به گزارش لنگرنیوز، متن یادداشت هادی شریفی با عنوان «اعتراف بی بی سی فارسی به شکست «شورش» سبز و عدم تقلب گسترده در انتخابات» را در ادامه می خوانید:

در سالگرد فتنه 88 بی بی سی فارسی یا همان رسانه فارسی بنگاه سخن پراکنی بریتانیا (که بودجه خود را از دولت انگلیس دریافت می کند و هیات امنای منتخب ملکه انگلیس رئیس آن را انتخاب و استراتژی آن را تدوین می کند) و ید طولایی در مدیریت و تحریک فتنه گران برای براندازی داشت مطلبی را با عنوان "شورشی که جنبش نشد" منتشر کرده که تعجب همگان را برانگیخته است.

13940320100324465462213

این مطلب که در زمینه آسیب شناسی شکست فتنه سبز نگاشته شده و برای ساماندهی و مدیریت فتنه بعدی برنامه ریزی می کند و راهکار ارائه  می دهد، چند اعتراف مهم را در پی دارد و چند سوال اساسی را در ابتدا عنوان می کند:"چرا «جنبش سبز» شکست خورد؟"، "آیا اعتراضات انتخاباتی هشتاد و هشت «جنبش» بود؟" و "آیا جنبش سبز یک «شورش» نیست؟" و در پاسخ به این سوال چند نکته را متذکر شده است و اعتراف می کند:

اعتراف به شورش بودن فتنه 88
نکته ای که به آن اعتراف می کند جنبش نبودن و شورش بودن فتنه 88 است. این مطلب با برشمردن شاخصه های یک جنبش می نویسد:"برآیند تجربه های تاریخی و تحلیل های جامعه شناختی اغلب نشان می دهد که، هر حرکتی برای بدل شدن به یک جنبش اجتماعی از سه مرحله اعتراضی گذر می کند؛ این سه مرحله را می شود «انگیزش»، «ابراز»، و «استمرار» خواند" و در ادامه می افزاید:"بحثی اگر باشد البته بر سر استمرار این انگیزش و ابرازها است، دقیقاً به این دلیل ساده که آن چه حرکت های اعتراضی را از شکل شورش های کم اثر، کم دامنه، یا بی نتیجه به شکل جنبش های موفق و کارآمد در می آورد استمرار انگیزش و ابرازها به منظور رسیدن به یک هدف یا سلسله ای از هدف ها است؛ وگرنه هر شورشی هم انگیزش و ابرازی دارد، اما به دلیل بی استمراری از حصول اهداف اولیه باز می ماند". و به این ترتیب جنبش بودن فتنه سبز را رد می کند.

این مطلب در قسمت دیگری در رد جنبش بودن و تایید شورش بودن فتنه 88 می آورد:" شورش اجتماعی در صورتی می تواند به جنبش اعتراضی مبدل شود که نه فقط توان برانگیختن، بسیج کردن، و به صحنه آوردن داشته باشد، بلکه همچنین بتواند این انگیزش و ابراز اعتراض را با برنامه ریزی واقع بینانه و خلاقانه سازمان دهی، هدایت، و مدیریت کند: به بیان ساده، استمرار بخشد (نه فقط به صحنه آوردن که در صحنه نگه داشتن)؛ وگرنه صرفاً به اتکای «مطالبات فروخورده»، «نیروهای بالقوه»، و «سرمایه های نمادین»، به صرف گفتمان سازی شاعرانه، نمی شود از یک شورش جمعی به یک جنبش اجتماعی رسید."

اعتراف به عدم تقلب گسترده در انتخابات
نکته دومی که  عنوان می شود اعتراف به آرای بسیار محمود احمدی نژاد و عدم تقلب گسترده در انتخابات 88 است. این سایت می نویسد:"بسیاری از رأی دهندگان رأی خود را به نفع کاندید «برنده» به صندوق انداخته، در نتیجه انگیزه جدی یا دلیل بسنده ای برای اعتراض به وضع «ناعادلانه» انتخاب او نمی دیدند."

 



نادیده گرفتن حامیان فراوان احمدی نژاد توسط هواداران موسوی
نکته سوم نادیده گرفتن حامیان فراوان احمدی نژاد توسط هواداران موسوی است. این مطلب ادامه می دهد :"خوب یا بد، کاندیدای برنده در میان اقشار فرودست جامعه و حتی بخشی از مرفهان حامیان فراوان داشت: واقعیتی که عموماً از سوی هواداران حرکت اعتراضی نادیده گرفته شد، و همچنان می شود – این که ناخشنودی از نتایج انتخابات آن دوره شامل حال «عموم مردم» یا «تمام آحاد ملت» یا «تک تک شهروندان ایران» نبود."

اعتراف به هدایت فتنه از خارج کشور و شکست خود

نکته چهارم اعتراف به مدیریت اعتراض ها از خارج کشور است. این مطلب در رابطه با ضعف مدیریت فتنه گران می نویسد:"هیچ یک از اقدامات و ایده ها برای برنامه ریزی نظری و هماهنگی عملی، برای مدیریت اعتراض ها در داخل کشور و هدایت آن ها از خارج کشور، به نتیجه لازم نرسید". و البته شکست خود را در هدایت فتنه اعتراف می کند.

