میهان»، سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا روز پنج شنبه با صدور بیانیه ای، اعلام کرد: «رئیس جمهور (باراک) اوباما مجوز حمایت لجستیکی و اطلاعاتی به عملیات نظامی تحت رهبری شورای همکاری خلیج (فارس) را صادر کرده است.»


وی با بیان اینکه نیروهای آمریکایی در این عملیات حضور ندارند، گفت: «با این وجود واشنگتن یک مرکز برنامه ریزی مشترک با عربستان سعودی برپا می کند تا حمایت نظامی و اطلاعات ایالات متحده را هماهنگ کند.»


 

13940106000102_PhotoL


 

ترکیه نیز روز پنج شنبه از حمله نظامی به یمن استقبال کرد تا شاید برای اولین بار پس از سقوط دولت قانونی مرسی، بار دیگر جبهه متحدی بین عربستان، ترکیه، مصر و قطر شکل گیرد. قطر نیز با تعدادی هواپیما در این عملیات نظامی مشارکت کرده بود.


در مقابل «علی العماد» عضو ارشد جنبش انصارالله یمن به شبکه سی ان ان گفته است که مردم یمن با قدرت به تجاوز خارجی پاسخ می دهند.


وی در این مورد گفت: «این تجاوزی آشکار است و ما با آن مقابله به مثل می کنیم. اقدام سعودی ها تمام مردم یمن را متحد کرده و آل سعود بهای این اقدام را خواهد پرداخت.»


 

13940106000100_PhotoL


 

العماد همچنین گفت بعید است عربستان اقدام به اعزام نیروی زمینی کند، اما در صورتی که دست به چنین کاری بزند، قطعا شکست خواهد خورد.


اقدام نظامی عربستان و متحدینش همان طور که العماد گفته یک تجاوز نظامی آشکار است، تجاوزی که از ابعاد مختلف حقوقی، سیاسی و نظامی قابل بررسی است. بر این اساس دست کم نکات زیر را می توان در خصوص این تجاوز مورد نقد و بررسی قرار داد:


1- عربستان سعودی و کشورهای عربی متحدش بارها شاهد تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک لبنان، به عنوان یک کشور عربی و عضو اتحادیه عرب بوده اند. چرا در تمام این مدت، هیچ تحرک نظامی از سوی رژیم عربستان و متحدین عربش صادر نشد اما یک مساله داخلی در یمن که بین گروه های سیاسی این کشور رخ داده است، شایسته اقدام نظامی است همان طور که در بحرین نیز، انقلاب مردمی با ورود نیروهای نظامی آل سعود سرکوب شد.
2- حمایت ایالات متحده از حمله نظامی یک کشور به همسایه اش چه معنی می تواند داشته باشد؟ آیا حاکمیت ملی، استقلال کشورها و اصل عدم تجاوز، جزو اصول و ارزش های جامعه بین المللی پس از وستفالی نبوده است؟ دولت دموکرات و مدعی لیبرالیسم اوباما، چطور از یک اقدام نظامی علیه کشوری مستقل حمایت می کند؟ بنابر کدام مبنای حقوقی یا حتی سیاسی؟
3- ظاهرا تسلط بر تمامی جوانب شبه جزیره عربستان از «خطوط قرمز» رژیم پادشاهان فرتوت سعودی است. بر این اساس، از نظر ریاض، تمام حکومت های مستقر در کشورهای شبه جزیره باید دست نشانده باشند ولو به قیمت دخالت نظامی. در بحرین و اکنون یمن این مساله کاملا قابل رویت بوده و هست. اقدامات این چنینی سعودی ها می تواند برای برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس که تا حدودی ادعای استقلال از سیاست های ریاض را دارند، هشدار باشد، به خصوص برای ریزدولتی چون قطر که سخت آسیب پذیر است، هرچند که قطر خود نیز در عملیات علیه یمن حضور داشته است.
4- اینکه کشورهای عربی در برابر حوثی های یمن می توانند متحد شوند اما در برابر اسرائیل نمی توانند، قطعا بی پیام نیست؛ شاید معنای آن چنین باشد که این کشورها در تمایلات هویتی خود، به تعریف جدیدی از «خصم» رسیده اند، تعریفی که قطعا با اصل وحدت عالم اسلام نمی تواند هم خوانی داشته باشد و با مدعیات رژیم مدعی خدمت به حرمین شریفین، نمی تواند سنخیت یابد.
5- برخی بر این باورند که با کم رنگ شدن حضور نظامی ایالات متحده در خاورمیانه، عربستان اکنون در تلاش است که نقش خود را به عنوان فرمانده عملیات های نظامی در این منطقه پیدا کند. چنین نقشی بزرگ تر از اندام های رژیم آل سعود و لقمه ای گلوگیر است که فرتوتان قابلیت بلع آن را ندارند. کشوری که تمام زیرساخت های نظامی و نفتی اش ظرف چند ساعت قابل انهدام است، بهتر است به همان چاه های نفت خود آویخته و چندان نظری به رهبری عملیات های نظامی در منطقه چالش خیز غرب آسیا نیفکند. برای شیوخ فرتوت، حتی یک نظر هم نگاه به «عروس رهبری نظامی» حلال نیست.
6- وقتی کسی که فتوای وقاحت بار «جهاد نکاح» به او منتسب است، با صراحت از حمله نظامی به یمن حمایت می کند و دست به دعا برمی دارد که «رب انصر جنودنا علی فئة الباغیه ...»، معلوم است که آل سعود از چه کسانی در یمن حمایت می کند. اصلی ترین بلوک مقابل انصارالله در یمن، نه دولت ورشکسته عبدربه منصور هادی، که القاعده و نیروهای تکفیری بود. حمله نظامی به یمن، قطعا تنها به نفع القاعده تمام خواهد شد و یقینا به امنیت «تنگه باب المندب» کمکی نخواهد کرد.
7- همان طور که برخی تحلیل گران گفته اند، سعودی ها اکنون با دخالت نظامی در یمن، قطعا برای دخالت های دیگر بازیگران منطقه ای و بین المللی علیه منافع خویش، مشروعیت لازم را فراهم آورده اند.

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان