کافری که به حج مشرف شد

۱۳۹۲/۰۱/۲۸ ۲۰:۱۹ چاپ کد خبر: 3236

 

 

 

 

به گزارش لنگرنیوز، بعد از مرحله خلقت مى بینیم خداوند منان همانطور که خود نسبت به موجودات و مخلوقات خود و در رأس آنها انسانها محبت دارد، از انسانها خواسته است که نسبت به همدیگر هم با محبت باشند و روزبه روز بر محبّت خود نسبت به دیگران بیفزایند.

امام باقر علیه الاسلام فرموده اند: "الدّینُ هوَ الحُبُّ وَ الحُبُّ هُو الدّین - دین همان محبّت و محبّت همان دین است."(۱)
و در جایی دیگر امام صادق علیه السلام نیز می گویند: "هَل الدّین إلاّ الحُبّ" - آیا دین به جز محبّت و مهرورزى است؟!" (۲)
نتیجه می شود که محبت آنقدر در دین اسلام مهم بوده که ائمه اطهار علیهم السلام  آن را خود دین می دانند و آنچنان  بر آن تاکیید داشته اند که آن را با دینداری مقایسه اش می کنند.
در واقع محبت و مهربانی اکسیری است که دین اسلام بسیاری از فرمان های خود را بر پایه ی آن بنا داشته است و تا کسی به عالم محبت دست پیدا نکند دینش را کامل نمی یابد.
مثلا در رابطه با امر به معروف خداوند در آیه ی ۷۱ سوره توبه می فرماید:
ماوَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَیُطِیعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ 
و مردان و زنان مومن دوستان و یاوران یکدیگرند ، به کار نیک و پسندیده فرمان می دهند و خدا و پیامبرش را فرمان می برند. اینانند که خدا بزودی ایشان را مورد مهر و بخشایش قرار می دهد ، که خدا توانای بی همتا و دانای درستکار است.
در واقع یکی از اولین شروط امر به معروف دوست داشتن و محبت است. یعنی باید اول نسبت به شخص گناهکار محبت داشته باشیم و سپس او را به کار نیک دعوت کنیم.
حجت الاسلام ولمسلمین فرحزاد در برنامه ی سمت خدا در این باره گفت: مرحوم دولابی درباره امر به معروف اینگونه می گفت برای امر به معروف یک خانم بد حجاب اول باید نسبت به او محبت داشته باشیم و دوستش بداریم که دچار عذاب نشود و سپس اقدام به امر به معروف کنیم. یعنی باید خیرخواه او باشیم. مثل طبیبی که می خواهد مریض را درمان کند. قرآن می فرماید: "المومن بعضهم  اولیاء بعض". باید با نیت خیرخواهانه این کار انجام شود. اگر می خواهیم جهنم را در دنیا طی کنیم باید پا روی خودمان بگذاریم. 
در حالات یکی از عرفا نقل کرده اند که از گذری عبور می کرد. دید گبری در برف و یخبندان در حال دون پاشیدن است. گفتم برای چه این کار را می کنی. گفت برای پرندگانی که در یخبندان هستند دون می پاشم. آن عارف تعجب کرد از اینکه این شخص هیچ چیز را قبول ندارد و به حالش متأثر شدم که حیف است که او گبر است. مدتی بعد به حج مشرف شدم او را دور خانه خدا دیدم. گفتم مگر تو گبر نبودی گفت چرا به برکت خیر رساندن به پرندگان خدا دستم را گرفت و مسلمان شدم.
این نتیجه خیر و محبت رساندن به خدا و خلق خداست و می توان بسیاری کارها را با محبت به تحقق رساند و به سخت ترین قلب ها با همین محبت راه پیدا کرد.

 

 

 

 

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان