تا مدت های زیادی برای این مزارهای بی نشان هیچ گونه اقدامی صورت نگرفت و دقیقاً شبیه بقیع بر روی هر مزار یک سنگ معمولی قرار گرفت که فضای خاک آلوده و سوت و کور و بدون روشنایی حتی یک چراغ آنجا تصویر بقیع را برای مردم زنده می کرد و تا مدت ها این تشبیه بر سر زبان ها بود.
با پیگیری های به عمل آمده توسط برخی از جوانان حزب اللهی شهر بود که شاهد اقداماتی برای تکمیل یادمان در آنجا بودیم. البته از همان روز اول هیچ کاری در خصوص خدمت رسانی انجام نگرفته و حتی مراسمات سوم، هفتم و اربعین این شهدای والامقام به صورت خودجوش و توسط هیأت های مذهبی شهرستان برگزار گردید.
حال اما قضیه کمی فرق کرده است ؛ انگار برخی هنوز حرمت خون شهدا را درک نکرده اند ؛ انگار که ساحت این عزیزان خفته در خاک اما بنا به فرموده قرآن مجید که میفرماید «وَ لَا تحَْسَبنََّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتَا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» البته نپندارید که شهیدان راه خدا مرده اند بلکه زنده به حیات ابدى شدند و در نزد خدا متنعم خواهند بود» دارای ارزش نمی باشد که بدین گونه چنین بی حرمتی هایی را انجام داده اند.
انگار که وارد یک هتل آپارتمان یا یک سوئیت شده اند که بدین شکل رخت و لباس پهن و برای خود محلی برای گذران زمان انتخاب کرده اند. چرا هیچ کس در انجا حضور ندارد تا از انجام چنین اعمال جلوگیری کند؟
اگر تا این حد حفظ و نگهداری حرمت شهدای گمنام ماسوله سخت است باید آرزو میکردیم که ای کاش هیچ وقت شاهد حضورشان در این منطقه نمی بودیم و ای کاش پیکرشان در همان عراق با احترام نگاه داشته میشد.
نظر شما:
۱۳۹۴/۰۶/۱۸ ۱۲:۴۴
