حسین شریعتمداری در سرمقاله روزنامه کیهان نوشت: اگرچه یک جریان خزنده و چند نفره که برخی روزنامه ها و سایت های زنجیره ای را از پشت صحنه مدیریت می کنند، اصرار دارند هر انتقادی را به حساب مخالفت و حتی دشمنی انتقادکنندگان با انتقادشوندگان بنویسند و این روزها بیشترین تلاش خود را روی مسائل هسته ای متمرکز کرده اند ولی فارغ از هیاهوی این جریان به آسانی می توان نقد منصفانه و دلسوزانه را به ارزیابی نشست و سره را از ناسره تشخیص داد.

در کلام خداوند سبحان نیز آمده است؛ «فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه، آن گروه از بندگان مرا بشارت ده که سخنان (متفاوت) را می شنوند و از بهترین آنها پیروی می کنند» (آیات ۱۷ و ۱۸ سوره مبارکه زمر) از این روی و قبل از ورود به موضوع اصلی یادداشت پیش روی اشاره به این نکته ضروری است که انتقادی اگر در میان است- که هست- بیرون از هیاهوی جریان مرموز یاد شده در همراهی با تیم محترم کشورمان است و نه فقط در خور شنیدن، بلکه پس از ارزیابی مستندات آن، شایسته به کار بستن نیز خواهد بود.

و اما، پیش از این درباره توافق وین و مفاد قطعنامه ای که روز دوشنبه با عنوان تضمین توافق یاد شده در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید، انتقاداتی جدی داشتیم و امروز با توجه به تراکم بحث ها و نظرات مطرح شده درباره بند۳ ضمیمه B از قطعنامه شورای امنیت که موضوع آن موشک های بالستیک ایران است، اشاره به چند نکته را ضروری می دانیم. نکاتی که اگر از هم اکنون برای آن چاره ای اندیشیده نشود، می تواند پی آمدهای خطرناکی در پی داشته باشد. بخوانید؛

در بند ۳ از ضمیمه B قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل آمده است «ازایران خواسته می شود تا هیچ فعالیتی مرتبط با موشک های بالستیک طراحی شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته ای صورت ندهد. از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از فناوری های مربوط به موشک های بالستیک، تا زمان هشت سال پس از «روز پذیرش برجام» و تا زمانی که آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع بندی مبسوط» را تائید کند، بسته به این که کدام زودتر اتفاق بیفتد» و در این باره گفتنی است که؛

۱- موضوع بند یاد شده اگرچه در نگاه اول، «موشک های بالستیک با قابلیت حمل تسلیحات هسته ای» است و شاید همین «ظاهر فریبنده» برخی از دوستان را به این باور کشانده است که موشک های بالستیک ایران مشمول این بند نمی شوند! ولی فقط با اندکی دقت به وضوح می توان دید که «قابلیت حمل کلاهک هسته ای» فقط یک بهانه برای توقف تولید، آزمایش و نهایتا حذف این سلاح استراتژیک - و متعارف- از سامانه تسلیحاتی کشورمان است... که عواقب فاجعه آمیز آن به آسانی قابل فهم خواهد بود. اما چرا؟!

۲- موشک های بالستیک -BALLISTIC MISSILE- معمولا در چهار نوع کوتاه برد (زیر ۱۰۰۰ کیلومتر)، میان برد (بین ۱۰۰۰ تا ۳۵۰۰ کیلومتر)، بلند برد (۳۵۰۰ تا ۵۵۰۰ کیلومتر) و قاره پیما ( با برد بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر) ساخته می شود.

آن دسته از موشک های بالستیک که قابلیت حمل کلاهک هسته ای دارند با موشک های بالستیکی که خرج انفجاری و سرجنگی معمولی دارند، از ساختار مشابهی برخوردار هستند و هیچگونه تفاوتی با یکدیگر ندارند. تنها تفاوت این دو نوع موشک بالستیک در «کلاهک» یا «سرجنگی» -WARHEAD- آنهاست که می تواند «هسته ای» و یا معمولی باشد. گفتنی است هر موشک بالستیکی که بتواند یک سرجنگی به وزن ۲۰۰ کیلوگرم را با خود حمل کند، می تواند به جای خرج انفجاری معمولی، کلاهک هسته ای داشته باشد. به همین علت، امروزه از موشک های بالستیک میان برد و بلندبرد برای حمل کلاهک هسته ای استفاده می شود.

