به گزارش لنگرنیوز، نشریه "دی سایت" در مطلبی با عنوان مذاکرات اتمی فرصتی برای اوباما نوشت: رئیس جمهوری آمریکا تا به حال در عرصه سیاست خارجی اقدام پر زرق و برق و درخشنده ای نداشته است. اگر وی توافق لوزان را به یک قرارداد تبدیل کند این گام مهمی برای وی خواهد بود.

نویسنده در ادامه بیانیه لوزان را تنها یک پیش قراداد و توافق اولیه دانست که گروه 1+5 در یک ماراتن مذاکرات هجده ماهه با ایران منعقد کردند. نکات اساسی در بیانیه لوزان باید تا تاریخ سی ژوئن (9 تیر) به یک توافق نهایی تبدیل شود. این کار ساده ای نخواهد بود. اما توافق روی نکات اصلی در بیانیه لوزان امیدهایی برای موفقیت مذاکرات ایجاد کرده است.

این نکات بسیار جامع تر و مفصل تر از حد انتظار هستند و ایران برای اقداماتی اعلام آمادگی کرده است که چند ماه پیش به ندرت کسی آن را ممکن می دانست. اگر این توافق در سه ماه آینده تایید و تحت نظارت های فشرده اجرایی شود دنیا می تواند نفس عمیقی بکشد.

ایران بر اساس توافق اولیه صورت گرفته در لوزان شمار سانتریفیوژهای خود را از 19 هزار تا به  حدود شش هزار سانتریفیوژ کاهش داده و روی مدرن سازی آن انصراف می دهد. برای حداقل 15 سال غنی سازی اورانیوم در نطنز و درجه این غنی سازی به 3.67 درصد کاهش می یابد. در فردو نیز هیچ غنی سازی انجام نمی شود. ده هزار کیلوگرم اورانیوم غنی شده به 300 کیلوگرم کاهش یافته و بقیه آن صادر و یا تخلیه می شود. به این ترتیب زمان برک آوت (فرار هسته ای) از دو تا سه ماه در زمان حال به حدود یک سال در ده سال آِینده افزایش می یابد. در ضمن ایران حالا پروتکل الحاقی برای پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای که به آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین امکان نظارت های سختگیرانه تر و بازرسی های فشرده تر را می دهد پذیرفته است.

ایرانی ها تقریبا حدود شش ماه نیاز دارند تا پیش شرط های فنی برای این اقدامات را خلق کنند. بعد از آن اقدامات متقابل سازمان ملل، ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا یعنی لغو تحریم ها ضروری است. در درجه اول لغو تحریم ها مربوط به تحریم های نفتی و تحریم بانک ها می شود.

نویسنده در ادامه نوشت: رئیس جمهوری آمریکا توافق لوزان را یک معامله خوب نامیده و به آن ابعاد تاریخی داده است. وی در باغ رز کاخ سفید خطاب به منتقدان و مشکوکان و مخالفان توافق هسته ای با تهران اظهار داشت که آیا شما واقعا بر این باورید که یک توافق قابل کنترل با ایران اگر کاملا اجرایی شود و مهم ترین قدرت های دنیا پشت آن قرار گیرند گزینه بدتری از خطر یک جنگ دیگر در خاورمیانه است.

اوباما در اولین سخنرانی خود بعد از ورود به کاخ سفید خطاب به مخالفان آمریکایی خود گفت وی دست خود را به سمت آن ها دراز خواهد کرد اگر آن ها مشت گره خورده خود را باز کنند. در مناسبات با روسیه نیز وی خواهان یک شروع جدید بود اما به جای آن وی شعله ور شدن مجدد جنگ سرد را تجربه کرد.

اوباما وعده داده بود که جنگ عراق را خاتمه دهد اما حالا وی مجبور است نیروی هوایی ایالات متحده را برای جنگ با داعش به این کشور بفرستد. وی وعده داده بود که تا پایان سال از نظر نظامی کاملا از افغانستان خارج شود اما حالا وی باید تاریخ بازگشت از افغانستان را یک سال به تاخیر بیاندازد. چرخش آمریکا به سمت اقیانوس آرام و چین هم به سیاست تهاجمی گسترده آمریکا پایان نداد.

حل و فصل مناقشات با کوبا بعد از حدود نیم قرن رویارویی های سخت تنها چیزی است که تا به حال اوباما از خود نشان داده است. اما اگر اوباما موفق شود توافق چارچوبی لوزان را به قرارداد نهایی منجر کند این مسئله بعد از حدود 36 سال دشمنی های آشتی ناپذیر با ایران یک موفقیت تاریخی خواهد بود که حداقل می تواند اعطای جایزه صلح نوبل به وی را توجیه کند.

نویسنده در ادامه نوشت: البته جمهوریخواهان کار را برای اوباما ساده نمی کنند و حتی در طرف دموکرات ها هم بسیاری نگرانی ها و ایرادهایی به این توافق وارد است.

دی سایت در ادامه همچنین به مخالفت های گسترده اسرائیل با توافق هسته ای تهران اشاره کرده و در بخش دیگری از این مطلب نوشت: تحریم های بیشتر تهران را به زانو در نخواهد آورد. همچنین یک توافق هسته ای به سیاست های سنتی تهران در منطقه خاتمه نمی دهد. البته بر اساس اصل "دگرگونی از طریق نزدیکی" یک چنین توافقی می تواند فرصت یک دینامیک جدید سیاست داخلی را ایجاد کرده و ایران رفتارهای خود را احتمالا به شیوه ای قابل قبول تغییر دهد.

اما اگر توافقی صورت نگیرد انتظار می رود که اسرائیل بدون یا همراه با آمریکا یک حمله نظامی را به ایران آغاز کند که عواقب آن ممکن است قابل تصور نباشد از جمله عواقب چنین اقدامی بسته شدن تنگه هرمز، گسترش ناآرامی های احتمالی در تهران به کشورهای همسایه اسرائیل، حمایت گسترده تر از گروه های شیعی در کشورهای عربی و احتمال دستیابی ایران به بمب هسته ای این بار با منطقی محکم تر خواهد بود.