حامیان فساد فشار می آورند. طبیعی است آنهایی که از رانت به آلاف و الوف رسیده اند و مناصب اقتصادی و سیاسی را- بی آنکه هیچ اندوخته نخبگانی داشته باشند- تصاحب کرده اند، با دلهره و عصبانیت با اجرای حکم مهدی هاشمی رفسنجانی مواجهه می کنند. عفت مرعشی که در لحظه بدرقه مهدی به زندان چندباری به او گفت: «تو افتخار مایی»! جملات دیگری را هم دارد که می تواند مورد مطالعه روانشناختی اعضای خانواده هاشمی و گفتمان حاکم بر این خانواده باشد. عفت مرعشی چندی پیش درباره حکم آقازاده اش گفته بود: «حکم مهدی پدرسوخته بازی است»! او در روز رأی گیری انتخابات 88 جمله معروف دیگری دارد: «اگر فلانی رای نیاورد، مردم بریزند تو خیابونا»!
نوع نگاه این خانواده به قانون، دموکراسی، آزادی بیان و حق عمومی و جایگاه مردم را از ادبیات شان می شود فهمید. فائزه هاشمی در جریان یکی از تجمعات سال 88 رئیس دولت اصلاحات را به خاطر اینکه نتوانسته در سال 84 انتخاباتی برگزار کند که پدر او (اکبر هاشمی رفسنجانی) رئیس جمهور شود، «بی عرضه» خطاب می کند. فاطمه هاشمی در لحظه بازگشت مارکوپولو از سفر تحصیلی و کاری(!) انگلیس در فرودگاه با لحنی توهین آمیز به قوه قضائیه می تازد.
خود آقای هاشمی درباره دادگاه مهدی پیش از آنکه رأی دادگاه صادر شود، حرف هایی می زند که با واکنش رئیس قوه قضائیه مواجه می شود. رئیس دستگاه قضا ضمن اینکه اعلام می کند صلاح نمی بینم در سال همدلی و همزبانی دولت و ملت بگویم چه چیزهایی در پشت صحنه این فشارهاست، می گوید: صبر قوه قضائیه هم حدی دارد.
این اظهارات بی سابقه که گویا حتی بخش هایی از دولت را نیز مورد سوال قرار می داد در واکنش به خط و نشانی بود که مدتی قبل تر از اعلام حکم توسط هاشمی برای دستگاه قضا کشیده شده بود: «چون دادگاه علنی نیست، نمی توانم حرف های آنجا را بزنم ولی ماحصلی که به من اطلاع داده شده، این است که اینها بدون هیچ دلیلی تعداد زیادی اتهام درست کرده بودند».
این اظهارات در حالی مطرح می شد که مدتی بعد فیلم اعترافات عباس یزدان پناه منتشر شد و به نقش مهدی هاشمی در مافیای نفتی و قراردادهای میلیاردی اشاره شد.
با همه مدارک و مستنداتی که قوه قضائیه براساس آنها مهدی هاشمی را به جرم اختلاس، ارتشا و مسائل امنیتی به 25 سال حبس محکوم کرده است که 10 سال آن را باید بگذراند، نوع مواجهه خانواده و رسانه های وابسته به هاشمی رفسنجانی پس از اعزام مهدی به زندان، قابل تامل بود. جریان رسانه ای حامی مهدی هاشمی در حالی که فسادهای محرز وی و حکم قانونی دادگاه را می دیدند با تیترهای افتخارآمیز بسان آنچه عفت مرعشی درباره فرزندش گفت(«تو افتخار مایی!») با خبر به زندان رفتن وی مواجهه کردند.
حالا، آنچه در پیرامون فضای سیاسی و اجتماعی به زندان رفتن مهدی هاشمی تامل برانگیزتر است؛ «رپرتاژ مظلومیت»ی است که با ساختن فیلم وداع و اظهارات شورانگیز خانواده هاشمی در رسانه های اصلاح طلب صورت گرفت. گویا این کار به شکل بخشنامه ای به این رسانه ها محول شده بود، چرا که در یک رویکرد خبری مشابه، پرداخت هایی نزدیک به هم داشتند. هاشمی که حتی بی بی سی نیز این روزها در دفاع از وی به میدان می آید و سعی می کند توهین وی به روستاییان را توجیه کند، مرکز ثقل جریانی است که از چندی پیش خود را برای انتخابات مجلس آماده کرده اند. جریانی که آنها را جریان هوادار «توافق به هر قیمت» نیز می شناسیم. نگاه های انتخاباتی این جریان به منافع ملی، این بار از ظرفیت هاشمی رفسنجانی بهره می برد.
در بیش از 2 سال گذشته تقریبا هیچ رسانه ای اعم از اصلاح طلب و اپوزیسیون هیچ نقدی نسبت به هاشمی منتشر نکرده است. بی بی سی فارسی چندی پیش در گزارش حضور هاشمی در دانشگاه امیرکبیر وی را «روحانی منتقد حکومت» معرفی کرد.
خود هاشمی نیز اظهاراتی دارد که گرای متفاوتی به اپوزیسیون و جریان اصلاح طلب و حتی به آمریکایی ها می دهد. هاشمی در اظهاراتی که در جمع مدیران آموزش وپرورش داشت به صراحت جمله ای را می گوید که شاید خود آمریکایی ها در به زبان آوردن آن تعلل کنند یا شاید اصلا آن را نگویند. هاشمی پس از اینکه از شکستن تابوی مذاکره با آمریکایی ها خوشحال است، می گوید: «دنیا نیز چیزی جز شفافیت و اطمینان از اینکه ما به سمت بمب اتم نمی رویم نمی خواهد».
گفتمان جناح غربگرا که این روزها توسط هاشمی رهبری می شود، نیاز به تقویت خود دارد. تعریف از دوران سازندگی و دفاع از آزادی بیان و مظلوم نمایی، رویکردهایی است که هاشمی پیش از همه انتخابات در پیش گرفته است. هاشمی چندی پیش  باوجود تورم نزدیک به 50 درصدی اواسط دهه 70 مدعی شد تورم را 17 درصد تحویل داده است. به رغم جمله معروفش در برخورد با منتقدان دهه 70 که می گفت: «چند روز بگیریدشان آدم می شوند» خود را طرفدار آزادی بیان نشان می دهد و برای اینکه فاز مظلومیت تکمیل شود، روزنامه های زنجیره ای  «هجمه های ساختگی به آیت الله» را مورد اعتراض و نقد قرار می دهند.
ادعاها درباره معیشت مردم در آن دوران جالب است.  کرباسچی، شهردار مجرم تهران در آن سال ها که محاکمه و زندانی هم شد در اظهارنظری گفته بود: «باید تهران از نظر مدرن بودن تبدیل به شهری شود که هر کس زیر 500 هزارتومان درآمد دارد تهران را ترک کند، چون نمی تواند هزینه های چنین شهری را پرداخت کند».
برای درک درآمد 500 هزار تومانی آن زمان شاید بد نباشد به فیش های حقوقی آن زمان نگاهی کنیم تا مشخص شود فاصله طبقاتی برساخته از مدیریت هاشمی رفسنجانی چه «آرمان شهری!» را برای مردم متصور بود.
هاشمی در ادامه همین رویکردها چندی پیش از آزادی مدولباس و... گفت. درحالی که وی در خطبه ای در نماز جمعه سال ها قبل تر درباره زنان بدحجاب گفته بود: «اینها نوعا آدم های مرفهی هستند که درد مشقت کار و این حرف ها را نچشیده اند و با پول های بادآورده ای که یا شوهرشان دزدیده یا خودشان می دزدند یا به ارث رسیده یا از چیزهای دیگر، دیگر اینجوری بار آمده اند... مثل اینکه اینها یک مقدار احتیاج به خشونت دارند!»
هاشمی و جریان رسانه ای کارگزاران برای تقویت خود تا انتخابات بیشتر از اینها از سازندگی تعریف خواهند کرد، از آزادی بیان و... خواهند گفت، مظلوم نمایی خواهند کرد و حتی به آقازاده فاسد در رویکردی انتخاباتی افتخار خواهند کرد. اما هاشمی آنطور که خودش مدتی قبل اذعان کرد: تغییری نکرده است.