مسکن مهر طرحی «پوپولیستی» است

۱۳۹۵/۰۲/۰۹ ۰۹:۱۷ چاپ کد خبر: 54050
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، وزارت راه و شهرسازی دولت یازدهم همچنان در "اندیشه" خانه دار کردن مردم است. در این راستا تنها برنامه تیم آخوندی تحریک تقاضا برای خروج بازار مسکن از رکود هستند غافل از این که با این کار دستاورد کنترل تورم دولت تدبیر و امید (به تعبیر خود دولتی ها) را بر باد خواهند داد. از مردادماه سال 92 یکی از مباحثی که از سوی وزیر راه و شهرسازی و تنی چند از معاونان وی رسانه ای شد، بحث بازنگری در طرح جامع مسکن بود. به روز رسانی آمارها بیش از 700 میلیون تومان برای این وزارتخانه آب خورد بی آنکه در سال های 92، 93، 94 و سال جاری برنامه مشخصی برای عمل به وظیفه قانونی خانه دار کردن اقشار آسیب پذیر اجرا شود. البته لازم به ذکر است که وزارتخانه های تعاون و راه از ابتدای آغاز به کار دولت یازدهم تاکنون همواره از اجرای طرح مسکن اجتماعی تاکید کرده اند، طرحی که قرار است در قالب آن سالانه حدود 125 هزار مسکن ساخته و به واجدان شرایط واگذار شود. طرحی هنوز فقط درباره آن "حرف" زده می شود. در شرایطی که وزارت راه و شهرسازی هیچ برنامه ای جز تحریک تقاضا با استفاده از مکانیسم پرداخت وام خرید و البته جوسازی برخی رسانه های وابسته برای برهم زدن بازار مسکن ندارد که عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی یکبار دیگر سیاست دولت نهم و دهم برای خانه دار کردم اقشار کم درآمد را به باد انتقاد گرفت. وی در گردهمایی مدیران ارشد و روسای شعب بانک مسکن با بیان این که صندوق های پس انداز منطقه ای و پروژه ای در انتظار دریافت مجوز هستند گفت: متأسفانه در دولت های نهم و دهم با این شعار عام پسند که نیازی به پس انداز برای خانه دار شدن نیست با 500 هزار تومان می توان خانه دار شد، رژیم پس انداز از بین رفت و در اواخر دهه هشتاد شاهد اضمحلال رژیم پس انداز مسکن و تشویق سیاست مصرف مسکن بدون پس انداز بودیم. وی با بیان این که مسکن از جهت اقتصاد کلان و خرد حائز اهمیت است، افزود: قبل از انقلاب بانک مسکن به عنوان بانک توسعه ای فعالیت داشت و انواع محصولات صندوق های پس انداز مختلف و رژیم پس انداز را راه اندازی کردند که صندوق پروژه های بزرگ مانند شهرک اکباتان نمونه آن است و میان تولیدکنندگان بزرگ، مصرف کننده و تأمین کننده مالی ارتباط ایجاد شده بود. وی با بیان این که اما متأسفانه به پیشنهاد خام یک نفر در شورای انقلاب تمام این صندوق ها و مؤسسات در بانک رهنی ادغام و بانک مسکن ایجاد شد، اظهار کرد: عملا ابزارهای مختلف که می توانست پروژه های بزرگ یا منطقه ای را شکل دهد کلا از گردونه سیاست گذاری اقتصاد مسکن خارج شد که بعد از آن دیگر یک ساخت و ساز انبوه در قالب شهرک یا پروژه بزرگ نداشتیم. همه پروژه ها خرد شد و به سمت مصارف فردی و ساخت و سازهای فردی رفت. در واقع تولیدکننده های بزرگ به نحوی تضعیف شدند. آخوندی اظهار کرد: در دهه هفتاد به این موضوع مجددا توجه شد و من در زمان وزارتم در مسکن و شهرسازی سابق تمام سیاست های دولت و زمین شهری را در صندوق های پس انداز مسکن قرار دادم. در اوایل دهه هشتاد تعداد پس اندازکنندگان به بالای سه میلیون نفر رسید و رشد صندوق های پس انداز چند 100درصدی شد. منابع صندوق پس انداز مسکن امکان تأمین مالی پروژه های بزرگ مقیاس را دارا شد اما صندوق های پروژه را نتوانستیم در این مقیاس ایجاد کنیم. وی خاطرنشان کرد: متأسفانه در دولت های نهم و دهم با این شعار عام پسند که نیازی به پس انداز برای خانه دار شدن نیست  با 500 هزار تومان می توان خانه دار شد، رژیم پس انداز از بین رفت که در اواخر دهه هشتاد شاهد اضمحلال رژیم پس انداز مسکن و تشویق سیاست مصرف مسکن بدون پس انداز بودیم. در حالی که مصرف بدون پس انداز مسکن در اقتصاد حتما تورم دارد و سیاست شکست خورده ای در تمام دنیا داشته است. نه تنها در بخش مسکن بلکه در هر حوزه ای در تمام دنیا این تجربه وجود دارد که تولید انبوه آن کالا بدون سیستم پس انداز به تورم انجامیده است. وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه توسعه بر پس انداز متکی است، گفت: مگر می شود بدون پس انداز توسعه داشت؟ اما با شعار پوپولیستی گفتند که نیاز به پس انداز نیست و در اواخر دهه هشتاد هیچ سیاست پس اندازی را مشاهده نمی کنیم. شعار خانه دار شدن بدون نیاز به پس انداز برای اخذ رأی جذاب است اما در اوایل دهه نود تورم های بالای 40 درصد و افزایش 9 برابری قیمت مسکن در تهران برای یک آپارتمان معمولی از نتایج همین شعار بود. وی افزود: الآن دوباره در حال بازگشت به سیاست معقول پس انداز هستیم که افزایش رفاه و تأمین مسکن خانوارها از نتایج آن است تا خانواده ها بتوانند پس انداز کنند و از طرفی هم امکان تأمین مالی منابع بخش مسکن و تولیدکنندگان بزرگ مقیاس از نتایج آن است. تجربه گذشته نشان می دهد که باید هم از تجربیات گذشته داخل و هم تجربیات بین المللی استفاده کنیم. وی خاطرنشان کرد: برخی فکر می کردند اگر در حاشیه شهرها مسکن سازی کنند یک پیشرفت است اما عملا سبب شد شهر از درون دچار گندیدگی شود؛ درست مانند سیبی که از درون دچار پوکی شده است. حدود 19 میلیون نفر در این بافت ها زندگی می کنند، در حالی که جمعیت شهرهای ایران 60 میلیون نفر است یعنی یک سوم جمعیت شهرنشین کشور در بافت هایی هستند که شأن زندگی برای مردم ایران را ندارند.
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان