به گزارش لنگرخبر، مازیار شاهی، آهنگساز، نوازنده تار و از شاگردان استاد محمدرضا لطفی طی یادداشتی که در اختیار «نسیم آنلاین»، قرار داد به سخنان محمدرضا شجریان علیه حسین علیزاده پیرامون خانه موسیقی ایران، پاسخ داد.

شاهی در این نامه که با عنوان "پاسخی به بیانات رئیس غیرقانونی شورای عالی خانه موسیقی " در اختیار خبرنگار ما قرار داده نوشته است:

استاد آواز ایران جناب آقای محمدرضا شجریان در تاریخ 29 دی ماه 1394 صحبت هایی پیرامون خانه موسیقی و منتقدین مطرح کرده اند که به نظر می رسد نیاز به پاسخی بند به بند دارد. احترام ایشان به عنوان هنرمند بزرگ موسیقی محفوظ است اما از آنجایی که این صحبتها پیرامون مسائل صنفی موسیقی و نه هنر موسیقی بوده است، نقد و پاسخ آن، در تضاد با احترام به جایگاه هنری ایشان نیست.

توضیح: صحبت های استاد شجریان در گیومه آمده است و پاسخ ها در پی آن.

«بیش از هرکسی درباره وجهه قانونی شورای عالی و هیئت مدیره تحقیق کرده ام، حقوقدانان به این مساله صحه می گذارند که فعالیت هیات مدیره و شورای عالی خانه موسیقی قانونی است»

جناب استاد بر اساس چه متر و معیاری می فرمایید بیش از هر کسی درباره ی هیئت مدیره تحقیق کرده اید؟ آیا شما نظرات تک تک منتقدین را یک به یک بررسی کرده اید و شنیده اید که اطمینان دارید شما نسبت به بقیه تحقیق جامع تری داشته اید؟ آیا حرف تمام حقوقدانان را شنیده اید یا صرفأ وکیلی که خانه را تأیید کند از نظر شما حقوقدان محسوب می شود؟

در پاسخ به ترک خانه موسیقی توسط استاد حسین علیزاده فرموده اید :

 «اگر خانه موسیقی اشتباهی انجام می داد، من قبل از هر کس دیگری اینجا را ترک می کردم»

این سخن به آن معنا نیست که اگر استادی تشخیصی متفاوت با تشخیص شما داشته باشند لزومأ تشخیصشان اشتباه است حتی اگر بزرگ و هم سنگی مانند استاد حسین علیزاده باشند؟

«اگر عضو خانه موسیقی هستید و خودتان را جزو خانواده ی موسیقی می دانید، چرا نقدهایتان را رسانه ای می کنید؟ کسی که انتقاداتش را بدون آنکه ابتدا در خود خانه مطرح کند، رسانه ای می کند، مصلح نیست»

استاد گرامی آیا شما از تمام تلاش هایی که برای پرسش و گفتگو با اعضای هیئت مدیره به عمل آمده است آگاه هستید؟ آیا می دانید عده ای از اعضای خانه موسیقی در رابطه با مسائلی چون تعاونی مسکن و... بارها تلاش کردند تا با هیئت مدیره گفتمان داشته باشند اما هربار با پاسخ منفی هیئت مدیره روبرو می شدند یا اساسأ پاسخی جز سکوت دریافت نمی کردند؟

استاد عزیز، این صحبت شما چه تفاوتی با صحبت مسئولان نظام جهوری اسلامی ایران در سال 88 دارد که همواره اعلام می کردند اعتراضاتتان را در چهارچوب قانون مطرح کنید و دست به دامان رسانه های مغرض نشوید؟ چگونه است که آنجا منتقد بودید و اینجا مدافع؟ آیا رویکرد شما در رابطه با منتقدین خانه موسیقی و منتقدین به انتخابات سال 88، دو رویکرد متفاوت نیست؟

«برخی می خواهند با مطرح کردن نامشان در رسانه ها خودشان را بزرگ کنند که اتفاقا این مساله کاملا به ضررشان است»

در این رابطه پرسشی اساسی مطرح می شود. آیا شما اعتقاد دارید افرادی مانند حسین علیزاده، کامبیز روشن روان، محمدعلی کیانی نژاد، سعید شریفیان و... با انتقاد قصد مطرح کردن خود را دارند یا جوانی که سرمایهٔ چند سال تلاش خود در این وضعیت سخت اقتصادی را با اعتماد کامل به امید خانه دار شدن به خانه موسیقی سپرده است و اکنون که پس از سالها هیچ چیزی جز چند برگهٔ قرارداد در دست ندارد و مجبور به اعتراض می شود، هدفش کسب شهرت است؟!