عدم مستند بودن ادعای تقلب گسترده در انتخابات
نکته پنجم اعتراف به عدم مستند بودن ادعای تقلب گسترده در انتخابات و خالی بودن دست سران فتنه از سند برای ارائه به مردم است. این مطلب می افزاید: "اکراه «رهبران» و «نمایندگان»شان از افشای مستندات مشروح و برانگیزاننده (درباره چندوچون تقلب در انتخابات، «مهندسی انتخاباتی»، و سرقت آرای مردم) به افت التهاب و اعتماد عمومی منجر شد و برخی از معترضان را از میدان و خیابان به خانه فرستاد".

اعتراف به هدف اصلی فتنه 88 یعنی "براندازی نظام"
نکته اصلی این مطلب پس از رد ادعای تقلب گسترده در انتخابات، روشن شدن قصد اصلی فتنه 88 یعنی "براندازی نظام" است؛  این مطلب که سعی در رفع اتهام از سران فتنه و نمایندگانشان برای براندازی نظام دارد با اشاره به اینکه "بی میلی «رهبران» و «نمایندگان»شان به هم آوایی با مطالبات فراانتخاباتی (فراتر از اصلاح طلبی در چارچوب حکومت فعلی) انبوه دیگری از معترضان را از ادامه اعتراض باز داشت" در ادامه می نویسد:"استمرار یک حرکت اجتماعی البته ضمانت کننده دست یابی به هدف ها نیست، اما تنها راه دست یابی به هدف ها است. «جنبش سبز» از جمله به همین دلیل عملاً امکان تحقق بخشیدن به هدف های خود را نیافت." و تلویحا هدف خود را براندازی اعلامی می کند.

فتنه 88 آزمایشی برای شناخت صحیح طرفداران براندازی!
این مطلب در پایان فتنه 88 را آزمایشی برای شناخت صحیح طرفداران برانداز خود اعلام می کند و می نویسد:"حامیان «جنبش سبز» حوادث هشتاد و هشت را با عبارات و عناوین مختلفی وصف کرده اند. گویاترین عبارت احتمالاً عنوانی است که مخالفان «جنبش سبز» به آن داده اند: «فتنه»، نه به معنای رایجی که مدافعان حکومت مراد می کنند (آشوب و اغتشاش)، که به معنای اصلی و اولیه آن: گداختن زر در بوته به منظور تعیین عیار آن، و توسعاً به معنای آزمون بسیار دشوار. شش سال پیش، میلیون ها معترض، با مطالبات انتخاباتی و فراانتخاباتی، برای احقاق حقوق خود به صحنه آمدند و، در عین سرکوب و شکنجه، علیه نظم مستقر شوریدند؛ اعتراض معترضان به نتیجه دلخواه شان نرسید، اما عیارشان روشن شد: این همان «آزمون بسیار دشوار» بود، آزمونی که یک پرسشِ پایه را پیش روی شان گذاشت: نه این که «چرا جنبش سبز شکست خورد؟»، این که «چرا شورش جمعی هشتاد و هشت به یک جنبش اجتماعی مبدل نشد؟»"

اما سوالاتی که این مطلب نادیده می گیرد و پاسخ نمی دهد چند نکته است:
1- چرا بنگاه سخن پراکنی بریتانیا مخاطبان خود را با ادعای تقلب گسترده در انتخابات فریب داد؟ و چرا 6 سال پیش اعتراف به آرای بسیار احمدی نژاد نکرد؟

2- این مطلب که سرتاسر اعتراض به برخورد با براندازان نظام جمهوری اسلامی ایران است و خود به برانداز بودن فتنه 88 تاکید می کند؛ اگر اتفاق مشابهی در همان بریتانیا افتد، یعنی اگر در بریتانیا عده ای با ادعای دروغین تقلب در انتخابات قصد براندازی نظام سراسر ظلم بریتانیا که ردپای ظلمش از ایران و هند و عراق و سوریه و ... در همه جا دیده می شود را داشته باشند، چه برخوردی با آنها خواهد شد؟ آیا این رسانه برخورد وحشیانه پلیس انگلیس با معترضان به قتل یک سیاهپوست توسط پلیس را در سال 2011 فراموش کرده است؟

3- سوال دیگر اینکه آیا این رسانه باز هم با دروغهای دیگری حامیان خود را به مهلکه خواهد کشاند؟ و آیا باز پشت حامیان خود را پس از دروغی دیگر خالی نخواهد کرد؟ و آیا اتکا و اعتماد به همچین رسانه ای معقول و صحیح است؟

4- سوال مهمتر اینکه این رسانه در آینده به چه دروغهای دیگری اعتراف خواهد کرد و یا چه دروغهای دیگری خواهد گفت؟
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان