به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، به نقل از  "توریسم آنلاین" وی که سومین دوره نمایندگی خود را سپری می کند، در هر سه دوره از حوزه انتخابیه لنگرود وارد مجلس شده است. لاهوتی پیش از نمایندگی مجلس سال ها در سمت های مدیریتی متعدد مشغول به کار بوده و به این واسطه بالطبع با مسئله قانون گذاری و بحث بودجه به طور مستقیم سروکار داشته است. از مسئولیت های وی در دولت و مجلس می توان به مدیریت شهرداری ها در چند استان کشور، دبیری کمیسیون مدیریت بحران کارگروه عمران در مجمع عالی نخبگان ایران، عضویت در فراکسیون تعاون و گردشگری مجلس، نایب رئیسی فراکسیون محیط زیست، عضویت در هیأت رئیسه گروه دوستی پارلمانی کشورهای اتریش و بوسنی و هرزگوین، عضویت در کمیسیون آیین نامه داخلی، عضویت در هیأت رئیسه کمیسیون عمران در مجلس شورای اسلامی و ریاست فراکسیون مدیریت شهری و روستایی مجلس اشاره کرد. با لاهوتی پیرامون ضرورت های حال حاضر صنعت گردشگری در ایران، نسبت بودجه سال 96 با این بخش، چالش ها و موانع ورود بخش خصوصی به حوزه گردشگری و عملکرد دستگاه ذی ربط دولتی گفت وگو کردم. ■ اهمیت صنعت گردشگری در دنیا آن قدر زیاد است که 10 درصد از تولید ناخالص داخلی از این بخش تامین می شود و در دنیا به طور متوسط از هر 10 شغل، یک شغل به این بخش مربوط است. به نظر شما چرا در ایران، ما هنوز فاصله بعیدی با کشورهای موفق دنیا در این صنعت داریم؟ - صنعت گردشگری امروز رتبه سوم اقتصاد دنیا را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر، ما هم یکی از کشورهای برتر دنیا به لحاظ ظرفیت های گردشگری هستیم. در افق 1404 باید 20 میلیون گردشگر همراه با 30 میلیارد دلار درآمد حاصل از این جذب گردشگر داشته باشیم. در این راستا قدم هایی در کشور برداشته شد ولی این قدم ها کافی نیست. ■ بخشی از مسائل مدیریتی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به بحث بودجه و سهم این سازمان از اعتبارات دولتی برمی گردد. به عنوان عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، بفرمایید چه تمهیداتی در ارتباط با بودجه گردشگری سال 96 در نظر گرفته شده؟ ما در بودجه سال 96 تلاش کردیم بودجه گردشگری را نسبت به سال گذشته افزایش بدهیم و این امر اتفاق افتاد اما من انتقادی به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری دارم و آن، این است که قرار نیست این سازمان با منابع دولت تحول پیدا کند! قرار نیست دولت هتل بسازد یا در بخش های تفریحی، سیاحتی و استعدادهای گردشگری سرمایه گذاری کند. ما به دولت اجازه دادیم که برای مثال 50 میلیارد فاینانس کند. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می تواند از این اعتبار فاینانس استفاده کند. همچنین می توانم به بخش حمل ونقل اشاره کنم که در این بخش یکی از قدم های خوبی که برداشته شده، مربوط به حمل ونقل ریلی و هوایی بوده که در جهت تقویت صنعت گردشگری است. ■ یعنی می گویید مجلس حق مطلب را در بخش بودجه ادا کرده و باقی قضیه به عملکرد دولت برمی گردد؟ -یکی از اشکالات اساسی که وجود دارد، این است که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری همیشه حیاط خلوت دولت ها بوده. در زمانی که آقای سلطانی فر رئیس سازمان میراث فرهنگی بود، ما قدری امیدوار شده بودیم، چون تحرکی در سازمان شکل گرفته بود اما الان دوباره انگار درِ سازمان بسته شده است! تنها راه نجات سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری این است که ما این سازمان را پاسخگو کنیم. ما در مجلس قبل با در نظر گرفتن ضرورت این پاسخگویی، طرحی را تهیه کردیم مبنی بر اینکه این سازمان مثل سازمان ورزش و جوانان به وزارتخانه تبدیل شود. ■ نکته اساسی دیگری که در این میان وجود دارد و مورد اجماع همه صاحب نظران، نمایندگان و مدیران دولتی هم هست، ضرورت اجتناب ناپذیر ورود بخش خصوصی است. در مقام نماینده مجلس که ماهیتاً بر عملکرد دستگاه های دولتی نظارت دارد، عملکرد سازمان میراث فرهنگی را در این بخش چطور ارزیابی می کنید؟ بله، همان طور که گفتید، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باید از استعداد و توان بخش خصوصی حداکثر استفاده را به عمل بیاورد. بخش خصوصی تمایل بسیار زیادی برای ورود به سرمایه گذاری در حوزه گردشگری دارد اما متاسفانه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور قدرت سامان دهی این ظرفیت سرمایه گذاری بخش خصوصی را ندارد. شما در نظر بگیرید که ما چه تعداد آژانس مسافرتی داریم؛ همه هنر این آژانس ها این است که در سال تعداد متناوبی مسافر ببرند ترکیه، دبی و... اما واقعیت این است که به اندازه خروجی، به ورودی توجه نشده است. در این بخش، همان طور که ما به خروجی گردشگر توجه می کنیم، باید ورودی ها را هم مدنظر داشته باشیم. مشکل صنعت گردشگری در بودجه دولتی نیست. این طور نیست که ما N ریال اعتبار بیشتر به این بخش اختصاص بدهیم و منتظر باشیم تحولی اساسی در صنعت گردشگری اتفاق بیفتد. ■ نظرگاه دیگری در فعالان میراث وجود دارد که معتقد است تجمیع میراث فرهنگی که ماهیتاً با مقوله «تاریخ فرهنگ» سروکار دارد، با گردشگری که صنعت است و باید به درآمدزایی فکر کند، جای انتقاد دارد. شما به این انتقاد چطور پاسخ می دهید؟ -من اصلاً چنین انتقادی را بجا نمی دانم. حفظ میراث فرهنگی در جهت تقویت صنعت گردشگری است و من مشکلی در تجمیع این دو بخش نمی بینم. شما به عنوان یک گردشگر به هر جای دنیا که بروید، حتما از آثار تاریخی و میراث فرهنگی آنجا سراغ می گیرید و بازدید می کنید؛ یعنی این دو باید در کنار هم باشند. این دو بخش مکمل هم هستند. میراثی ها اصرار در حفظ آثار دارند. این آثار وقتی حفظ می شود، معلوم است که به تقویت گردشگری هم کمک می کند، مثلاً حفظ آثار تخت جمشید در جهت تقویت صنعت گردشگری است. من نگاهی را که می گوید این دو بخش باید از هم جدا مدیریت شوند، قبول ندارم. ■ در مجموع به نظر می رسد مهم ترین ضرورت حال حاضر این بخش از نظر شما تغییر سازمان به وزارتخانه باشد؛ این طور نیست؟ -بله، دقیقاً. اعتقاد دارم که راه برون رفت از چالش های صنعت گردشگری در کشور، تبدیل سازمان به وزارتخانه است. آن وقت وزیر پیشنهادی وقتی بیاید از مجلس رای اعتماد بگیرد، حتما پاسخگوتر هم خواهد بود. نمی توانیم اهمیت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را نادیده بگیریم! این سازمان آن قدر اهمیت دارد که می گوییم باید جایگزین نفت در کشور ما شود. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری الان در کشور ما کجای کار است و فاصله اش با این ایده آل چقدر است؟ خواهش می کنم این انتقاد را از قول من با همین جمله و همین لحن بنویسید که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در کشور ما گم شده است. سرمایه گذاران بخش خصوصی به سازمان دسترسی ندارند. ■ در پایان بفرمایید با توجه به همه عوامل بازدارنده ای که در سطح بین المللی وجود دارد، برای جذب گردشگر خارجی چه تمهیداتی باید در نظر گرفته شود؟ -مردم خیلی از کشورها، ایران را دوست دارند. من اخیراً سفری به عمان داشتم و شاهد بودم که مردمشان چقدر خواهان سفر به کشورمان بودند. خب چرا ما نباید زمینه این امر را فراهم کنیم؟ این نگاه غلط نباید وجود داشته باشد که صنعت گردشگری به فرهنگ ما آسیب وارد می کند! چون نه تنها این طور نیست، بلکه ما می توانیم از طریق صنعت گردشگری به انتقال فرهنگ مان هم کمک کنیم. این همه جوسازی که بر علیه ما در دنیا صورت گرفته، می تواند با ورود گردشگر خنثی شود. وقتی گردشگر خارجی بیاید و از نزدیک کشور، مردم و فرهنگ ما را ببیند، بر او روشن خواهد شد که تبلیغات منفی علیه ایران، کذب محض بوده است. همین تهران ما یکی از پایتخت های خوب دنیاست. ما در مجلس بستر را برای ورود بیش از پیش بخش خصوصی فراهم کردیم؛ این سازمان متولی است که باید از این بستر استفاده کند و سرمایه های آماده ورود را سازمان بدهد. در مجموع حرف من این است که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در حال حاضر قدرت ساماندهی سرمایه های بخش خصوصی را ندارد. راه برون رفت از این مشکل، همان طور که گفتم، تبدیل سازمان به وزارتخانه است.
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان