در پی عهدشکنی و نقض مکرر برجام توسط شیطان اکبر و طاغوت اعظم امریکا که در نهایت به تمدید قاطع 10 ساله تحریم های (ایسا) انجامیده و رویاهای دست نایافتنی رئیس جمهور برای حل مشکلات کشور از طریق خوش بینی و اعتماد به شیطان و مذاکره با امریکا به یأس مبدل شد، رئیس دستگاه دیپلماسی در کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی به صورت محرمانه به خطای خود اعتراف و اعلام کرد «من اشتباه کردم که به جان کری و امریکا اعتماد کردم، آقای کری قول داده بود که مانع از تمدید تحریم های ایسا بشود!»
اعتراف دیر هنگام و محرمانه (اما شجاعانه) ظریف (که توسط نماینده مردم مشهد علنی و منتشر شد) دستمایه بسیاری از تحلیل های متنوع و ضدونقیض علیه آقای ظریف یا  آقای کریمی قدوسی شده و در گذر زمان بر شدت و حدت آن افزوده شده و بعضاً در دفاع ناشیانه از ظریف علاوه بر موضوع محرمانه بودن این اعتراف به توجیه آن پرداخته و می گویند این اعتراف به همه برجام مربوط نمی شود!
واقعیت این است که اشتباهات ظریف و تیم مذاکره کننده هسته ای ایران منحصر به این یک اشتباه نبوده و موارد فراوان دیگری از جمله «عجله کردن غیرمنطقی در حصول توافق»، «گوش نکردن به نصایح و انتقادات دلسوزان نظام»، «پیش دستی در اجرای کامل تعهدات به جای اجرای گام به گام و پایاپای»، «اعتماد نکردن به تجربه تاریخ»، «عدم استفاده از یک تیم مشاوره ای کامل فنی، حقوقی، سیاسی، امنیتی، اطلاعاتی و... » و... را نیز شامل می شود لیکن به نظر می رسد در بررسی دقیق اعتراف ظریف، یک نکته اساسی مغفول واقع شده است و آن فاصله گرفتن از رفتار متناسب با اسلام انقلابی و دشمن ندانستن امریکاست که علت العلل اشتباهات بوده و اشتباه ظریف معلول آن است که موجب شده تیم مذاکره کننده با سطحی نگری (یا ساده لوحی) بدون توجه به تجربه 60 ساله دشمنی و شرارت امریکا علیه ایران، به دشمن اعتماد کنند. حتماً یادمان هست فرمایش حضرت امام خامنه ای خطاب به دستگاه دیپلماسی را که فرمودند: «توجه داشته باشید که تاکتیک های سیاست خارجی باید در خدمت مبانی راهبردی باشد نه اینکه به اسم تاکتیک، بر ضد اصول عمل شود.» اما آنچه که واقعاً شده نشان از این خطای راهبردی دارد و دلیل آن هم همان رفتار غیرانقلابی است. ما در آستانه سی و هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار داریم و ظاهراً برخی احزاب و جناح های سیاسی هنوز درباره مفاهیم بنیادین نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نظیر «مفهوم و تعریف انقلاب از منظر قانون اساسی و اسلام»، «مفهوم انقلابی بودن»، «راه تداوم انقلاب اسلامی»، «استکبارستیزی»  و «دشمنی با شیطان اکبر و طاغوت اعظم» ابهام اساسی دارند و برخی مواضع نشان از زاویه داشتن آشکار با دکترین و رسالت انقلاب اسلامی مصرح در قانون اساسی دارد. متأسفانه برخی افراد نه تنها، امریکا را دشمن نمی دانند بلکه صراحتاً انقلاب را محدود و مقید به سال های آغازین نظام جمهوری اسلامی ایران دانسته و انقلاب را مترادف احساسی بودن و افراطی گری تعریف می کنند و معتقدند دوران انقلابی گری سال هاست که سپری شده است.
10 سال پیش آقای روحانی در مقاله ای در نشریه تخصصی راهبرد تحت نظر «مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام» صریح و شفاف دیدگاه خود را نسبت به انقلاب اسلامی بیان کرده و می گوید: «در واقع ما انقلاب کردیم که به جمهوری اسلامی برسیم و دیگر بنا نیست که به گذشته رجعت کنیم.» ایشان همین دیدگاه را اخیراً نیز در یک اجلاس رسمی شفاف تر از قبل مجدداً مورد تأکید قرار داده و می گوید: (نقل به مضمون) «ما سال 57 انقلاب کردیم و سال ها از آن دوران احساسی می گذرد ؛ یک سال، دو سال، پنج سال، 10 سال... 37 سال از دوران حرکت های انقلابی و احساسی گذشته است، بس است دیگر...»
