به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، همیشه در جوامع مختلف عده ای هستند که به دلایل متعددی از بیماری گرفته تا اعتیاد و ورشکستگی و... در دایره فقر و بی خانمانی دست و پا می زنند اما آنچه خط تمایز بین این فقرا می شود نوع مواجهه با آنها در جوامع گوناگون است، مواجهه ای که در کشور ما بنا به دولت های مختلف، شکل و شمایل مختلفی دارد.

آنها که دولت سازندگی را به یاد می آورند اظهاراتی از این دست را هم خوب به یاد دارند که فقرا لاجرم زیر چرخ های توسعه باید له شوند که عده ای هم شدند! اما در دولت تدبیر و امید، سیاستگذاری ها برای بی خانمان ها و فقرا فراتر از له شدن رفته و نسل آنها قرار است برچیده شود، برچیده شدنی که نه با دست گیری و حمایت باشد بلکه با عقیم سازی و قیچی کردن نسل آنها همراه است.

شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان ریاست جمهوری چندی پیش از بررسی طرحی خبر داد که بر اساس آن باید زنان کارتن خواب «عقیم» شوند تا از میزان هزینه ها و خطرات آنها کاسته شود!

 

%image_alt%

 

راه حلی که بزرگمهر حسین پور (کاریکاتوریست اصلاح طلب) در جریان موج اعتراض ها به ماجرای گورخواب های نصیرآباد شهریار، از آن استقبال می کند و می نویسد: «باید با توضیح ماجرا و محبت و آگاه سازی از سرنوشت بچه هایشان، عقیم سازی این کارتن خوابها و آشفتگان بی جا و مکان از تولید کارتن خواب های آینده جلوگیری کرد.»

 

%image_alt%

 

همسر او سیما حق شناس نیز که چندی پیش در افاده ای روشنفکری، کمپینی به نام «سگ، فحش نیست» به راه انداخته و خواستار احترام بیشتر به سگ ها شده بود، در واکنش به ماجرای «گورخوابها» این چنین نوشت: «نمی شود که اینها تولید مثل کنند و بعد دولت با سرمایه مردم تولیدات اینها را سیر کند... تنها راه حل واقعی کنترل کردن جمعیت کارتن خواب ها و حاشیه نشین ها، عقیم کردن اجباریه و...»

 

%image_alt%

 

جالب است که همین به اصطلاح روشنفکران، وقتی قرار است برای عقیم سازی گربه های شهر، از سوی دیگران اظهار نظری شود فریاد واأسفا و وامصیبتا سر می دهند اما به راحتی برای طرح عقیم سازی انسان هایی که حق زندگی دارند و باید برای زندگی سالم آنها برنامه ریزی و تلاش کنند، کف می زنند و هورا می کشند!

گورخواب های گورستان نصیرآباد شهریار، اگر چه امروز خبرساز شدند اما آیا کسی سراغی هم از دیگر گورستان های متروکه ، کوچه های تاریخی پایتخت، لابه لای شمشادهای اتوبان ها و خیابان ها، روی پل های عابر پیاده و ده ها و صدها نقطه دیگر را می گیرد که هر کدامشان مأمنی هستند برای عده ای بی خانمان در تاریکی شب ها که با روشنایی روز فقط پتو و پلاستیک هایی که روانداز آنها بوده به جا می ماند؟

 

%image_alt%

 

گور خواب های امروز نتیجه سیاست گذاری های مسئولان است، وقتی به جای راه حل ایجاد شغل و تأمین مسکن و سرپناه، یا به دنبال له شدن طبیعی آنها زیر چرخ های توسعه هستیم یا در پی عقیم کردنشان که نسلی از آنها باقی نماند، اتفاقات بدیع اینچنینی در جامعه امروزمان، دور از ذهن نیست.

مسئولان دولت تدبیر و امید، طرح های حمایتی چون مسکن مهر یا پرداخت یارانه را برای افراد کم درآمد، طرحی شکست خورده خواندند بدون آنکه جایگزینی برای آن تعریف کنند و امروز انگشت حیرت بر دهان می گزند که حضور گورخواب ها دردناک و ناراحت کننده است! از سوی دیگر استاندار تهران این گورخواب ها را معتادان متجاهر، معرفی می کند و با افتخار اعلام می کند که ابتدای دولت تدبیر، سقف نگهداری معتادان 400 نفر معتاد متجاهر بوده و امروز به 11 هزار نفر رسیده است!

در حالی که وقتی مسئولان سرشان را می توانند بالا بگیرند که تعداد معتادان، کاهش یافته باشد نه سقف نگهداری آنها بالا برود، مسئولان وقتی می توانند افتخار کنند که شرایط خرید و فروش مواد مخدر در هر کوی و برزنی را محدود کنند تا آمار معتادان و بی خانمان ها اضافه نشود.

امروز رئیس جمهور که بالاترین مقام اجرایی کشور است نیز به ماجرای گورخوابی واکنش نشان داد و گفت: شنیده بودیم بعضی ها از فقر، بیچارگی و اعتیاد، کارتن خواب هستند و زیر پل ها می خوابند. قبرخواب را کمتر شنیده بودیم. این طرف از سرما به قبر پناه برده بود تا جای گرمی پیدا کند. چه کسی می تواند در جامعه بزرگی مثل ایران این وضعیت را ببینید.

حسن روحانی ادامه می دهد: این مردم که عشق به امام حسین(ع) و خاندان رسالت دارند چطور می توانند ببینند یکی از همنوعانشان آسیب اجتماعی دیده اند و شب بخاطر بی پناهی و سرما به قبر پناه می برند، این نه برای دولت و نه برای مردم قابل تحمل نیست. به هر حال او انسان است و شب به خاطر بی پناهی به قبر پناه برده است. اینکه می گویند زنده به گور مثل آن این است که خود فرد برای اینکه شب را به صبح بیاورد خودش را در گور می کند و به داخل گور می رود.

%image_alt%

رئیس جمهور در اظهاراتش مردم را هم به صحنه آورده در حالی که مردم، در حد توان و قدرت اقتصادی خودشان دست بی بضاعت ها را می گیرند اما آنچه اهمیت دارد سیاست های کلان قوه مجریه کشور برای ساماندهی و دست گیری این قشر از جامعه است سیاست هایی که اخبار امیدوار کننده ای از آنها بیرون نمی آید، عقیم سازی کارتن خواب ها برای کاهش این آلام به کار می آید یا مردود خواندن برنامه هایی که در دوره های قبل برای بهبود وضعیت اقشار کم درآمد اجرایی شد؟

انتهای پیام/


طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان