به گزارش لنگرنیوز ، روزنامه آرمان، امروز چهارشنبه 94/3/20 گفت و گویی با مسعود پزشکیان، نماینده مجلس شورای اسلامی و از چهره های اصلاح طلب انجام داده است که مشروح این گفت وگو را در ادامه می خوانید:  مراسم چهاردهم و پانزدهم خرداد امسال نیز بدون حاشیه نبود از سوی افرادی شعارهایی علیه رئیس جمهور سرداده شد. ارزیابی شما از بروز چنین رفتارهایی چیست؟ امسال، سال همدلی و همزبانی نامگذاری شده است آیا افرادی که امروز چنین رفتارهایی را از خود نشان می دهند همان هایی هستند که از نظر بزرگان و مقامات عالی حمایت می کنند؟!  یعنی این است اطاعت از قوانین و فرمایشات؟! مقام معظم رهبری بارها و بارها بر وحدت میان دولت و ملت تاکید کرده اند. رفتار مخالفان در حرم برخلاف فرمایشات بزرگان است. آن افرادی که چنین سخنان و چنین رفتارهایی از خود بروز می دهند دقیقا برخلاف این امر مهم عمل کرده اند و باید پاسخ بگویند و سیستم امنیت کشور باید برخورد کند با چنین افرادی که می خواهند یک جلسه رسمی را بر هم بزنند.  آیا این نوع حرکات سامان دهی شده یا خودجوش بوده است؟ نمی دانم ولی به نظرم به جایی وابسته هستند. نمی شود افرادی به این سادگی بیایند و هرچه خواستند بگویند. قطعا این افراد دلشان به جایی قرص است که این گونه سخن می گویند. مادامی که در یک جلسه علنی سخنان و رفتارهایی صورت گیرد که خلاف آنچه گفته می شود را به جهان نشان می دهد نمایانگر این است که برخی چندان پایبند اصولی که می گویند نیستند.  این توهین به رئیس جمهور نیست؟ یعنی می تواند پیگرد قانونی داشته باشد؟ نمی شود گفت توهین، به هر حال چنین برخوردهایی از هیچ چارچوبی تبعیت نمی کند و از تابع منطق خاصی نیست. بنابراین نمی توان در مورد آن به ضرس قاطع سخن گفت.  یعنی نباید با آنها برخورد شود؟ چرا بالاخره باید با این رفتارها برخورد شود و صحبت شود که اگر حرفی یا انتقادی دارند از راه قانونی بیان کنند اینکه جلسه ای را برهم زنند، راه بیان انتقاد نمی شود. مساله ای که هست اینکه چند سالی این رویه درحال تکرار است و تنها محکوم می شود اما برخورد جدی صورت نمی گیرد. بخوری مال مسلمانی و چو مالت بخورند داد و فریاد برآری که مسلمانی نیست. اگر دیگران این کار را انجام دهند، بگوییم آزادی بیان نیست و یا افرادی دیگر این کار را انجام دهند بگوییم امنیت را بر هم زده اند و زندان و مجازات به دنبال این رفتار صورت می گیرد. بنابراین به نظر می رسد افراد همسو اگر سخنی بگویند مشکلی نیست. به نظر می رسد مذاکرات هسته ای بهانه ای شده برای مخالفت با دولت چراکه مدتی پیش نیز تجمعاتی در اعتراض به این مذاکرات شکل گرفت. گفته می شود مذاکره یعنی گفت وگو برای رسیدن به نتیجه. نمی توان در این راه دعوا به راه انداخت یا قیافه گرفت. نکته ای که نباید فراموش شود این است که وقتی تیم مذاکره کننده مورد تائید مقام معظم رهبری است، کسی حق تضعیف تیم مذاکره کننده را ندارد. آمریکا، رژیم صهیونیستی، عربستان سعودی و … نمی خواهند این مذاکره به نتیجه برسد. رویکرد انتقاد سازنده می تواند راهگشای گروه مذاکره کننده باشد اما نباید کاری کرد این گروه تضعیف شود و مذاکره بی نتیجه بماند. برخی افرادی که امروز دوست دارند این مذاکرات شکست بخورد، باید متوجه پیامدهای رفتارهایشان باشند.  این صدای مخالفت در مجلس از سوی برخی بیشتر مشاهده می شود که گاهی به نظر می رسد مستقیم به رئیس جمهور و تیم مذاکره کننده هجمه وارد می کنند؟ عده ای در مجلس دعوا را با نقد قاطی می کنند و باید گفتارشان منطقی تر باشد. این نمایندگان حرف هایی را می زنند که گویی در کل دنیا فقط این آقایان دلشان برای مملکت ما می سوزد و بقیه دلسوز نیستند. مقام معظم رهبری در دیدار با نماینده ها تاکید فرمودند که تعامل کردن با بی احترامی کردن همخوانی ندارد. نمی شود بگوییم تعامل می کنیم، اما بعدش بد و بیراه گفته و طرفمان را به خائن بودن متهم کنیم. دولت را از هر طرف تحت فشار قراردادن کار منطقی نیست و این عده باید در رویکردشان بازنگری جدی انجام دهند. بحث های پیچیده سیاسی و مذاکرات، حرف ساده و عوامانه نیست. این مسائل باید در سطح بالا حل شود و با شعار مشکلی حل نمی شود. من که سر در نمی آورم بر اساس چه منطقی این کار را می کنند.  هدف این افراد چیست و به دنبال چه چیز هستند؟ معلوم نیست این افراد حرفشان چیست و چه منطقی را دنبال می کنند. کسانی در داخل سخنانی می گویند و گویا دلشان نمی خواهد مذاکره کنندگان موفق شوند: دولت تاکنون در سیاست خارجی بسیار موفق بوده است. چه دستاوردی از این بالاتر که اتحاد جهانی علیه ایران شکسته شد و الان آمریکا و اسرائیل و چند کشور عربی تنها مانده اند. چه دستاوردی از این بالاتر که از بس عصبانی هستند، جنگ منطقه ای راه انداخته اند تا نگذارند موفقیت ما به نتیجه برسد؟ این اتفاقاتی که در منطقه راه افتاده، بیشتر برای این است که برخی کشورهای منطقه نگران هستند که ایران به تفاهمی برسد و قدرتش در منطقه تثبیت شود.  چرا تا به این حد منتقدان بر مساله هسته ای تمرکز کرده اند؟ آیا واقعا تا به این حد حساسیت برانگیز است؟ نمی دانم برای چه نگرانند، اما اگر ما موفق شویم گویا یک عده ناراحتند برای این که از نظر سیاسی نمی خواهند این دولت موفق شود. یک عده هم نگرانند برای اینکه در این وضعیتی که الان از نظر ارز و دلار وجود دارد، میلیاردها دلار پول به جیب زده اند و پول گیرشان آمده و اوضاع شفاف نبوده است یک عده هم که از نظر سیاسی ناراحتند و دوست ندارند که این دولت موافق شود. البته بحث منتقدان دلسوز جداست که خود می تواند در پیشبرد بهتر مذاکرات به گروه مذاکره کننده کمک کنند..  امسال سال آخر مجلس نهم است. اسفندماه رای گیری برای مجلس دهم صورت می گیرد، این چهار سال را چگونه دید؟ من تا پیش از آنکه به مجلس بیایم فکر نمی کردم مجلس می تواند تا این حد در سرنوشت کشور موثر باشد. وقتی در امور اجرایی بودم با مشکلی مواجه می شدیم، تصور می کردیم اگر در رده بالاتری قرار بگیریم، راحت تر می توانیم موانع را مرتفع سازیم و رئیس دانشگاه شدم، معاون وزیر و نهایت وزیر شدم اما دیدم آسمان همه جا یک رنگ است و حتی در رده های بالاتر برخی محدودیت ها وجود داشت. خب دوست داشتم موانع را به ویژه بر سر بهداشت و درمان مرتفع کنم و از نظر علمی بستر رشد را فراهم سازم. در این رابطه دولت احمدی نژاد لطفی به ما کرد و ما را از چرخه مدیریت کنار گذاشت و شغلی را که 36 سال برای آن کسب علم کرده بودم را ادامه دهم و درواقع روی دیگر زندگی یعنی رفتن به تعطیلات را هم دیدم اما احساس کردم نمی توان به همین مسائل روزمره بسنده کرد و در قبال انقلاب و کشور مسئول هستیم. این تفکر بود که مرا به فکر انداخت تا برای مجلس کاندیدا شوم و وقتی پا در مجلس گذاشتم فهمیدم کارهای بسیاری را می توان انجام داد. برای مثال کاری که در زمینه بهداشت و درمان انجام گرفت و دولت مدعی است که او مبتکر آن بوده است هیچ کدام لایحه و پیشنهاد دولت نبوده است بلکه پیشنهادی بوده که در کمیسیون بهداشت با دوستان آن را طرح کرده بودیم و در کمیسیون تلفیق به بحث گذارده بودیم و رای به تائید آن داده شد و حتی زمانی که کمیسیون تلفیق آن را رد کرده بود با آوردن به صحن علنی با انجام توجیهات رای