«اگر مشکلی دارید بیایید و همین جا پاسخ خود را بگیرید»

استاد گرامی خبر دارید روزی عده ای از اعضا برای شرکت در انتخابات تعاونی مسکن و دفاع از حقوق خود به خانه موسیقی مراجعه کردند اما دم در آنها را به بهانهٔ عدم واریز حق عضویت تعاونی مسکن، به داخل خانه موسیقی راه ندادند و آن هنرمندان در مقابل شعبه خیابان فاطمی سرگردان بودند؟ بدون در نظر گرفتن اینکه حق با کدام طرف بوده است، آیا راه ندادن اعضا به داخل خانه موسیقی را زیبنده ی مقام هنرمند می دانید؟ یعنی آن اعضا حتی لیاقت خوردن یک لیوان آب خنک در گرمای ظهر تابستان در خانه خودشان (خانه موسیقی) را نداشتند؟ حال چطور توقع دارید دو مرتبه به آنجا مراجعه کنند و بپذیرند نزد مسئولان خانه قرب و منزلتی دارند؟

«ما حرمت هنرمندان را نگاه می داریم؛ اما به شرط آنکه آبروی خودمان در خطر قرار نگیرد»

ما نیز حرمت استاد بزرگ محمدرضا شجریان را همواره نگاه می داریم اما اگر در جایی از طرف ایشان مورد بی مهری قرار گرفتیم و بدون بررسی و شنیدن صحبتهایمان محکوم به حق نداشتن شدیم، مجبوریم مانند آنچه که از استاد شجریان آموخته ایم، ابتدا به فکر اعاده ی حیثیت و حقوق خودمان باشیم. هرچند باز هم تحت هر شرایطی حرمت استادمان جناب شجریان را نگاه می داریم.

«عملکرد ما کاملأ شفاف است. برخی سخنانی بی پایه و اساس مطرح می کنند، بدون آنکه مدرکی برای آن داشته باشند»

بسیارعالی است که عملکرد خانه موسیقی کاملأ شفاف است. اما اینکه صرفأ بگویید شفاف است، شاید همگان را قانع نکند. پیرو این صحبت، از شخص شما خواهش می کنم شخصأ پاسخگوی  پرسشهای بی پایان منتقدین نسبت به عملکرد خانه در رابطه با تعاونی مسکن و دیگر قضایا باشید. چون وقتی شما می فرمایید شفاف است، به آن معناست که آگاهی و اشراف کاملی نسبت به تمام موضوعات دارید و اگر این اشراف با پاسخگویی همراه شود، هم منتقدین قانع می شوند و هم بهانه از بهانه جویان بعدی کاملأ گرفته خواهد شد.

 «اعضای این خانه و خود من به شخصه چندین سال است که عضو خانه موسیقی بوده ایم و هیچ پولی از کسی نگرفته ایم، این خانه هیچ منفعت مالی برای ما نداشته است»

بهتر است  این موضوع را با نگاهی به اساسنامه رسمی خانه موسیقی بررسی کنیم. بند 10 از ماده 17 اساسنامه می گوید:

«تعیین و پرداخت هرگونه حقوق ، دستمزد و پاداش به اعضای هیئت مدیره،  شورای عالی موسیقی و بازرسان»

و ماده 21 می گوید:

 «اعضاء هیئت مدیره از بین خود یا خارج از آن یک نفر را به عنوان مدیرعامل با اکثریت مطلق اعضاء حاضر برای مدت دو سال با حقوق و مزایا و اختیارات اجرایی معین در چارچوب و مصوبات هیئت مدیره انتخاب می نماید»

حال پرسشی پیش می آید و اینکه آیا افراد حقوقی نام برده شده در این مواد، عضو خانه موسیقی به حساب نمی آیند یا به طور کلی اساسنامه رسمی خانه موسیقی ملاک نیست و صرفأ باید صحبت شما را بپذیریم؟

«هیچ کس ثابت نیست، اگر کسی نامش در دو دوره شنیده می شود، به خاطر جایگاه آن هنرمند بین کسانی است که رای می دهند، ضمن اینکه باید از این مساله خوشحال بود، چون تجربه او به حل مشکلات کمک می کند»

اگر این چنین به جایگاه محکم اعضای دائمی خانه نزد رأی دهندگان ایمان دارید، چه دلیلی دارد که خانه موسیقی انتخابات را با کمترین اطلاع رسانی ممکن برگزار می کند و در برخی موارد اجازه ی کاندید شدن به همه ی اعضا را نمی دهد؟

سخن پایانی

جناب استاد شجریان گرامی آیا می دانید بیشتر منتقدین خانه موسیقی جز ء طرفداران همیشگی صدا و هنر شما بوده اند و هستند؟ بهتر نیست با توجه به جایگاه والایی که در هنر دارید، هیچ گاه بین طرفدارانتان قرار نگیرید و اجازه دهید نگاهمان به شما همواره به عنوان یک استاد بلامنازع آواز باشد و بس؟

با احترام - مازیار شاهی