پایداری و منظر شهری محلات

۱۳۹۴/۰۶/۰۹ ۱۳:۲۷ چاپ کد خبر: 33936
چکیده در این نوشتار ابتدا مفاهیم منظر شهری مورد بررسی قرار می گیرد و سپس مفهوم پایداری در محلات و رویکردهای نوین نسبت به آن طرح می شود و در نهایت چگونگی برقراری ارتباط میان منظر شهری با رویکرد پایداری ارائه می گردد. دستاورد اصلی این نوشتار تاکید بر این نکته است که در مدیریت محلات شهر باید همزمان به منظر شهری و اصول پایداری توجه شود. تلفیق این دو پایگاه نظری در مدیریت محلات می تواند هم موجب ارتقاء کیفیت سیما و منظر شهری محلات گردد و هم موجبات پایداری منظر شهری دلخواه در محلات را فراهم آورد. همچنین در این راستا پیشنهاد می گردد علاوه بر مقررات ملی ساختمان که در مورد تک بناها وجود دارد، مقرراتی نیز مرتبط با محلات وضع گردد تا تغییر تحولات آتی محلات شهر در ابعاد معماری و شهرسازی مدیریت شود.   مقدمه امروزه یکی از راه های تصمیم گیری در رابطه با محلات، توجه به پایداری محلات می باشد. از سوی دیگر منظر شهری نیز دارای اهدافی می باشد که در دل خود دارای اصول مربوط به پایداری نیز می باشد. این تحقیق نیز در جهت برقراری ارتباط میان پایداری و منظر شهری به گونه ای است که بتواند در مقیاس محله دارای کارایی باشد.   فرضیه جهت دستیابی به محلات پایدار، علاوه بر آموزه هایی که امروزه در پایداری به آنها اشاره می گردد، به نظر می رسد که پایگاه نظری منظر شهری می تواند چارچوبی برای دستیابی به محلات پایدار باشد. بر همین اساس دستیابی به محلات پایدار نیازمند پلی میان پایداری و منظر شهری در مقیاس محلات است.   1.مفهوم منظر شهری منظر به داده های محسوس جهان اطراف ما خلاصه نمی شود، بلکه پیوسته در ارتباط با ذهنیت ناظر تشخص می یابد؛ ذهنیتی که بیش از یک نگاه بصری معمولی است. بدین ترتیب منظر شهری در آغاز امری عینی است که بواسطه کیفیت ظهور عوامل فیزیکی محیط موجودیت می یابد، اما به تدریج و بواسطه حضور در شرایط تاریخی و تکرار شدن در مقابل گروه انسان های ادراک کننده آن، واجد نوعی وجود ذهنی گشته و به عنصر مشترک پیوند دهنده افراد جامعه بدل می گردد. منظر در این حالت موجودی عینی – ذهنی است. از این رو بررسی موضوع منظر شهری اقدامی دو بعدی به شمار می رود: از یک سو به مؤلفه های محسوس (و عمدتاً بصری) سازنده فضا می پردازد و از سوی دیگر به شرایط ذهنی شامل ابعاد تاریخی، خاطره ای هویتی و امثال آنها نظر می کند که این اقدامات منظر شهری را ناظر بر سه هدف مستقل و جداگانه زیبایی شناسی، هویتی و عملکردی می نماید (منصوری، 1383). هدف زیبایی شناسی بعد محسوس فضا را که در استفاده کننده واکنشی مطبوع و لذت بخش ایجاد می کند مدنظر قرار می دهد. توجه به جنبه کالبدی فضا، نوع احجام و نحوه ترکیب بندی آن ها، رنگ، مصالح، هم جواری، تاریک و روشن، ریتم ها، تضادها، نقاط عطف و شاخص، پوشش گیاهی، حضور عناصر طبیعی و سایر مشخصه های که ابعاد ملموس را شکل می دهد، در این رده از بررسی قرار می گیرد. روشن است که زیباشناسی به کارگرفته شده در این مرحله، تابعی از مؤلفه های اقلیمی، تاریخی، هنری، دینی، سنتی، فرهنگی و. .. است (منصوری،1383؛ سازمان نوسازی، 1385؛ گلکار،1387). اهداف عملکردی