رهبر معظم انقلاب اسلامی ضمن تعریف “تقوای جمعی” به “مراقبت جمعها از خود” نقش و اثرگذاری زیادی برای این موضوع در فلاح یا سقوط ملتها قائل هستند. ایشان با ذکر نمونهها و مصادیقی از موارد رعایت نکردن […]
رهبر معظم انقلاب اسلامی ضمن تعریف “تقوای جمعی” به “مراقبت جمعها از خود” نقش و اثرگذاری زیادی برای این موضوع در فلاح یا سقوط ملتها قائل هستند. ایشان با ذکر نمونهها و مصادیقی از موارد رعایت نکردن تقوای جمعی توسط ملتها و جریانات سیاسی، این مسئله را از جملهی اصلیترین علل سقوط جوامع انسانی معرفی می نمایند.
به گزارش لنگرنیوز ،آنچه در ادامه میآید گزیدهای از بیانات رهبر انقلاب اسلامی راجع به این موضوع است:
تقوای جمعی یعنی جمعها مراقب خودشان باشند
ما یک تقواى فردى داریم، که هر کسى خود را تحت مراقبت دائم داشته باشد…
اگر کسى بخواهد به فلاح برسد، به فوز برسد، به نجات ابدى برسد، بایستى تقوا داشته باشد. هر مقدار این حالت بیشتر بود، فوز و فلاح بیشتر است.
یک تقواى جمعى هم داریم. تقواى جمعى این است که جمعها مراقب خودشان باشند. جمع به حیث جمع، مراقب خودشان باشند. بىمراقبتى جمعها نسبت به مجموعهى خودشان، موجب میشود که حتّى آدمهائى هم که در بین آن جمعها تقواى فردى دارند، با حرکت عمومىِ آن جمعها بغلتند و به جائى بروند که نمیخواهند. در طول این سى سال، ما از این ناحیه ضربه خوردهایم. [۱]
یک ملت باید حواسش را جمع کند
دشمن که نخوابیده؛ او بیدار است: «و انّ اخا الحرب الأرق و من نام لمینم عنه». شما اگر حواست پرت شد، شما اگر از موقعیت خودت غافل شدى، دلیل این نمیشود که دشمنى هم که در مقابل توست، حواسش پرت شده باشد؛ او ممکن است حواسش جمع باشد، بزند. پس باید حواسها جمع باشد. اینکه ما این همه عرض میکنیم، توصیه میکنیم، تأکید میکنیم، هم به مسئولین، هم به مردم، که خودتان را به مسائل فرعى سرگرم نکنید، براى خاطر این است. اینکه به مطبوعات، به رسانهها، به روزنامهها، به پایگاههاى اینترنتى که امروز رواج پیدا کرده است، هى سفارش میکنیم که از وارد کردن حرفها و مطالب نادرست – که ذهن مردم را مشغول میکند – به فضاى ذهنى مردم پرهیز کنید، به خاطر این است.
باید حواسها جمع باشد. اینکه ما این همه عرض میکنیم، توصیه میکنیم، تأکید میکنیم، هم به مسئولین، هم به مردم، که خودتان را به مسائل فرعى سرگرم نکنید، براى خاطر این است. اینکه به مطبوعات، به رسانهها، به روزنامهها، به پایگاههاى اینترنتى که امروز رواج پیدا کرده است، هى سفارش میکنیم که از وارد کردن حرفها و مطالب نادرست – که ذهن مردم را مشغول میکند – به فضاى ذهنى مردم پرهیز کنید، به خاطر این است.
یک ملت باید درست حواسش را جمع کند، بداند پا کجا میگذارد – تقواى جمعى یعنى همین – بداند چه کار میخواهد بکند، مراقب باشد که از کجا ضربه متوجه او میشود. [۲]
تقوا در مسائل اجتماعی مشکلتر است
تقوا در مسائل شخصى یک حرف است؛ تقوا در مسائل اجتماعى و مسائل سیاسى و عمومى خیلى مشکلتر است، خیلى مهمتر است، خیلى اثرگذارتر است. ما نسبت به دوستانمان، نسبت به دشمنانمان چه میگوئیم؟ اینجا تقوا اثر میگذارد. ممکن است ما با یکى مخالف باشیم، دشمن باشیم؛ دربارهى او چگونه قضاوت میکنید؟ اگر قضاوت شما دربارهى آن کسى که با او مخالفید و با او دشمنید، غیر از آن چیزى باشد که در واقع وجود دارد، این تعدى از جادهى تقواست. آیهى شریفهاى که اول عرض کردم، تکرار میکنم: «یا ایّها الّذین امنوا اتّقوا اللَّه و قولوا قولا سدیدا». قول سدید، یعنى استوار و درست؛ اینجورى حرف بزنیم. من میخواهم عرض بکنم به جوانان عزیزمان، جوانهاى انقلابى و مؤمن و عاشق امام، که حرف میزنند، مینویسند، اقدام میکنند؛ کاملاً رعایت کنید. اینجور نباشد که مخالفت با یک کسى، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جادهى حق تعدى کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد. [۳]
