اکبر توسنگ جانباز ۷۰ درصد دوران انقلاب اسلامی است که ۳۵ سال بغض هایش را از همه پنهان کرده است؛ او اکنون بزرگترین آرزوی خود را سالم بودن و رفتن به سوریه برای دفاع از اسلام می داند.

به گزارش لنگرنیوز ، اکبر توسنگ نخستین جانباز دوران انقلاب اسلامی در کرمان است که این روزها به واسطه شدت بیماری و ضعف جسمانی با مشکلاتی مواجه شده است و گلایه هایی از بعضی مسئولان دارد.

وقتی جای چماق و تفنگ عوض شد

۱۷ دی ماه سال ۵۷ بود، اکبر توسنگ فقط ۲۴ سال داشت، پسر بزرگش تازه وارد دو سالگی شده بود و همسرش دخترشان را باردار بود، انقلاب اسلامی به اوج خود رسیده بود، آن روز هم مثل دیگر روزها به یکی از خیابان های ماهان آمده بود تا در تظاهرات انقلابی شرکت کند، تازه جمعشان جمع شده بود که چماق به دستان طرفدار رژیم به خیابان آمدند و باهم درگیر شدند.

اکبر توسنگ فقط ۲۴ سال داشت، موهای سرش سیاه بود، سیاهِ سیاه، جوان بود و تنومند و پر از شور انقلاب، اکبر و همپیمانانش با چماق به دستان درگیر شدند، انگار زور چماق به دستان به آنها نرسید که از پاسگاه تفنگ شکاری برایشان آورند.

یکی از چماق به دستان، چماقش را بر زمین گذاشت و تفنگ شکاری را برداشت و شلیک کرد، گلوله بر تن اکبر نشست و حالا ۳۵ سال از آن روز گذشته است، موهای اکبر سفید شده اند، سفیدِ سفید، اکبر توسنگ حالا دیگر آرزوی راه رفتن را بر دل دارد، این سال های اخیر که زخم بسترش عمیق تر شده است، آرزوی نشستن بر روی ویلچر را هم با خود همراه کرده است و با توجه به اینکه زخم بستر وی در محل دفع وی قرار دارد، پزشکان مجبور شده اند، روده وی را از پهلویش خارج کنند تا دفع مواد زائد از این مسیر انجام شود.

عکسی که ماندگار شد

با چند نفر از همکاران برای دیدار با اکبر توسنگ، نخستین جانباز انقلاب اسلامی در کرمان راهی خانه این فعال انقلابی می شویم، پسرش در خانه را برایمان می گشاید و با خوشرویی ما را به خانه دعوت می کند، همسر و دختر این جانباز ۷۰ درصد هم به استقبالمان می آیند، وارد ساختمان که می شویم، نخستین شیئی که می بینیم، یک تخت بزرگ آهنی است که در کنار در ورودی قرار دارد و بر روی آن اکبر توسنگ خوابیده است.

زندگی ساده ای دارد و بر روی دیوارهای خانه چند قاب عکس در سایزهای مختلف به چشم می خورد، قاب عکسی که از همه بزرگتر است، عکس دیدار اکبر توسنگ با رهبر معظم انقلاب را در سینه جای داده است، عکس هایی از دیدار توسنگ با استاندار کرمان و فرماندار کرمان هم بر روی دیوار به چشم می خورد.

زخمی که ترمیم نمی شود

این جانباز سرافراز از زخم بستر ۱۰ ساله ای سخن به میان می آورد که دردی بر کوه دردهای ۳۵ ساله اش افزوده است و می گوید: تا حالا هفت بار برای ترمیم این زخم عمل جراحی انجام داده ام و هر سال یکی، دو بار برای معالجه به تهران و یا یزد می روم، اما این زخم سرسازگاری ندارد و ترمیم نمی شود.

توسنگ تصریح می کند: مدتی قبل با فردی آشنا شدم که توانایی معالجه زخم بستر با داروهای گیاهی را دارد و وی به من تضمین داده است که می تواند این زخم را معالجه کند، اما هزینه های درمانم زیاد است.

وی با بیان اینکه به غیر از حقوق ماهانه هیچ درآمد دیگری ندارم، اذعان می کند: از آنجا که نمی توانم هزینه ۳۵ میلیون تومانی درمانم را تأمین کنم، چند بار به بنیاد شهید و امور ایثارگران استان کرمان مراجعه کردم، اما آن جا احساس کردم که من را پاسکاری می کنند و در نهایت گفتند که فقط نیمی از هزینه ها را می دهیم.

با خدا باش و پادشاهی کن

این فعال انقلابی با اشاره به اینکه «درد» خیلی بد است، عنوان می کند: بعضی از آنهایی که مسئول هستند، خودشان از سلامت برخوردارند و همه چیز در اختیارشان قرار دارد و همه چیز برایشان مهیا است و به این فکر نمی کنند که من ۳۵ سال روی تخت افتاده ام و ۱۰ سال است از دردِ زخم بستر به خودم می پیچم.

