به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، اندیشکده آمریکایی "امریکن تینکر" (American Thinker) نیز از این قافله عقب نمانده و با انتشار گزارشی تحت عنوان "چگونه ایران حقیقتا در حلب شکست خورد" به این موضوع پرداخته و از تهدید ایران توسط روسیه و تقابل شدید منافع دو کشور سخن به میان آورده است.   در ابتدای این گزارش، تسخیر حلب توسط تروریست ها در سال 2012 "آزادسازی" حلب خوانده شده و آمده است: «شورشیان سوری و خانواده هایشان پس از یک دوره مقاومت تاریخی[!] مجبور به ترک حلب پس از آزادسازی آن در سال 2012 شدند. در این دوره جنگی غیرمنصفانه و شدید توسط سپاه ایران و متحدانشان علیه حلب انجام شد؛ روسیه با حملات هوایی پراکنده و ارتش ضعیف سوریه نیز در این جنگ شرکت داشتند و درنهایت پس از 15 ماه حملات هوایی و محاصره ضدانسانی[!] طولانی مدت، شورشیان سوری به یک توافق بین المللی برای ترک حلب رسیدند.   سپاه پاسداران ایران و نیروهای تحت حمایت آن که ده ها هزار نفر بودند، ارتش بشار اسد را در این حملات رهبری می کردند. در این میان سکوت و انفعال غرب و خصوصا آمریکا در این رابطه برای همیشه به عنوان موضوعی شرم آور برای آن ها باقی خواهد ماند.   در هنگام تخلیه حلب، ایران شرایط خاصی را مطرح کرده بود اما روسیه تهدید کرد هر گروهی که در تخلیه حلب مانع ایجاد کند را مورد حمله هوایی قرار می دهد و این هشداری روشن به ایران بود. تهران مجبور شد تحت فشار مسکو، عقب بکشد. در نتیجه مرحله آخر این جنگ و شیوه تخلیه حلب، یک شکست برای ایران و یک پیروزی برای مخالفان سوری بود؛ بویژه اینکه تضاد منافع میان ایران، اسد و روسیه کاملا روشن شد و از جنبه سیاسی، ایران به یک حزب دست دوم در سوریه بدل گشت.[!]   اما این پایان جنگ و اتمام کار مخالفان سوری نخواهد بود. هنوز هم مخالفان مناطق وسیعی از سوریه را تحت کنترل خود دارند. استان ادلب به تازگی توسط ارتش آزاد سوریه از داعش گرفته شده است و مناطق وسیعی از استان درعا و همچنین مناطقی در اطراف دمشق و حلب نیز تحت کنترل آن هاست و بر خلاف گزارش رسانه های جریان اصلی غربی، مخالفان سوری هنوز توان قدرت یافتن مجدد را دارند.   ایران پیروز نهایی در سوریه نخواهد بود. اولا باقی ماندن اسد در قدرت موضوعی حیاتی برای ایران است اما اسد دیگر صحنه بین المللی جایگاهی ندارد و باقی ماندن او قابل قبول نیست. دوما با وجود تامین و پشتیبانی از نیروهای زمینی این جنگ توسط ایران، دیگر ایران حرف اول و آخر را در سوریه نمی زند. اکنون که اختلافات فاحشی در منافع ایران و روسیه بوجود آمده است، روسیه ابتکار عمل را در دست خواهد گرفت.   اما در رابطه با آمریکا باید گفت که در 16 سال گذشته با وجود فرصت های عظیمی که واشنگتن در اختیار داشته، نتوانسته سیاستی صحیح نسبت به خاورمیانه اتخاذ کند. آمریکا در سال 2003 با حمله به عراق، این کشور را به معنای واقعی کمله به ایران هدیه کرد و گویا شیعیان را بر اهل سنت ترجیح داد و به ایران مجال بخشید که از این فرصت به بهترین وجه بهره برداری کند. حلب یک پیروزی کوتاه مدت برای ایران خواهد بود. شرایط در سراسر جهان در حال تغییر است و خود ایران هم می داند که دیگر نمی تواند از بهبود روابط با غرب سوءاستفاده کند. بر خلاف آمریکا که عراق را دودستی به ایران تقدیم کرد، روسیه هرگز سوریه را به دست ایران نخواهد سپرد.»