منظر شهری زمینه طرح موضوعاتی مختلف را پدید می آورد که گزینش میان آنها با توجه به موضوع پروژه و کارکردهای آن صورت می گیرد. اهدافی همچون خوانا ساختن محیط و آرام سازی آن در این گروه قرار می گیرد. هدف جنبه هویتی منظر شهری ایجاد احساس خوشبختی، آسایش، آرامش و امنیت است (منصوری،1383؛ سازمان نوسازی، 1385؛ گلکار،1387). یکی دیگر از اهداف منظر شهری توجه به مسائل زیست محیطی است. از جمله این موارد می توان به الگوبرداری از طبیعت اشاره کرد. بکارگیری بعد زیست محیطی در مناطق شهری می تواند احساسی از ارتباط با دنیای طبیعی را به وجود آورد. در این حالت منابع زیستی مورد استفاده باید پایدار باشند، از تنوع زیستی به خوبی نگهداری کنند و مشارکت افراد جامعه در جهت بقاء و تنوع زیستی موجود را فراهم کنند. اجزاء محیط طوری به کار گرفته شده باشند که همه اجزاء، خود حافظ مجموعه باشند. ضمناً باید مردم به طور صحیح از منابع محیطی بهره گیرند و به آنها از هر محصول یا منبعی در جای خود و به صورت بهینه استفاده کنند(گلکار،1387).   2. محلات پایدار مهم ترین ویژگی محله پایدار آن است که به عنوان یک «ساختار اجتماعی – فضایی پایدار» مطرح می گردد. چارچوب کلی محله پایدار را می توان پارادایم «مکان پایدار» در نظر گرفت که در آن چهار عنصر «کالبد»، «فعالیت»، «تصورات» و «اکوسیستم» به طور هماهنگ در مشروط ساختن و شکل بخشیدن به منظر شهری سهیم می باشند (گلکار،1385). برخی از تلاش های طراحی شهری پایدار به تدوین الگوهای نظیر طراحی محلی سنتی (TND) و توسعه حمل و نقل عمومی – محور) (TOD در ابتدا و در ادامه الگوهای مانند محلات سرزنده ((LN و رشد هوشمند (Smart Growth) که در آنها معیارهای پیاده وری محلات و ادراک منظر شهری در مقیاس حرکت پیاده مورد توجه قرار داشته است. «منظر شهری پایدار » چهار نقش عملکردی، زیبا شناختی(عینی)، هویتی (ذهنی – ادراکی) و زیست محیطی را بر عهده دارد. از بین الگوهایی که معیارها و ویژگی های محلات پایدار را تدوین کرده اند، الگوی رشد هوشمند را به عنوان تکامل یافته ترین الگوها مورد بررسی قرار داده می شود. - ایده رشد هوشمند Smart Growth)) رشد هوشمند الگویی است که اقتصاد، اجتماع و محیط را یکپارچه می کند. این الگو، چارچوبی برای گرفتن یک تصمیم آگاهانه که محلات چگونه و کجا رشد یابند، فراهم می نماید. این الگو از طریق پشتیبانی از توسعه اقتصادی و شغلی؛ با تنوعی از انتخاب ها از قبیل خانه سازی، تجارت، حمل و نقل؛ امکان دست یابی به محله ای سالم (خانواده های سالم با محیط پاک) را زمینه ساز می شود(Duany،2003). براساس چنین اقداماتی، رشد هوشمند تلاش های را در جهت ترویج بیشتر محلات فشرده و مقابله با توسعه های پراکنده شهری را آغاز نمود(Song،2005). ده اصل رشد هوشمند عبارتند از: ترکیب کاربری ها، طراحی بناهای فشرده، خلق دامنه ای از فرصت ها و انتخاب های ممکن برای خانه سازی، آفرینش محلات قابل پیاده روی، خلق محلات جذاب و متمایز با ایجاد حس مکان قوی، حفظ فضای باز، زمین های زراعی و مناظر طبیعی، هدایت توسعه های جدید در راستای محلات موجود، فراهم آوردن تنوعی از استفاده های متنوع حمل و نقل؛ توسعه قابل پیش بینی و تشویق اجتماعات