توسنگ این پرسش ها را مطرح می کند که آیا من حق نفس کشیدن ندارم؟ آیا من حق زندگی کردن ندارم؟

وی ابراز می کند: تا سه ماه قبل در ماهان زندگی می کردم، اما برای درمان به کرمان آمده ام، وقتی که ماهان بودم، شب ها از شدت درد تا صبح بیدار بودم و خانواده ام هم به ستوه آمده بودند و همسرم تا صبح حدود ۵۰ بار باید من را جابه جا می کرد.

این جانباز دوران انقلاب اسلامی از شب بسیار دردناکی سخن می گوید که از شدت درد فریاد می کشید و تعداد زیادی آمپول مرفین به وی تزریق کردند، اما درد تسکین پیدا نکرد و می افزاید: آن شب آنقدر فریاد زدم که می خواستند من را از ساختمان بیمارستان به محوطه بیرونی منتقل کنند.

توسنگ در پاسخ به این پرسش که چگونه این درد کُشنده را تحمل می کنید، عنوان می کند: با خدا باش و پادشاهی کن، این دنیا پوسیدنی است و سرانجام تمام می شود.

بغض پنهان یک جانباز ۷۰ درصد

وی از بغض نهفته در گلویش در روزهای آغاز دوران دفاع مقدس پرده بر می دارد و متذکر می شود: جنگ که آغاز شد به خدا می گفتم، خدایا ببین، دیگران به جبهه می روند و من روی تخت افتاده ام.

توسنگ از آرزوی این روزهایش هم سخن به میان می آورد و اینکه حسرت به دلش مانده که ای کاش سالم بود و به سوریه می رفت و در برابر دشمنان اسلام تمام قد می ایستاد.

وی با اشاره به اینکه خدا از قلب ما بهتر از هر کسی خبر دارد و فقط خداوند می داند که هر کدام از ما چه کاره هستیم، تصریح می کند: هیچ گاه به اندازه ذره ای از اینکه برای انقلاب جان خود را به خطر انداختم، پشیمان نشده ام.

این جانباز گرانقدر در حالی که بغض کرده است، می گوید: ای کاش سالم می شدم و یک بار دیگر می رفتم و برای رهبرم جان فدایی می کردم.

قول و قرارهای توسنگ و آیت الله بهشتی برای قیامت

توسنگ بیان می کند: در سال ۵۸ شهید بهشتی به عیادتم آمد و گفت هر درخواستی داری بگو و من تنها تقاضایم از وی این بود که سلام مرا به امام برساند و خواستم که فردای قیامت دست مرا هم بگیرد که شهید بهشتی گفت: بهشت را به بها می دهند نه به بهانه و من گفتم بدون من از پل صراط عبور نکن.

تلاش برای تأمین هزینه های درمان

اما مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان کرمان که از مشکل جسمی زخم بستر اکبر توسنگ، جانباز ۷۰ درصد انقلاب اسلامی به شدت متأثر است، می گوید: این جانباز گرانقدر از فردی که مدعی درمان زخم بستر وی با روش سنتی است درخواست کمک برای درمان زخم خود کرده است که پزشکان ما این روش را تأیید نمی کنند.

سردار محمدرضا حسنی سعدی خاطرنشان می کند: من با فردی که مدعی روش درمانی فوق است، صحبت کردم و از وی خواستم اگر نمونه هایی از درمان با این روش دارد به ما معرفی کند.

وی با بیان اینکه این فرد درمانگر دستمزد بالایی برای این کار مطالبه می کند، می افزاید: براساس ضوابط موجود ما برای درمان جانبازان با بیمه ایران قرارداد داریم که هزینه های درمان با معرفی جانباز توسط پزشک مربوطه به بیمه پرداخت می شود.

این مسئول عنوان می کند: چنانچه درمان سنتی تضمینی باشد، برای پرداخت هزینه تلاش می کنیم، همچنان که تاکنون برای حل مشکلات جانبازان، آزادگان و خانواده های شهدا از هیچ کوششی فروگذار نکرده ایم و در روز ملاقات عمومی حداقل مشکل ۶۰ نفر مراجعه کننده را شخصا پیگیری می کنم و به نتیجه می رسانم.

حسنی سعدی یادآور می شود: طی یک سال گذشته ۱۳ جلسه با جانبازان قطع نخاع داشته ایم و در بحث توانبخشی نسبت به دیگر استان ها از جایگاه و امکانات مطلوب تری برخورداریم.

وی در پایان بیان می کند: سرانه هزینه در مرکز توانبخشی حدود دو میلیارد تومان بوده که ما در این مرکز چهار میلیارد تومان هزینه کرده ایم.

منبع: فارس