تصاویری که رسانه های جهان از شلیک بی رحمانه نظامیان صهیونیست به ۴ کودک معصوم فلسطینی در ساحل غزه که مشغول فوتبال بودند به جهان مخابره کردند، تنها یک نمونه از هزاران اتفاقی است که این روزها در فلسطین روی می دهد.

تصاویری که رسانه های جهان از شلیک بی رحمانه نظامیان صهیونیست به ۴ کودک معصوم فلسطینی در ساحل غزه که مشغول بازی فوتبال بودند، به جهان مخابره کردند بدون شک یک نمونه از هزاران اتفاقی است که دوربین گزارشگران موفق به ثبت و ضبط آن می شود؛ اگرنه این روزها در بیدادگاه رژیم صهیونیستی که به بهانه قتل ۳ سرباز صهیونیست، ۱۰ روز است غزه را زیر صدها تن مواد منفجره قرار داده است، هر لحظه می توان خبر فاجعه جان سپردن کودکان یا مرگ خاموش زنان و مردان غیرنظامی و بی گناه فلسطینی را شنید.

جالب اینجاست که این ۴ طفل معصوم فلسطینی در حالی توسط رگبار صهیونیست ها به فجیع ترین وضع، تکه تکه شدند که هنوز یک هفته از جام جهانی فوتبال نمی گذرد و هم چنان وقایع این جام است که در صدر اخبار قرار دارد نه شهادت دقیقه به دقیقه نونهالان فوتبالیست فلسطینی!

تفاوت جنایت جدید صهیونیست ها در تهاجم به غزه این است که این اتفاق در شرایط سیاسی ویژه ای رخ داد که نزاع ۶۶ ساله مبارزان فلسطینی با ارتش صهیونیستی وارد مرحله تعیین کننده ای شده است؛ مرحله ای که مجاهدان جهاد اسلامی در غزه و چریک های حزب الله در لبنان توانسته اند توازن قوا را به نفع جبهه اعراب تغییر دهند. بر همین اساس اغلب ناظران در یورش های تازه نظامیان آشفته حال رژیم صهیونیستی نشانه های انتقام از شکست در غزه و لبنان را جست وجو می کنند. اعتبار ارتشی که به صورت یک نیروی شکست ناپذیر در ۴ جنگ پیاپی اعراب را ناکام گذاشته بود، اکنون فروریخته است.

در این حال برآوردهایی که مؤسسات یهودی از میزان ناامنی در سرزمین های اشغالی انجام داده اند، به مخمصه ای بزرگ برای گردانندگان این رژیم تبدیل شده است. در این وضع تناقض آمیز که گریبانگیر تل آویو شده دو شیوه و راهبرد کاملاً متفاوت در دستور کار سران این رژیم قرار گرفته است؛ سیاسیون آن به میزهای مذاکره متوسل شده اند و از استانبول تا پاریس مدام در پی یافتن یک میانجی اروپایی هستند که در وانفسای بی اعتباری میانجیگران امریکایی در ازای دادن امتیازهای سیاسی به حریفان لبنانی و  فلسطینی یک فرصت تنفس و آتش بس برای حیات لرزان خویش بخرند و در سوی دیگر ارتش و نظام پلیسی این رژیم قرار دارد که به امید خاموش کردن شعله های مبارزه جنبش های غیور حزب الله و جهاد اسلامی، همچنان به روش مشت آهنین توسل می جویند.

نکته قابل تامل این است که این سراسیمگی و تشویش گریبانگیر جبهه حامیان رژیم صهیونیستی نیز هست یعنی همان قدرت هایی که نیم قرن از وجود این رژیم برای تثبیت سلطه سیاسی خویش بر اعراب و سرزمین های نفت خیز غرب آسیا بهره جسته اند. برای دولت های اروپایی که سال ها رودرروی جنبش های مبارز قرار گرفته اند، موقعیت کنونی حزب الله و جهاد اسلامی یک کابوس است.

سیاستمداران غرب به این واقعیت وقوف دارند که کشمکش ۶۶ ساله اعراب و رژیم صهیونیستی به نقطه سرنوشت ساز رسیده است و در این بازی سرنوشت هر اندازه که بر دامنه قدرت جبهه مقاومت افزوده می شود از اقتدار رژیم مجعول تحت حمایت آنان در تل آویو کاسته می شود؛ هر چند دیگر اکنون حتی بسیاری از مدعیان مسلمانی به ورطه سکوت در برابر جنایات اسرائیل افتاده اند اما قدرت حزب الله و جهاد اسلامی به قدری صهیونیست ها و حامیان شان را وحشت زده کرده است که امکان تغییر سیاست غرب بویژه امریکا و انگلیس در این شرایط انتظاری محال است زیرا رژیم صهیونیستی بخشی از بنیاد سیاسی آنهاست و تعهد غرب به تامین امنیت و حفظ موجودیت این رژیم، قانونی لایتغیر.

ننگ ابدی بر مرتجعین عرب که به جای آنکه داعش را به سوی سرزمین های اشغالی گسیل کنند تا قدس شریف بازپس گرفته شود، آن را عازم عراق و سوریه کرده اند تا اسرائیل در امان باشد.