لازم برای آن را کسب کرده بودیم و این روند موجب شد تا همه مردم بیمه شده داشته باشیم و دیگر جسد و بستگان فوت شده مردم به علت عدم پرداخت هزینه در بیمارستان گرو گرفته نشد و این درحالی است که در دوران وزارت مادامی که دستوری به ترخیص برخی افراد فوت شده داده می شد دیوان محاسبات آن دستور را دخالت در امور مالی دولت می دانست. در چنین شرایطی این مجلس بود که توانست مشکل بهداشت و درمان را حل کند اکنون مشکلی که بر سر راه وجود دارد آن است که اگر دولت به قانونی که مجلس به آن رای داده است عمل کند نباید مشکلی بر سر راه وجود داشته باشد. در واقع امروز اگر ایرادی وجود دارد به لحاظ اجرایی است که قادر نیست آن  قانون را در آن چارچوبی که وضع شده است به اجرا درآورد. این مساله ای است که در تمام کمیسیون ها وجود دارد. به عبارت دیگر اگر کمیسیون فرهنگی، اقتصادی و... بر اساس علم و کارشناسی تصمیم بگیرد قطعا اغلب مشکلات رفع خواهد شد و می توان گفت اگر امروز مشکلات اقتصادی، فقر، بیکاری و ... وجود دارد نزدیک به 80درصد آن به مجلس بازمی گردد و شاید 20 درصد آن به دیگر مدیران اجرایی. اگر درمورد مجلس بخواهم نظر بدهم هرگاه مجلس توانست مشکلات فرهنگی، اقتصادی، اشتغال و... را حل کند می توان گفت مجلس درست عمل کرده است و همچنین هرگاه خانه ملت توانست در برابر افراد، وزارتخانه ها، بانک ها و ارگان های  مختلفی که خارج از قانون عمل کرده اند بایستد و به درستی بر عملکرد آنها نظارت کند، می توان گفت مجلس درست عمل کرده است. وقتی ما در جامعه با برخی مشکلات روبه رو هستیم یعنی ما در مجلس مشکل داریم. وقتی شنیده می شود رانت وجود دارد یا پول های زیادی خورده می شود و... به این معنا بوده که ما نتوانسته ایم به خوبی نظارت کنیم و این امر بدان معناست که ما ضعف داشته ایم و ضعف داریم و باید با کار کارشناسی تر این ضعف ها را برطرف کنیم. در واقع این مجلس است که باید تصمیم بگیرد فلان امر بشود یا نشود. بنابراین باید گفت اگر در جایی مشکل داریم باید ابتدا مشکل را در مجلس جست وجو کرد. یعنی اگر اکنون در کشور ما مشکل اقتصاد و فقر و مسائل فرهنگی وجود دارد این مشکل بخش اعظمی از آن به مجلس بازمی گردد. فرهنگ مساله ای نیست که با اجبار حل شود و در هیچ تجربه بین المللی دیده نشده است که رفتارها بر اساس دستورالعمل ها و سازو کارهای سازمانی تغییر پیدا کند درحالی که مسائل رفتاری و فرهنگی یک پروسه زمانبر است که تغییری آن نیز به سادگی انجام نمی پذیرد. اگر این تصور وجود دارد اگر قانون تدوین کنیم و فردا مردم بر اساس قانون نوشته ما رفتار خود را تنظیم می کنند و نشست و برخاستشان بر اساس آن قوانین است، مشخص می شود که ما دارای شناخت درستی از جامعه، کشور و دنیا نداریم و باید نسبت به این موضع رویکردی جدی تر داشته باشیم.  یعنی شما اعتقاد ندارید مجلس نهم درگیر حواشی و پرداختن به مسائل کمتر مهم شد؟ بله و این مساله امروز بیشتر شده است. یعنی در دولت قبل کوتاه می آمدند، مدارا می کردند و یا مطرح می کردند که باید اکنون سکوت کرد و به همین ترتیب کنار آمدند تا عمر دولت تمام شد. اما امروز به صورت فزاینده ای به حق یا ناحق کار را با چالش به پیش می برند چراکه نهایتا انتقاد کردن ساده ترین کار است و هزاران سخن برای بیان انتقاد وجود دارد اما مساله آن است که پیشنهاد برای حل این مشکل چیست اگر مجلس می گوید مشکلی بر سر راه وجود دارد باید گفت پیشنهاد برای حل آن کجاست؟! از آنجایی که ما بلد نیستیم راه حل بنویسیم راحت ترین کار آن است که خود را مبرا بدانیم و طرف مقابل را نیز تخریب کنیم. در حقیقت تخریب کردن ساده ترین کار و بدترین کار است.  حضور اصلاح طلبان را چگونه ارزیابی می کنید؟ راستش از آنجایی که اطلاعات دقیقی در دست ندارم ارزیابی کار سختی است مضاف بر آنکه به دلیل عدم وجود تحزب، حضور افراد چندان وابسته به احزاب نیست بلکه به شخصیت، کارکرد و تاثیرگذاری فرد و شناخت جامعه از آن بستگی دارد تا آنکه وابسته به حزب باشد در نتیجه اگر فردی می خواهد در انتخابات حضور پیدا کند حداقل باید در آن منطقه شناخته شده باشد و مردم آن منطقه شناختی از آن داشته باشد تا بتواند پیروز میدان رقابت باشد، در غیر این صورت سخت است قضاوت کردن در این رابطه که  کرسی های بهارستان در اختیار چه حزبی قرار می گیرد.  به طور کلی این اراده را در میان اصلاح طلبان برای حضور و مشارکت مشاهده می کنید؟ قطعا اگر نمایندگان آنها اجازه شرکت پیدا کنند حضور خواهند داشت و قطعا نمایندگانی برخاسته از تفکر اصلاح طلبی در مجلس آینده حضور خواهد داشت.  بر این اساس شما ترکیب مجلس دهم را چگونه می بینید؟ ترکیب به چند وجه بستگی دارد بخشی از آن بستگی به حضور افراد بستگی دارد همچنین نوع برخوردها و شناخت ها در مورد افراد حضور یافته است که اهمیت پیدا می کند و بخشی دیگر معطوف احزاب و جریان ها و... می شود که سهم عظیمی در بالا آمدن افراد می تواند داشته باشد.  یعنی چطور پیش بینی می کنید؟ در جامعه ما پیش بینی کردن کار ساده ای نیست چراکه راه واضحی را در پیش نگرفته ایم اینکه بگوییم بر اساس این حرکت به این نتیجه خواهیم رسید بنابراین از آنجایی که حرکتی مبهم داریم راه روشن نیست و مشخص نمی شود که به کدام سمت خواهیم رفت و باید تاکید کرد این مبهم حرکت کردن نیز به سود جامعه نخواهد بود.  دولت در آستانه دو سالگی قرار گرفته است. عملکرد دولت یازدهم را چگونه ارزیابی می کنید؟ تصور می کنم دولت در رابطه با بحث سیاست خارجی که البته برخی از آن ناراحت هستند بسیار خوب عمل کرد و کار آقای دکتر ظریف بسیار قابل قدردانی است و به موازات اقدامات دکتر روحانی نیز در این زمینه با توجه به سابقه ای که داشته است در پیشبرد مساله هسته ای قابل تقدیر می باشد و به هر حال اقدامات دولت بود که توانست جو اتحاد اسرائیل و اروپا و آمریکا علیه ایران را بشکند و به جایی برسد که اسرائیل از رسیدن توافق با ایران ابراز ناراحتی می کند و در هیچ مجمعی از جمله شورای امنیت، ژنو و... هیچ قطعنامه ای علیه ایران صادر نمی شود و این مساله دستاوردی بزرگ. است مضاف بر آنکه از اصول خود نیز عقب نشینی نکرده است. از سوی دیگر نهایتا اگر ما بتوانیم اصلاحاتی را در زمینه روابط بین الملل ایجاد کنیم قطعا می توانیم مشکلات دیگر را نیز مرتفع کنیم. بنابراین اگر فردی آمده و می خواهد این تحریم ها را از میان بردارد به نفع ماست. لذا نمی شود هرگاه می خواهیم فردی را تخریب کنیم بگوییم تحریم ها را او موجب شده است و هرگاه می خواهند تحریم را از میان بردارند بگوییم تحریم خللی به ما وارد نساخته است. واقعیت آن است که تحریم ها برای صنعت، اشتغال، اقتصاد و... مشکل ایجاد کرده و کار آقای روحانی، دکتر ظریف و تیم مذاکره کننده و البته مهم تر از همه حمایت های بی دریغ مقام معظم رهبری توانسته است گشایش هایی را فراهم سازد. باید تاکید کرد این حمایت های مقام معظم رهبری بوده که برخی را بر سر جای خود نشاند و قطعا این حمایت ها قابل تقدیر است. با حل این مشکلات بسیاری از مسائل اقتصادی و مشکلات داخلی ما می تواند حل شود. البته انتقاداتی نیز به دولت وارد است؛ برای مثال طرح سلامت آن گونه که مدنظر مجلس بود و برای آن قانون تصویب شد را اجرا نکرده است.