زمان طاغوت یک معلم قرآن فُکُلی خوب داشتیم، با آن که خیلی ژیگول بود و کراوات می زد، اما با روش خیلی خوبی بچه ها را به قرآن علاقه مند می کرد.

آشنا شدن استاد انصاریان با قران حکایت جالبی دارد. قصه برمی گردد که به ده ها سال پیش، روزگاری که حاج آقا ۴ سال بیشتر نداشت:«من در یک خانواده کاملا قرآنی بزرگ شدم. پدر بزرگ ها و مادر بزرگ هایم بسیار به تلاوت روزانه قرآن تاکید داشتند. برای همین از همیشه صدای قرآن خواندنشان در خانه به گوش می رسید.حتی گاهی اوقات زار زار گریه می کردند که این بسیار مرا منقلب می کرد.از همان روزها بود که من فهمیدم قرآن چه کتاب بزرگی است.»

حاج آقا از همین خاطره پلی می زند به روز نخستی که می خواست به مدرسه برود:«روز اولی که قرار بود به مدرسه بروم، کاملا روشن در ذهنم مانده است. پدرم دستم را گرفته بود و به سوی مدرسه می رفتیم. در راه به من گفت،  پسرم می دانی کجا می رویم؟ گفتم نه. گفت می خواهم تو را جایی ببرم که سواد یادت دهند تا پس از مرگم بتوانی برایم قرآن بخوانی. آن روز آنقدر علاقه من به قرآن زیاد شد که تصمیم گرفتم زود طلبه شوم.»

حرف از مدرسه و کلاس قرآن که می شود، حاج آقا حرف های بسیار جالب تری هم می زند:«زمان طاغوت یک معلم قرآن فکلی خوب داشتیم. با آنکه خیلی ژیگول بود و کراوات می زد، اما با روش خیلی خوبی بچه ها را به قرآن علاقه مند می کرد. خودش خوب قرآن می خواند و به ما می گفت:«بچه ها قرآن را به عنوان قانون زندگی یاد بگیرید.» این حرفش را هیچ وقت فراموش نمی کنم./عقیق