جامعه به حرکت درمىآمد…
تقواى عمومى – تقواى ملت – غیر از تقواى خصوصى یکایک افراد است. تقواى عمومى، یعنى همین که وقتى امام اشاره مىکردند، ناگهان همهى جامعه به حرکت درمىآمد. این ملت را باتقوا مىگوییم. معنایش این نیست که حالا اگر یکایک افراد را در میزان پرهیزگارى و تقوا بگذاریم، آنها را یک پرهیزگار کامل ببینیم. نه، اکثراً سرخالى و کسرى دارند. مجموعه، یک مجموعهى مؤمن و متقى است. [۴]
آنها غلتیدند…
در دهههاى قبل، یک جریانى در کشور وجود داشت به نام جریان چپ. آنها شعارهاى خوبى هم میدادند، اما خودشان را مراقبت نکردند و تقواى جمعى به خرج ندادند. در میانشان آدمهائى بودند که تقواى فردى هم داشتند، اما نداشتن تقواى جمعى، کار آنها را به جائى رساند که فتنهگرِ ضد امام حسین و ضد اسلام و ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند! آنها نیامدند شعار ضد امام و ضد انقلاب بدهند، اما شعار دهندهى ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند؛ این خیلى خطر بزرگى است. آنها غلتیدند. بنابراین تقواى جمعى لازم است. [۵]
بىتقواهاى عالم باید سقوط را انتظار بکشند…
در مقیاس امّتها و ملتها که حساب کنیم، وقتى ملتى به ثروت و قدرتى مىرسد، به پیروزىاى دست مىیابد و به رشد علمىاى نائل مىگردد، آنجا جاى امتحان آن ملت است. اگر ملتها بتوانند در اوج قدرت، خودشان را سالم نگه دارند، از امتحانْ سرافراز بیرون آمدهاند. اما اگر جمعیتها و ملتها آنوقت که زحمت از سرشان کم شد، خدا را فراموش کردند، ناموفّق و سرافکنده از امتحان بیرون آمدهاند. لذا قرآن در سوره کوتاه «نصر» خطاب به پیغمبر صلواتاللَّهعلیه مىفرماید: «بسماللَّهالرّحمنالرّحیم. إذا جاء نصراللَّه و الفتح و رأیت النّاس یدخلون فى دین اللَّه افواجاً» این اوج قدرت یک نبى است که خدا به او فتح و نصرت بدهد و مردم گروه گروه در دین او وارد شوند. اینجا، جایى است که انسان باید مواظب خود باشد. لذا مىافزاید: «فسبّح بحمد ربک و استغفره إنّه کان توّاباً» در همان لحظه پیروزى به یاد خدا باش. خدا را تسبیح کن و حمد بگو که رویکرد اینهمه توفیقْ نه کار تو، که کار خداست. به خودت نگاه نکن؛ به قدرت الهى نگاه کن.
یک ملت، یک رهبرى حکیمانه و الهى مثل نبىّاکرم صلّىاللَّهعلیهوآلهوسلّم در چنین جاهایى مواظب است که امّت، راه خود را گم نکند. تقوا اینجاست که به داد یک ملت مىرسد. اگر ملتى با تقوا بود، راه پیشرفت، راه ایمان و راه بندگى خدا را ادامه خواهد داد. اگر ملتها تقوا نداشته باشند، همان بلایى بر سرشان خواهد آمد که ملتهاى مقتدر دنیا در جاىجاى تاریخ به آن دچار شدهاند. آنها دچار غرور، دچار استکبار، دچار ظلم، دچار بدرفتارى و دچار انحراف شدند؛ مردم را منحرف کردند؛ دنیا را خراب و فاسد کردند و آخر هم خودشان سرنگون شدند. یک نمونهاش را در همین سالهاى نزدیک، درباره یکى از دو امپراتورى عظیم موجود در دنیا (اتحاد جماهیر شوروی) مشاهده کردید. این، نتیجه بىتقوایى است. همه بىتقواهاى عالم -چه افراد و چه ملتها- سقوطى را باید انتظار بکشند؛ و این سرنوشتى اجتنابناپذیر است. به دنبال بىتقوایى، حتماً سقوط است. البته قبل از سقوط کامل، انحراف و فساد و خراب شدن است. [۶]
[۱]- بیانات در دیدار با نمایندگان مجلس ۱۳۹۰/۰۳/۰۸
[۲]- بیانات در دیدار با مردم قم ۱۳۹۱/۱۰/۱۹
[۳]- خطبههاى نماز جمعهى تهران در حرم امام خمینى (ره) ۱۳۸۹/۰۳/۱۴
[۴]- بیانات در دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و رؤساى دفاتر نمایندگى ولىّ فقیه ۱۳۶۹/۰۶/۲۹
[۵]- بیانات در دیدار با نمایندگان مجلس ۱۳۹۰/۰۳/۰۸
[۶]- بیانات در خطبههای نماز جمعه تهران ۱۳۷۲/۱۱/۲۹