به گزارش لنگرخبر به نقل از خبرآنلاین ، مقام های کره شمالی هنوز مشخصاتی از بمب هیدروژنی که آزمایش کرده اند فاش نساخته اند.کره جنوبی همسایه این کشور اما از ثبت زمین لرزه ای به بزرگی ۵/۱ در مقیاس ریشتر در منطقه احتمالی آزمایش خبر داده است. همین مسئله نشان می دهد که یک بمب قدرتمند هیدروژنی آزمایش شده است. هنوز محققان قدرت بمب کره شمالی را تخمین نزده اند اما تاکنون قدرتمند ترین بمب هیدروژنی مشهور به تزار سالها قبل توسط اتحاد سابق جماهیر شوروی آزمایش شده که قدرتی معادل ۵۰ مگاتن تی ان تی داشت که ۲۵۰۰ برابر قدرت بمبی است که در هیروشیما منفجر شد. در مقایسه با بمب اتمی، ساخت بمب هیدروژنی به فناوری پیشرفته تری نیاز دارد و قدرت تخریب آن هم به مراتب بیشتر است. همجوشی هسته ای بنیاد اصلی بمب هیدروژنی را تشکیل می دهد. همانطور که از شکافته شدن هسته های سنگین (شکافت هسته ای) ، مقدار عظیمی انرژی حاصل می شود از پیوند هسته های سبک هم می توان انرژی بیشتری به دست آورد. در هر یک از دو حالت هسته هایی با جرم متوسط تشکیل می شود که جرم آنها کمتر از جرم اولیه ای است که برای تشکیل آنها بکار رفته است. در حالی که در روش شکافتن ، ماده اولیه منحصر به اورانیوم و توریم است. در روش پیوند هسته ای از هر اتم سبکی مثلا اتم هیدروژن هم می توان استفاده کرد. بمب هیدروژنی یا گرماهسته ای در واقع نوعی بمب هسته ای است که انرژی آن ابتدا از طریق فرایند شکافت هسته ای تامین می شود و گرما و فشار حاصله از این انفجار باعث شروع فرایند همجوشی هسته ای استفاده می شود. به همین دلیل بمب های گرماهسته ای انرژی بسیار بیشتری از بمب های هسته ای تک مرحله ای آزاد می کنند. این بمب ها از آن رو به «بمب هیدروژنی» معروف شده اند که فرایند همجوشی هسته ای با استفاده از هیدروژن انجام می شود. نخستین آزمایش این نوع بمب در سال ۱۹۵۲ توسط آمریکا انجام شد. یک سال بعد شوروی نیز این بمب را ساخت و در سال های بعد انگلیس، فرانسه و چین هم به تولید و آزمایش آن اقدام کردند. امروزه تقریبا تمام بمب های هسته ای این پنج کشور که در حالت عملیاتی و فعال قرار دارد از این نوع است. بمب مشهور تزار با نام اصلی AN602 که قوی ترین بمب اتمی آزمایش شده تاکنون است هم بمب هیدروژنی بوده است. این بمب توسط اتحاد جماهیر شوروی طراحی شد و میزان بازدهی آن را حدود ۱۰۰ مگاتن تی ان تی پیش بینی کردند. ولی عملکرد واقعی بمب در آزمایش حدود ۵۰ مگاتن، به منظور کاهش ذرات رادیوکتیو بود. ^{ماکت بمب مشهور تزار با نام اصلی AN602 که قوی ترین بمب اتمی آزمایش شده به حساب می آید} بعد از انفجار یک بمب اتمی معمولی ، عمل سرد شدن به سرعت انجام می گیرد. بنابراین، باید فعل و انفعالاتی را در نظر گرفت که در آنها عمل پیوند به سرعت انجام گیرد. اگر یک بمب اتمی را در مخلوطی از دوتریوم و تریتیوم محصور کرده و مجموعه را در یک محفظه با مقاومت مکانیکی زیاد قرار داده شود، پس ازانفجار بمب اتمی محیط مساعدی برای یک فعل و انفعال ترمونوکلئور (فعل و انفعال هسته ای گرمازا) به وجود می آید. در این نوع بمب، با ایجاد یک انفجار اورانیومی یا پلوتونیومی، دمایی معادل چندین میلیون درجه سلیسیوس ایجاد می شود.ایزوتوپ های هیدروژنی که در بمب به کار رفته اند، تحت این شرایط با یکدیگر جوش می خورند و به هلیم تبدیل می شوند و در این همجوشی، انرژی بسیار زیادی را آزاد می سازند. بنابراین در این نوع بمب، ترکیبی از شکاف هسته ای و همجوشی هسته ای به کار می رود. بمب اتمی نسبتاً کوچکی که شهر ژاپنی هیروشیما را نابود کرد، قدرت انفجاری معادل ۲۰۰۰۰ تن تی ان تی داشت. در مقابل، بزرگترین بمب هیدروژنی ای که تاکنون برای آزمایش، منفجر شده، معادل ۵۰ مگاتن تی ان تی قدرت انفجاری داشته که ۲۵۰۰ برابر قدرت انفجاری بمب هیروشیماست.