محلی و کارفرما به مشارکت در توسعه. این قوانین ویژگی های وابسته به سلامتی، سرزندگی و تنوع محله ها را روشن می سازد (Duany،2003). برای رسیدن به این اصول در برخی کشورها دستورالعمل نیز طراحی شده است. این دستورالعمل ها در مقیاس بزرگ تر مانند خیابان و محلات تهیه شده و در ساماندهی به منظر شهری مورد استفاده قرار می گیرد. بطور نمونه دستورالعملی زیر به همین منظور تهیه شده است. رشد هوشمند با دستور العمل ها و استانداردهای هوشمند سعی در پشتیبانی از توسعه سنتی استانداردها در جهت تعادل بین قدیم و جدید دارد. چنین دستورالعمل های جایگزین دستورالعمل های غیرقابل انعطاف گذشته که مانع از ایجاد محلات با اصول سنتی بودند، می شود. برخی از این دستور العملها در زیر ارائه شده است: (Neal, 2003) 1ـ برنامه ساماندهی : نقشه های ساماندهی مکان، منطقه بندی، فرم و محل استقرار فضاهای باز و گونه بندی مسیرهای دسترسی را تعیین می کند. 2ـ استانداردهای شهری : ماتریسی از متن و دیاگرام مربوط به زمینه های خصوصی تأثیرگذار ساختمان روی عرصه های عمومی است و به صورت بسیار متنوع شامل استانداردهایی که گونه خاص ساختمانی را تشویق می کنند و نیز استانداردهائی که رفتارهای اجتماعی را تحت تأثیر قرار می دهند نیز را تشویق می کنند. این نوع از استانداردها عملکردهای مجاز هر دسته از نواحی منطقه بندی را با تأکید بر ترکیب کاربری ها تعریف و پارکینگ مورد نیاز برای هر دسته را منظور می نماید. 3ـ استانداردهای معابر : ماتریسی از طرح هایی که راه های سواره و پیاده را از نظر خصوصیات و ابعاد گونه بندی می نماید و برای ویژگی های ظرفیتی و هویتی این راه ها، پیاده روها، مسیرهای گیاه کاری شده، پوشش گیاهی و نور خیابان ها در دامنه متنوعی از نواحی روستایی و شهری استاندارد تهیه می کنند. 4ـ استانداردهای معماری : ماتریسی از متن و ویژگی های ساختمان های خصوصی، مصالح و ترکیب مجاز برای دیوارها، سقف ها، بازشوها و دیگر عناصرکه به منظور ایجاد هماهنگی بین گونه های ساختمانی مجزا و ارائه می گردد و به منظور پاسخگویی اقلیمی به ضوابط ساختمانی محلی وابسته اند. 5ـ استانداردهای منظر : لیستی از گونه های گیاهی با ساختارهای انتظام بخش به مکان استقرار و الگوهای گیاهی. این دستورالعمل ها اغلب به دستورالعمل های عرصه عمومی و قطعات خصوصی تفکیک می شوند. گونه های گیاهی پیشنهادی در جهت دستیابی به یک منظر جامع از بافت شهری، انتخاب و جانمایی می شوند و متناسب با رویکرد لبه زدایی به دنبال سلسله مراتبی از شهر به روستا و خلق یک اکوسیستم متناسب با اقیلم هستند. بنابراین محلاتی هوشمند هستند که بین عناصر در مقیاس های متفاوت معماری و شهرسازی از هماهنگی و هارمونی خاصی پیروی کنند.   3. منظر شهری پایدار همانطور که در قسمت قبلی اشاره شد پایداری و منظر شهری هر کدام دارای اصولی هستند که در ادامه رابطه میان آنها با ابعاد چهارگانه (هویتی، عملکردی، زیباشناختی و زیست محیطی) منظر شهری و پایداری مورد بررسی قرار می گیرد.   3-1. معیارهای پایداری محله در بعد زیبایی شناسی رسیدن به پایداری در بعد زیباشناسی به وسیله مکمل بودن مجموعه سیاست های مدیریت شهری در ارتباط با منظر شهری و طراحی فضاهای شهری امکان پذیر است. سیاست های رسیدن به پایداری در این بعد از لحاظ مدیریتی را می توان به شرح زیر دانست(ICMA, 2010). منطقه بندی براساس نوع ساختمان نه نوع استفاده آن: در منطقه بندی مرسوم، بر جدایی عملکردها از هم تکیه می شود، اما باید به مالکین اجازه داده شود تا نوع کاربری را مشخص کنند. این دیدگاه اجازه تغییر پویای کاربری ها و منظر شهری را برای نیازهای ساکنین در همه زمان ها در بر می گیرد. هماهنگی بین مقیاس ساختمان با نوع خیابان در منطقه: توجه به ارتباط خیابان و بناهای موجود در آن و اهمیت مقیاس مناسب بناهایی که در خیابان طراحی و اجراء می گردد فضای خیابان را دلنشین می سازد. به کارگیری هیأت نظارت بر طراحی برای اطمینان از رعایت استاندردها: عملکرد هیأت نظارت، ابزاری برای حفظ شخصیت محله می باشد و اینکه توسعه های جدید مکمل و انعکاس مناسب از نوع و سبک ساختمان سازی موجود محله باشد، تا منظر محله دچار اغتشاشات بصری نشود. تصمیم گیری مربوط به منظر شهری خیابان ها و همچنین مقیاس بناها همراه با سایر عوامل تأثیر گذار در مقیاس محله مواردی است که می تواند توسط این هیأت مورد بررسی قرار گیرد. سیاست های رسیدن به پایداری در بعد زیباشناسی در سطح طراحی فضاهای شهری را می توان به شرح زیر دانست: -وحدت فضایی منظور ادراک و تجربه مجموعه ای از عناصر متعدد و متنوع فضا به صورت کل واحد است، به صورتی که عناصر تشکیل دهنده فضای محله باید به کلیت یگانه ای منتهی شوند و معماری محله باید ویژگی های متفاوت ناشی از ترکیب متنوع و موارد زیبایی شناسی برآمده از هماهنگی و تضادها را در کلیتی معنادار به وحدت برساند. -پیوستگی جداره بیرونی: اتصال و یکپارچگی بدنه ها یکی از متداولترین و قابل درک ترین شیوه ها در تعریف حدود فضاست، که به تحقق اصل محصوریت و ایجاد وحدت فضایی کمک می نماید. اتصال بدنه ها در قالب ضوابط شناخته شده شهری نقش مهمی در بهبود منظر محیط و مطلوبیت های بصری آن دارد و می تواند به غنای فضائی منجر شود. بدین منظور باید سکانس های حرکتی از پیوستگی برخوردار باشند (سازمان نوسازی،1385؛ Gao and Asami, 2007). - سازگاری سبک های ساختمانی: در ساختمان های متفاوت می توان با ایجاد روابطی معنادار و مشخصه های مشترک در آنها محله را به سمت ارزش های پایدار بصری و کارکردی سوق داد تا بتوان به سیمای یک محله تشخص خاص بخشند(Gao and Asami, 2007). - زیبایی خط آسمان شکل گرفته به وسیله ساختمان ها: بی نظمی خط آسمان در لبه ها مگر در صورتی که آگاهانه و در جهت نیل به اهدافی مهم تر (نظیر انواع ریتم ها و وجود نقاط عطف و. ..) باشد، به اغتشاش فضایی و حس های ادراکی ملهم از آن دامن می زند. بدنه ها و عمق صفحه آن ها نیز در صورتی که از انتظام اندیشیده شده خاصی پیروی نکند و دامنه نوسان و بی نظمی پراکنش آن ها هر چه بیشتر باشد به همان نسبت به وحدت فضایی لطمه می زند و درک کلیت و ارتباط کارکردی – معنایی عناصر مختلف آن را بیش از پیش مخدوش می نماید(سازمان نوسازی، 1385؛ Gao and Asami, 2007).   رنگ و مصالح خواص رنگ ها و تاثیرات روانی آن ها و نقششان در ادراک و دستیابی به مراتبی از مطلوبیت های فضایی بسیار قابل تأمل است. اغتشاش بصری ناشی از بهم ریختگی انتظام رنگ ها و تأثیر منفی شان بر وحدت فضایی محیط، در مواردی کمتر از تأثیر مشابه عناصر کالبدی نیست. از این رو کنترل دامنه کاربرد آن و نحوه بکارگیری شان در فضاهای شهری می تواند در کنار سایر موارد مطرح شده در ارتقاء کیفیت محیط و مطلوبیت های فضایی تأثیر بسزایی داشته باشد(سازمان نوسازی ،1385؛ Gao and Asami, 2007).   3-2. معیارهای پایداری محله در بعد عملکردی سیاست های رسیدن به پایداری در این بعد از لحاظ مدیریتی را می توان به شرح زیر دانست(ICMA, 2010): تشویق به کاهش فضای اختصاص داده به پارکینگ در خیابان: در طرح های مرسوم فضای بین ساختمان و خیابان به پارکینگ اختصاص داده می شود، در حالیکه می توان با احداث پارکینگ های مجتمع این فضا را ساماندهی کرد و به پیاده رو و فضای سبز اختصاص داد. که این اختصاص به فضاهای عمومی منجر به ارتقاء منظر شهری محلات می گردد. استفاده از امتیاز تراکم برای تشویق افزایش فضاهای عمومی: استفاده از امتیاز تراکم تشویقی موجب می گردد تا فضای باز و عمومی در محلات به میزان بیشتری باشد و موجب افزایش سطح فضای سبز، پارک ها و... گردد. فراهم کردن دسترسی راحت معلولین به خیابان ها، پارک ها و پیاده روها: توجه به حرکت معلولین و ناتوانان جسمی در شهر از عواملی است که موجب می گردد منظر شهری دارای تفاوت عمده ای با وضع موجود داشته باشد. به این ترتیب سیاست های دست یابی به پایداری در بعد عملکردی می تواند موارد زیر باشد: الف.تفکیک وضوح عملکردها و عرصه های مختلف تفکیک عملکردهای مختلف و عرصه های متعلق به آنها در مقیاس متفاوت مواجه با فضا، به خوانایی هر چه بیشتر آن کمک می کند و در تسهیل مراتب ادراک از فضا موثر واقع می شود (پاکزاد، 1385؛ سازمان نوسازی،1385؛ Gao and Asami, 2007). ب.گشودگی و مقیاس ساختمان ها فضایی بازی که به وسیله ساختمان های محله شکل داده شده است، فضای دنجی را به وجود آورده در این حالت باید تغییر مقیاس ها با فعالیت های که در آن اتفاق می افتد سازگاری داشته تا کالبد و فضا توأمان قابل پیش بینی گردد تا حس آشنایی و خودمانی را برای ساکنین فراهم کند(پاکزاد، 1385؛ سازمان نوسازی ،1385؛ Gao and Asami, 2007). پ. فضای پیاده مطلوب و فضای بیرونی دوستانه منظر خیابان باید دلپذیر باشد، در این حالت باید تبلیغات از نظم خاصی پیروی کنند، پارک ماشین ها مانع حرکت افراد پیاده نشود، از وجود فعالیت های غیر عبوری در فضا جلوگیری شود و اولویت پیاده نسبت به سواره وجود داشته باشد. به طور کلی فضا به گونه ای باشد که افراد تشویق به حضور در فضا شوند و زمینه تعاملات اجتماعی را فراهم کند (پاکزاد، 1385؛ سازمان نوسازی،1385؛ Gao and Asami, 2007).   3-3. معیارهای پایداری محله در بعد هویتی سیاست های رسیدن به پایداری در این بعد از لحاظ مدیریتی را می توان به شرح زیر دانست(ICMA, 2010). تعریف محلات با نشانه های بصری: نشانه بصری برای ساکنین و مهمانان محله برای تشخیص محلات بسیار مهم هستند و می توانند هویت و یک چهره خاص از محله تعریف کنند و این ویژگی به احساس تعلق نسبت به محله منجر شود. چک لیست ها برای ساختمان ها، خیابان ها، فضای باز و ادارات به صورت قانون درآمده تا یک