اکنون با شرحی که گذشت به متن بند ۳ از ضمیمه B باز می گردیم. بسیاری از موشک های بالستیک ایران از نوع میان برد یعنی با برد ۱۰۰۰ تا ۳۵۰۰ کیلومتر هستند. بنابراین از قابلیت حمل کلاهک هسته ای برخوردارند و ایران در حالی که استفاده از سلاح اتمی را حرام قطعی می داند براساس بند ۳ از ضمیمه B قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل بایستی آزمایش و تولید آن را متوقف کند و این موشک ها را از سامانه تسلیحاتی خود کنار بگذارد! حالا باید از برادران عزیزمان در تیم مذاکره کننده هسته ای پرسید؛ مگر قرار نبود از دسترسی حریف به مراکز نظامی و توان تسلیحاتی کشورمان جلوگیری شود؟ پس چرا علاوه بر دسترسی، به دشمنان تابلودار ایران اسلامی اجازه دست اندازی نیز داده شده است؟!

باید توجه داشت که سامانه موشک های بالستیک یکی از اصلی ترین فاکتورها و اهرم های دفاعی کشورمان است و نتیجه دست اندازی حریف به این سامانه غیر از خلع سلاح ایران اسلامی در مقابل دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای آن هیچ معنا و مفهوم دیگری ندارد. ضمن آن که این دسترسی ها و دست اندازی ها به موشک های بالستیک ختم نمی شود و این رشته سر درازتری دارد و می تواند ایران اسلامی را به اندازه ای تضعیف کند که حتی توان مقابله با گروه فکسنی داعش را هم نداشته باشد... که در فرصتی دیگر به آن خواهیم پرداخت.

و درباره اهمیت موضوع تنها به آیه ۱۰۲ از سوره مبارکه نساء اشاره می کنیم که خطاب به رزمندگان اسلام هشدار اکید می دهد؛« ... کافران دوست دارند که شما از سلاح و متاع خود غافل شوید تا آنگاه، یکباره بر شما بتازند».

۳- اعضای محترم تیم هسته ای کشورمان و برخی دیگر از شخصیت های سیاسی که ظاهرا به عواقب خطرناک بند ۳ از ضمیمه B قطعنامه شورای امنیت پی برده اند در توضیح بند مزبور و چاره جویی برای پیشگیری از عواقب آن اظهاراتی داشته و دارند که ضمن تقدیر از شهامت آنان در اذعان هر چند تلویحی به این خطا و تلاش برای چاره جویی آن، باید گفت؛ راه کارهای ارائه شده از جانب این عزیزان و تفسیر آنان از بند یاد شده کارساز نیست که به نمونه هایی از آن اشاره ای گذرا خواهیم داشت؛

می فرمایند؛ موشک های بالستیکی که قابلیت حمل کلاهک هسته ای دارند با آن دسته از موشک های بالستیک که «سرجنگی» غیرهسته ای حمل می کنند، تفاوت ساختاری دارند. که دیدیم ندارند!

می گویند؛ نقض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل به معنای نقض توافق وین نیست! که باید گفت؛

اولا؛ توافق وین (برجام) ضمیمه A از قطعنامه است بنابراین نقض هر یک از مواد و بندهای آن به مفهوم نقض برجام خواهد بود.

ثانیا؛ قطعنامه اخیر شورای امنیت با عنوان «تضمین توافق وین» صادر شده است بنابراین جایگاه قانونی و الزام مفاد آن برتر و فراتر از توافق وین است و اگر چنین نبود، نقش تضمینی قطعنامه برای «برجام» معنا و مفهومی نداشت.