آقای ظریف نیز به عنوان رئیس دستگاه دیپلماسی اندیشه ای مغایر با اصول راهبردی نظام و همسو با رئیس جمهور داشته و امریکا را نه دشمن می داند و نه شیطان بزرگ و صراحتاً می گوید: «من تلاش می کنم هیچگاه از واژه دشمن استفاده نکنم... اختلافات اساسی ما با امریکا داریم همانطور که تمام کشورها با یکدیگر اختلاف اساسی دارند اما این دشمنی نیست.»
اینکه درباره شیطان بزرگ از واژه دشمن استفاده نکنیم (و چه بسا که در عالم واقع هم امریکا را دشمن خودمان ندانیم) و چشم خود را بر 60 سال کینه توزی و دشمنی امریکایی ها علیه ایران که روز به روز بر مداومت و شدت و حدت آن افزوده شده است ببندیم، یک نگاه ساده اندیشانه، غیرواقع بینانه و متأثر از فاصله گرفتن از اصول راهبردی جمهوری اسلامی ایران است. مرور اجمالی دیدگاه های حضرات امامین انقلاب اسلامی، به خوبی این اختلاف فاحش و راهبردی را نمایان می کند:  «اگر امریکا و اسرائیل لااله الاالله بگویند ما قبول نداریم چرا که آنها می خواهند سر ما کلاه بگذارند.» «صحیفه نور ج 15 ص 339»
«ما تا آخر عمر با دولت امریکا مبارزه می کنیم.» «صحیفه نور ج 12 ص 175»
«ما رابطه با امریکا را می خواهیم چه کنیم، روابط ما با امریکا روابط یک مظلوم با ظالم و یک غارت شده با یک غارتگر است.» «صحیفه نور ج 7 ص 357»
مقابله و دشمنی با استکبار جهانی و مستکبر اکبر و طاغوت اعظم امریکا، یکی از مهم ترین اصول راهبردی و بنیادین انقلاب اسلامی است و هرگونه فاصله گرفتن از این نگاه بی تردید به تحمیل خسارت های جبران ناپذیر و فرصت سوزی های فراوان منتهی خواهد شد. حضرت امام خمینی (ره) و امام خامنه ای بارها بر خباثت، بدعهدی، دشمنی، شیطان صفتی و شرارت های مکرر امریکایی ها تأکید فرموده اند و این دشمنی را ناشی از خوی ظالمانه و استکباری امریکا می دانند. حال سؤال جدی این است که آیا در رفتار و عملکرد استکباری و ظالمانه امریکایی ها تغییری مشاهده شده یا ما از اصول راهبردی و بنیادین انقلاب اسلامی فاصله گرفته ایم؟!
اگرچه تلخ است اما حقیقتی انکارناپذیر است که وقتی از اصول راهبردی نظام و رفتار انقلابی فاصله بگیریم به اشتباهات مکرر دچار شده و از اقدام انقلابی دور خواهیم شد و همواره از تصمیم انقلابی عقب خواهیم ماند؛ آن زمانی که باید با صبر و حوصله و تدبیر کار را پیش ببریم عجله می کنیم و با تعجیل غیرمنطقی، خسارت به بار می آوریم و متقابلاً آن هنگام که باید در دادن پاسخ به گستاخی دشمن سریع و قاطع باشیم، متأسفانه صبوری غیرمنطقی پیشه می کنیم که این اقدام نیز خسارت بار خواهد بود.
آنچه در حاشیه اعتراف به اشتباه بودن اعتماد به دشمن، موجب نگرانی جدی است و فلسفه وجودی این نوشتار نیز هست، این است که اخباری به گوش می رسد که در کنار مواضع مغایر با اصول راهبردی نظام، به فرمایش حضرت امام خمینی (ره) «یک جریانی در کار است که تلاش می کند به طور خزنده این کشور را هل بدهد به طرف امریکا» «صحیفه نور ج 14 ص 437»؛ این جریان از نفس افتاده و واداده سیاسی شاید با اغراض انتخاباتی به جای برخورد قاطعانه و انقلابی با نقض برجام صریح امریکا، به دنبال اخذ تماس با ترامپ است تا با وادادگی بیشتر و تکرار اعتماد به دشمن، فرصت جبران اشتباه را از نظام سلب کند.

انتهای پیام/