به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، آستان خبر نوشت: بیست و هفتم اردیبهشت ماه روز ملی ارتباطات و روابط عمومی است که در اهمیت روابط عمومی ادارات و نهادهای دولتی همین بس که قانون، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور را موظف کرده تا هزینه های آموزشی و هماهنگی اطلاع رسانی دولت را در ردیف مستقل در بودجه سالانه ذیل ردیف های نهاد ریاست جمهوری منظور و در اختیار دبیرخانه شورای اطلاع رسانی دولت قرار دهد.

اهم فعالیت های پیش بینی شده  در قانون برای روابط عمومی هر وزارتخانه یا سازمان را می توان در اجرای سیاست های اطلاع رسانی دولت، همکاری با رسانه های جمعی جهت انعکاس مناسب عملکردهای بخش های مختلف، پاسخگویی به ابهام ها و اطلاع رسانی در خصوص آن دستگاه، تهیه و اجرای طرح های تبلیغاتی سازمان، اجرای مناسب مراسم و مناسبت ها، ایجاد حسن رابطه بین کارکنان و مسئولان دستگاه مربوط از طریق برگزاری جلسات داخلی، نظارت بر انتشارات و نشریات دستگاه، مدیریت پایگاه های اطلاع رسانی الکترونیک دستگاه و افکارسنجی عمومی و دستگاهی برشمرد و این درحالی است که کلیه وظایف قیدشده تنها در به روزرسانی دست وپاشکسته پورتال ادارات کل و یا به نوعی در اکثریت ادارات به عنوان روابط عمومی رئیس اداره کاربرد دارد که این مورد در سطح شهرستان ها به شکل بدتری در حال فعالیت هستند.

در بررسی چرایی این ضعف در برخی از ادارات و نهادها می توان به رویکرد برخی مدیران برای عزل و نصب های غیرتخصصی در پست روابط عمومی و البته بدون گذراندن دوره های موردنیاز در این پست و سوری دانستن چنین جایگاه مهمی در هر نهادی یا اداره ای رسید که در برخی مواقع مدیران روابط عمومی از ارتباط حداقلی با حلقه اطلاع رسانی جامعه ازجمله خبرنگاران و اصحاب رسانه به دلایل مختلف عاجزند.

در برخی ادارات و یا نهادهای دیگر نیز پست روابط عمومی به عنوان نصاب بنر در سطح شهر و اخیراً نیز با رونق فضای مجازی و با پایین آوردن جایگاه روابط عمومی، اقدام به پخش تصاویر قدم گاه مدیران بالادستی، به گونه ای گسترش یافته که در بسیار مواقع مورد تمسخر کاربران فضای مجازی قرار گرفته است.

روزمرگی و نداشتن نگاه راهبردی در پرداختن به امور روابط عمومی، نبود شایسته سالاری در بحث مدیریت روابط عمومی، نگرش جناحی و فردی در انتخاب مسئول روابط عمومی از سوی مدیر، نبود شناخت مدیران از توان و کارآمدی روابط عمومی و از همه مهم تر انتظار تبلیغاتی و نه اطلاع رسانی از روابط عمومی توسط مدیران را نیز می توان به عنوان ملموس ترین و مهم ترین ضعف های روابط عمومی در نهادها و ادارات مختلف دانست.

پیشرفت و بهبود وضعیت فعلی روابط عمومی علاوه بر ضرورت یادگیری و گذراندن دوره های تخصصی لازم، به نگاه برخی مدیران باز می گردد که باید نگاه آن ها به کار روابط عمومی به عنوان تسهیل و خدمت به مدیریت باشد نه مدیر؛ هرچند پذیرش آن برای مدیرانی با برنامه های کوتاه مدت بسیار سخت است.

ابراهیم افشاری

۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۵