اعلام می دارند که نقض قطعنامه موجب بازگشت تحریم ها نخواهد شد و از این نکته بدیهی عبور می کنند که قطعنامه های قبلی شورای امنیت تنها به علت تجمیع در قطعنامه اخیر به حالت تعلیق درآمده اند بنابراین نقض قطعنامه ۲۲۳۱ براساس روندی که طراحی شده است، تمامی قطعنامه های قبلی را باز می گرداند.

می فرمایند؛ اگر حریف بند ۳ از ضمیمه B را به مفهوم توقف تولید و آزمایش ممنوعیت برخورداری کشورمان از موشک های بالستیک تفسیر کند، بدون توجه به تبعات نقض قطعنامه از اجرای این بند خودداری می کنیم! که باید گفت؛

اولا؛ بند یاد شده غیر از آنچه اشاره شد تفسیر دیگری ندارد و ثانیا؛ «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی» و با عرض پوزش باید پرسید، چرا علی رغم آنهمه تاکید و هشدار درباره حفظ حریم نظامی و توانمندی های دفاعی کشورمان به حریف اجازه تحمیل این بند خطرناک داده شده است؟ که اکنون برای خروج از آن ناچار به نقض قطعنامه و تحمل پی آمدهای آن باشیم؟!

۴- بند مورد اشاره یکی از موذیانه ترین ترفندهای به اصطلاح حقوقی حریف است، چرا که واژه تسلیحات هسته ای شامل همه انواع سلاح های هسته ای اعم از بمب یا کلاهک هسته ای و برخی از انواع دیگر است. و از سوی دیگر، تعهد ما براساس معاهده NPT و آنچه در برجام آمده است، عدم انحراف -DIVERSION- فعالیت هسته ای کشورمان به سوی تولید سلاح هسته ای است. از این روی - دقت کنید- در حالی که الزام ایران به خودداری از تولید سلاح هسته ای موضوع اصلی توافق وین و قطعنامه شورای امنیت است و این موضوع در تمامی بندها و مفاد توافق و قطعنامه آمده، دیگر چه نیازی به تاکید جداگانه بر کلاهک هسته ای بوده است؟! مگر نه اینکه کلاهک هسته ای نیز یکی از انواع سلاح های هسته ای است بنابراین تاکید بر عدم تولید سلاح هسته ای شامل کلاهک هسته ای نیز بوده و هست و با جرأت می توان گفت تاکید جداگانه بر آن فقط با هدف دست اندازی به صنایع موشکی کشورمان صورت پذیرفته است. کاش عزیزانمان با حساسیت بیشتری به این بند از ضمیمه B توجه می فرمودند.

۵- و بالاخره اگرچه باز هم دراین باره گفتنی هایی هست که به آن خواهیم پرداخت ولی شنیدنی ترین این گفتنی ها، آن است که فاصله پر نشدنی فقط میان توده یکپارچه مردم و مسئولان از هر سلیقه و نگاه با دشمنان کینه توز اسلام و انقلاب و نظام است و تفاوت سلیقه های درونی نمی تواند غفلت از دشمنان بیرونی را در پی داشته باشد و به قول حضرت آقا در بیانات اخیرشان، سند وین تصویب بشود یا نشود در مواضع جمهوری اسلامی ایران نسبت به آمریکا، حمایت از نهضت های مقاومت و هیچیک از دیگر اصول بنیادین انقلاب تغییری ایجاد نمی شود. حضرت ایشان پیش از این نیز در دیدار صمیمی دانشجویان تاکید کرده بودند؛ «مبارزه با استکبار و نظام سلطه براساس مبانی قرآنی هیچگاه تعطیل پذیر نیست و امروز آمریکا کامل ترین مصداق استکبار است... خودتان را برای ادامه مبارزه با استکبار آماده کنید» بنابراین خطاب به معدود کسانی که احتمالا فریب بزک آمریکا از سوی جماعت اندک و کم شمار وادادگان را خورده اند، باید گفت؛ در این مسیر سنگ اندازی نکنید؛ ترمز نباشید، آماده باشید.