حس مکان قوی به وجود آورد: این چک لیست ها اگر به صورت شفاف باشند، می تواند ارزش و کیفیت محله را بالا ببرند. از طریق این چک لیست ها می توان وسیله نظارت بر عوامل موثر منظر شهری از قبیل خیابان ها، پیاده روها، سبک های ساختمانی؛ نشانه ها و مصالح ساختمانی را فراهم کرد. سیاست های رسیدن به پایداری در بعد هویتی در سطح طراحی فضاهای شهری را می توان به شرح زیر دانست: الف) تلاش برای حفظ یا آفریدن یک چهره ویژه از محله: در هر طراحی باید به ویژگی های مختلف محیطی توجه کافی مبذول داشت. برخی از ویژگی های فیزیکی و کالبدی اند. برخی نیز حسی و معنایی اند. ارزیابی اندیشمندانه تاثیرات متنوع محیطی به ایجاد وحدت فضایی، خوانایی محیط و تشخص فضای مختلف کمک می نماید(Gao and Asami, 2007). ب)دکوراسیون و مبلمان خیابان: مبلمان های مختلف شهری ضمن هماهنگی با فضایی که در آن واقع شده اند، بایستی از هماهنگی لازم با دستورالعمل دیگر نیز برخوردار باشند، تا وجودشان منجر به اغتشاش فضایی یا احتمالاً تشدید آن نشود (پاکزاد، 1385؛ سازمان نوسازی،1385؛ Gao and Asami, 2007).   3-4. معیارهای پایداری در بعد زیست محیطی در کنار قابلیت های زیست محیطی و ارتقاء مطلوبیت های فضایی، حضور گونه های مختلف گیاهی می تواند محمل ایده های طراحانه باشد. از وجود انواع مختلف آنها می توان در جهت فضاسازی بهره برد. درختان تنوعی از سایر گونه ها می توانند به لحاظ کمی و کیفی بهره گیری از آنها نقش های متنوعی از تعریف تا تکمیل فضا بر عهده گیرند. در این میان رسیدن به پایداری در بعد زیست محیطی به وسیله مکمل بودن مجموعه سیاست های مدیریت شهری در ارتباط با منظر شهری و طراحی فضاهای شهری امکان پذیر است. سیاست های رسیدن به پایداری در این بعد از لحاظ مدیریتی را می توان به شرح زیر دانست(ICMA, 2010). پیاده راها و پارک ها با هم در ارتباط باشند: تلفیق پیاده راه ها و پارک ها یکی از عواملی است که می تواند همزمان موجب تشویق استفاده از پارک ها در شهرها گردد و از سوی دیگر می تواند چهره شهر را که به میزان زیادی به پیاده راه ها وابسته است دارای چهره سبزتری کند. هماهنگی سازی طرح های زیرساختی سبز با برنامه شهر: یکی از مشکلاتی که در اکثر طرح های شهری وجود دارد این است که طرح های سبز از همان ابتدا در طرح های شهری لحاظ نمی شود. این در حالی است که اهمیت توجه به فضای سبز ایجاب می کند که برنامه فضاهای سبز از ابتدا در طرح های شهری مدنظر باشد. سیاست های رسیدن به پایداری در بعد زیست محیطی در سطح طراحی فضاهای شهری را می توان به شرح زیر دانست: الف) زیبایی بصری و پیوستگی سبزینه گی بر استقرار درختان، انتظام هندسی (ریتم) حکمفرما باشد و مطلوبیت بصری (پیوستگی بصری) آنها مدنظر قرار گیرد. همچنین پوشش گیاهی می تواند موجب تنوع رنگی در فضا باشد. به عنوان نمونه، انواع گل ها و سایر پوشش گیاهی در تقابل با کف جداره ها، تولید غنای بصری می نمایند. استفاده از پوشش گیاهی و آب در طراحی و ساماندهی فضاهای شهری ارزش های زیست محیطی فراوانی داشته و با توسعه پایدار هم قرابت بیشتری دارد(پاکزاد، 1385؛ سازمان نوسازی،1385؛ Gao and Asami, 2007).. ب)سبزینه گی درختان و فضای باز و پیاده روها در این مورد نکته مهم در ارتباط با پوشش گیاهی، توجه به ویژگی های فضاسازانه آنهاست. گیاهان بالذات جذاب بوده و در مطلوبیت آنها اتفاق نظر وجود دارد. لذا بکارگیری آنها در فضاهای شهری اندیشیده شده، مطلوبیت چنین فضاهای را تا حدود زیادی تضمین می کند (Gao and Asami, 2007) .   