به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، پای ظاهری برای ایستادن نداشت ولی ثابت کرد که با اتکا به خداوند و بدون پای ظاهری می توان ایستادگی کرد و حتی از پله های امید و رشد بالا رفت و برای دیگران الگو شد. مهری فلاحی لیبرو تیم ملی والیبال نشسته ایران است که باید در پاراالمپیک ریو به مصاف حریفان برود. لنگرخبر مصاحبه ای را با این بانوی ورزشکار انجام داده است که می توانید در زیر بخوانید.   لنگرخبر : لطفاً خودتان را معرفی کنید.   مهری فلاحی هستم، متولد ۱۳۷۲ و آخرین فرزند خانواده و از 5 سالگی به دلیل حادثه تصادف هر دوپایم قطع شد.   لنگرخبر: از دوران کودکی و حادثه تصادفتان بگویید.   پدرم راننده خاور بود و به علت شغلی که داشت هرسال مشهد می رفت و من نیز برای مشهد رفتن همیشه بهانه می گرفتم که با آن ها بروم، سال ۷۷ بود که برنامه سفر مشهد مهیا شد و مادر و پدرم تصمیم به مسافرت مشهد مقدس گرفتند، در مسیر با یک تریلی  تصادف کردیم و من هر دو پای خود را از دست دادم. مادرم نیز برای همیشه عصابه دست شد و پدرم نیز دچار شکستگی خفیف در قسمت های مختلف بدنش شد. یک پا در مشهد و یک پا نیز مدتی بعد در تهران از زیر زانو قطع شد. در کودکی خیلی بانشاط و پرجنب وجوش بودم ولی با این تصادف به یک دختر منزوی و کم روحیه تبدیل شدم، وقتی هم سالان خودم را می دیدم به خدا شکایت می کردم که چرا باید وضعیت من این چنین باشد که با ورود به عرصه ورزش و عزم و اراده ای که خدا به من داده بود توانستم بر روحیه خود غلبه کنم.دوستانم در تمام مدت در کنارم بودند و من را دلگرم می کردند.   لنگرخبر : چگونه به ورزش روی آوردید؟   بعد از قطع پا تحت پوشش بهزیستی درآمدم، سال سوم ابتدایی بودم که از اداره بهزیستی لنگرود به خانه مان آمدند تا معلولین را شناسایی و برای معرفی به مسابقات استانی معرفی کنند. در سال 1384 در مسابقات استانی در دو رشته ویلچر سواری و پرتاب توپ مدیسینال که در بابلسر برگزار شد شرکت کردم که در ویلچر سواری نتیجه ای نگرفتم ولی در پرتاب توپ مقام سوم استان را کسب کردم و این آغاز کار من بود و از همان لحظه برای اول شدن تلاش کردم. بعد از مدتی رشته پرتاب توپ مدیسینال از بین رشته ها حذف شد ولی تمرینات پرتاب دیسک را با کمک پدر و مادر در ساحل انجام می دادم. در سال 1385 در مسابقات کشوری پرتاب دیسک در مشهد دوم شدم و تا سال 1387 علی رغم تمام تلاش ها در مسابقات پرتاب دیسک، مقام دوم را کسب می کردم. سال 1388 در مسابقات کشوری پرتاب دیسک توانستم مقام اول را کسب کنم و به آرزوی خود برسم، در پرتاب نیزه نیز دوم شدم. در همان سال در جمهوری چک در رشته پرتاب دیسک و نیزه مقام دوم جهانی را نیز کسب کردم. این پایان کار من در رشته دوومیدانی بود و بعدازآن صفحه ورزشی من به گونه ای دیگر رقم خورد و وارد رشته والیبال شدم.   لنگرخبر : چگونه از دوومیدانی به والیبال روی آوردید؟ یک باری انجام شد؟   خیر، در کنار رشته دوومیدانی از سال 1385 نیز بعضاً والیبال نشسته کار می کردم ولی چون در شهرم فردی برای تمرین نداشتم کمتر به والیبال می پرداختم و بیشتر رشته های پرتاب دیسک را تمرین می کردم، برای تمرین والیبال مجبور بودم به رشت بروم. در سال 1387 در انتخابی تیم ملی والیبال نشسته شرکت کردم که در سال 1388 و در روز تولدم نامه انتخاب شدنم برای تیم ملی والیبال برای من ارسال شد که در مسابقات پارا آسیایی گوانژو مقام سوم و در مسابقات پارااسیایی اینچئون مقام دوم و در جام باشگاه های آسیا که در پکن برگزار شد مقام دوم را نیز کسب کردیم. ایران توانسته بود بعد از 15 سال با کسب مقام سومی مسابقات پارا آسیایی اینچئون سهمیه شرکت در المپیک  را به دست آورد، آن چیزی که برای خارجی ها تعجب آور بود این بود که چگونه بانوان ایرانی باحجاب کامل توانسته اند در مسابقات بدرخشند و این برای آن ها سؤال بود. از بعد از مسابقات گوانژو تمرینات تیم برای آماده سازی برای المپیک ریو آغاز شد. از 18 مرداد گذشته نیز اردوی تیم ملی والیبال نشسته آغاز شد و اولین بازی ما در المپیک ریو 20 شهریور مقابل تیم امریکا است. [gallery columns="1" size="large" ids="64034"] لنگرخبر : وضعیت تیم ملی را چگونه می بینید؟   وضعیت اعضای تیم ملی و کادرتیم بسیار خوب است و باروحیه بالایی در این مسابقات شرکت خواهیم کرد و امیدواریم که بتوانیم با مدال جهانی به میهن بازگردیم. جدی ترین رقیب های ما چین و امریکا هستند که هم گروه هم هستیم ولی امید و توانایی ما بسیار بالا است.   لنگرخبر : در چه پستی بازی می کنید؟   لیبرو تیم ملی هستم.   لنگرخبر : درخواست شما از مسئولین چیست؟   همین که مسئولین برای دلگرمی قدم برمی دارند بسیار ارزشمند است، نیاز مالی ندارم ولی حضور فیزیکی مسئولین به عنوان دلگرمی از تأمین نیاز مالی بهتر است. پدرم از کوچک ترین  کاری دریغ نمی کند تا در تأمین هزینه های ورزشی به من کمک کند، البته آقا سید نیز که همیشه کمک حالم بود و هست. شورای شهر روستای دریاکنار در مراسم هایی که می گیرند نامی از من هم می برند که با هدایای خود مرا شرمنده می کنند. ادارات بهزیستی رودسر و لنگرود ارادت خاصی به بنده دارند که جای بسی خوشحالی است، از اداره ورزش و جوانان لنگرود نیز به خاطر حمایت هایی که انجام دادند تشکر می کنم. البته دلخوری از اداره بهزیستی لنگرود نیز دارم، برای دریافت کمک هزینه ورزشی برای اردوی تیم ملی به بهزیستی رفتم و به من گفتند که ماشینت را بفروش و از فروش آن کمک هزینه ات را تأمین کن، نامه درخواستی که برای بهزیستی نوشته بودم را پیش چشم آنان پاره پاره کردم. بعد از کسب مقام سوم در مسابقات پارا آسیایی گوانژو فدراسیون از مهر سال 1394 تا مهر سال جاری حدود یک میلیون به عنوان حقوق برای ما در نظر گرفت که از همان هم برای تمرین و آماده سازی استفاده می کردم، پدرم نیز در تأمین هزینه های ورزشی کمک حالم است. بعد از ازدواج نیز پرونده خودم را از بهزیستی لنگرود به رودسر منتقل کردم که تاکنون بهزیستی رودسر دز هزینه های دانشگاه و تمرین های ورزشی تا حد توان کمک کردند، رئیس قبلی بهزیستی لنگرود خیلی کمکم می کرد ولی از رئیس فعلی بهزیستی لنگرود دل خوشی ندارم. [gallery columns="1" size="large" ids="64043"] لنگرخبر : مهری فلاحی با نگاهی پر از عشق و صمیمیت به همسرش و خطاب قرار دادن آقا سید، ما را بدان داشت تا از ازدواجش بپرسیم ، چگونه ازدواج کردید ؟   در ماه محرم با یکدیگر آشنا شدیم، شوهرم سید است و بالای سرم جای دارد . اسفند سال 1393 عقد کردیم. ازدواجم باعث پیشرفتم در امر ورزش شد و تمریناتی که همسرم به واسطه رشته تحصیلی اش با بنده انجام می دهد در تقویتم بسیار مؤثر است.   لنگرخبر : هدف پیش رویی که دارید چیست؟   در حال حاضر برای به دست آوردن بهترین لیبرو در المپیک ریو تلاش می کنم. بعد از المپیک نیز به فکر برگزاری مراسم جشن عروسی خودم هستم. در حال حاضر دانشجوی کارشناسی حسابداری در دانشگاه آزاد رودسر هستم و به واسطه شرکت در تمرینات تیم ملی کمی از درست دور بودم، ان شاالله بعد از المپیک باید به درسم نیز بیشتر توجه کنم.   لنگرخبر : خواسته شما از مسئولین در خصوص افراد معلول چیست؟   من معلولیتم را هدیه خداوند برای خود می دانم، شاید اگر مثل دیگران شرایط عادی داشتم نمی توانستم به موفقیت های امروز برسم، معلولین ثابت کردند که می توانند در شرایط جسمی که دارند توانایی خود را نشان دهند. خواسته من از مسئولین و متولیان رسیدگی بیشتر به معلولین است، شاید برای بنده خیلی عادی باشد زیرا دو پای مصنوعی دارم اما بقیه معلولین شاید این شرایط را نداشته باشند، متأسفانه امکانات شهری ما بیشتر برای غیر معلولین است اگر فضایی نیز برای معلولین بکار گرفته شود امیدی برای معلولین است. معلولین سالنی برای ورزش بخصوص برای بانوان در لنگرود ندارند، حتی توپ خوب برای تمرین کردن وجود ندارد   لنگرخبر : بعد از اتمام دوره ورزشی چه برنامه ای دارید؟   هم اکنون مدرک درجه 3 مربیگری والیبال نشسته رادارم و بعد از اتمام دوره ورزشی برای مربیگری تلاش می کنم و برای رسیدن به اهداف با توکل بر خدا روبه جلو حرکت می کنم.   لنگرخبر : در مقابل جملات نیز نظرتان را بگویید.   مادر= زحمتکش پدر= باکمی مکث دلسوز و مهربان ورزش = هدف معلولیت = هدیه خدا همسر = زندگی عشق = علاقه شدید قلبی پارالمپیک یورو = هدفی که هر ورزشکار می خواهد آن را به دست آورد و هر ایرانی می خواهد با به دست آوردنش پرچم ایران را به اهتزاز درآورد.   لنگرخبر : با تشکر از وقتی که به ما دادید.   گزارش : حسن غلام پور - آدینه صالح نژاد [gallery columns="1" size="large" ids="64035,64036,64037,64042,64039,64040,64041"]

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان