برنامه خندوانه علیرغم دوران کوتاهی که از زمان پخشش می گذرد، توانسته به یکی از پرمخاطب ترین برنامه های تلویزیون تبدیل شود.

ایده و فکر نو، استفاده از تکنیک و فرم مناسب، طنز مودبانه، بیان نکات آموزشی و تلاش برای محتوا بخشی به برنامه، از مهمترین دلایل موفقیت خندوانه است.

استفاده از فکر و برنامه ریزی صحیح، پرهیز از تجاری سازی و میدان دادن به افراد مولفی چون رامبد جوان، محمدرضا شهیدی فر، عادل فردوسی پور و امثال آنها که به مدد فعالیت در صدا وسیمای جمهوری اسلامی شکل گرفته و صاحب تجربه شده اند، می تواند الگوی مناسبی برای ساخت برنامه های اثرگذار و پرمخاطب در سایر حوزه های رسانه ملی باشد.

فهم این موضوع که همه انسان ها نقاط ضعف و قوتی دارند و نباید با نگاه صفر و یکی همه را ارزیابی کرد، کمک می کند تا با شناخت نقاط مثبت و بهره گرفتن از نیروها و ظرفیت های مکمل، در کنار نظارت صحیح و حرفه ای ضمن تعمیق بخشیدن به برنامه های پر مخاطب، اشتباهات احتمالی را کاهش داد.

اما خندوانه! برنامه ای که این روزها با ابتکار و خلاقیت رامبد جوان، جای خود را در بین مخاطبانی با سلایق مختلف باز کرده، مورد طمع جریان ورشکسته و بریده از انقلاب قرار گرفته است.

جریانی که سعی می کند از هر اتفاق خوب و بدی که توجه افکار عمومی را به خود جلب می کند در راستای منافع خود و علیه نظام و کشور ایران بهره بگیرد.

همان جریانی که اسید پاشی یک یا چند فرد مریض در اصفهان را با سناریوسازی و به مدد عوامل رسانه ای داخلی و خارجی اش به نیروهای مومن و حزب الهی کشور منتسب کرد.

همان جریانی که از ماجرای مرگ یک دختر به خاطر اطلاع خانواده از رابطه با متهم در هتل تارا مهاباد سناریو ساخت و آن را به نیروهای امنیتی کشور منتسب کرد.

همان جریانی که با دستمایه قرار دادن یک اتفاق در ورزشگاه تبریز در جریان مسابقه فوتبال تیم تراکتورسازی، احساسات مردم را دستمایه سناریوسازی علیه نظام و کشور کرد.

همان جریانی که رای 40 میلیونی مردم در سال 88 با دروغ پردازی تبدیل به ناامنی برای جامعه کرد.

همان جریانی که سعی می کند از مرده و زنده خواننده و هنرپیشه و فوتبالیست و ... در جهت لطمه زدن به انقلاب بهره بگیرد و ده ها و صدها سناریو شبیه آن بسازد...

این جریان در روزها اخیر و به ویژه پس از دعوت از دکتر حداد عادل و ماجرای رای دادن به امیر مهدی ژوله (از نویسندگان طنز) تحرک جدیدی را به سبک سناریوهای قبلی، ابتدا در شبکه های اجتماعی و سپس در رسانه های همسوی خود شروع کرده که جالب توجه است.

کافیست به صفحات اجتماعی عوامل و چهره های شناخته شده این جریان و کامنت های هواداران آنها سری بزنیم تا اوج ابتذال و بی فرهنگی آنها را بیشتر بشناسیم.

البته رامبد جوان نشان داده که اهل حاشیه سازی نیست و با تجربه تر از آنست که به این ورشکستگان فرهنگی و سیاسی میدان دهد، اما تجربه به حاشیه کشاندن چندین هنرمند و خواننده و هنرپیشه توسط این فرصت طلبان، ایجاب می کند که نه برای حفظ خندوانه ـ که آن نیز مانند هزاران برنامه دیگر روزی تمام می شود ـ بلکه برای سرمایه هایی چون رامبد جوان و مانند وی تلاش کنیم و نگذاریم مورد سوء استفاده جریان ضد فرهنگ قرار گیرند.