نتیجه¬گیری امروز محلات را می توان براساس نگاهی جدید در دو بعد منظر شهری و پایداری مورد مطالعه قرار داد. از یک سو منظر شهری دارای اهداف عمده ای همچون عملکرد، هویت، زیبایی و مسائل زیست محیطی است و از سوی دیگر پایداری محلات دارای مفاهیم خاصی است که در آن مباحث نوینی همچون بحث رشد هوشمند محلات مطرح است. با توجه به اینکه تصمیم گیری برای محلات براساس هیچکدام از این رویکردها انجام نمی گیرد و فقط برای برخی محلات در تهران سال های گذشته از سوی سازمان نوسازی طرح های منظر شهری تهیه گردیده است. لازم است تا در نگاهی که سازمان های ذی ربط در ارتباط با محلات دارند استفاده از آموزه های نوین منظر شهری و پایداری محلات مدنظر باشد تا تصمیم گیری ها مرتبط با معماری و شهرسازی محلات دارای اشکالات کمتری باشد. علوه بر موارد فوق همانطور که در بررسی نمونه های محلات به آن اشاره شد، در بسیاری از کشورها در طراحی محلات مقرراتی خاص به صورت دستورالعمل هایی وجود دارد که لازم الاجراء است. این در حالی است که در ایران صرفاً برای تک بناها مقررات وجود دارد. اما نیاز است مقرراتی همچون مقررات ملی که در حال حاضر برای ساختمان ها و تک بناها وجود دارد، مقررات محلی در شهرها برای محلات نیز تدوین گردد. این امر موجب می گردد هرگونه طراحی در محلات براساس استانداردهای لازم مرتبط با منظر شهری و پایداری باشد.   نوشته :

م.کریمی ص.نگین تاجی

  فهرست منابع پاکزاد، جهانشاه. 1384. ر ا ه‍ن‍م‍‍ا ی طر اح‍‍ی ف‍ض‍‍ا ی ش‍‍ه‍ر ی، انتشارات وزارت مسکن وشهرسازی، تهران. گلکار، کورش، 1385،« مفهوم منظر شهری»، فصلنامه آبادی، سال شانزدهم (جدید)، شماره 18 (پیاپی53).تهران. گلکار،کورش،1387،« محیط بصری شهر؛سیر تحول ازرویکرد تزیینی تا رویکرد پایدار». فصلنامه علوم محیطی. سال پنجم. شماره 4 (پیاپی 20). تهران. منصوری سید امیر، 1388،«درآمدی بر شناخت معماری منظر»، فصلنامه باغ نظر، سال اول، شماره دوم، تهران. Duany،A. (2003). Neighborhood Design in Practice، in peter neal، ed،. Urban Villages and the Making of Communities، Spon Press. Gaoa، X، ، Asami، Y. (2007). Effect of urban landscapes on land prices in two Japanese cities، Landscape and Urban Planning 81 /155–166 ICMA.Getting to smart growth، 100 policies for implementation www.iCma.org، Retrieved 2010/3/4 Itoh، S. (2006). From Landscape Regulations to Landscape Laws: A Policy Reform Originated from Autonomy. Mokutakusha، Tokyo (in Japanese). Neal،P،ed. (2003). Urban Villages and Meaning of Communities، Spon Press، London. Song،Y. (2005). "Smart Growth and Urban Development Pattern: A Comparative"، International Regional Science، Review 28: 239-265.
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان