به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، دولت ها به عنوان قوه مجریه بایستی در حوزه اجرایی به کار خود بپردازند اما دیده می شود که برخی دولت ها برای توجیه برخی از عملکردهای خود در جامعه که چندان مثمر ثمر نبوده دست به توجیه گری و ایدئولوژی سازی می زنند و به اصطلاح آسمان و ریسمان به هم می بافند.

در این خصوص حسن روحانی در مراسم تجلیل از خادمان قرآنی و مصادف با روز ولادت امام حسن مجتبی (ع) گفت: ‏امروز روز بسیار مبارکی است چرا که امام حسن(ع) مظهر حلم و صبر بود. صبر و حلم برای صلح، سخت تر ‏از صبر و استقامت در میدان جنگ است. ‏

وی افزود: صبر و حلم امام خمینی در دوران پایانی جنگ در پذیرفتن صلح به گونه ای بود که کسانی ‏که در متن امور بودند، می توانند سختی این صبر و شجاعت را درک کنند.‏

روحانی گفت: تحمل صلح بسیار دشوارتر از جنگیدن است؛ امام(ره) برای ‏دوران انقلاب و جنگ هرگز نگفت که جام زهر نوشیدم، اما در زمان صلح این مطلب را بیان کرد.‏

وی با اشاره به حدیثی از امام علی (ع) ادامه داد: مبادا روزی فرا برسد که ببینیم غیرمسلمانان ‏بهتر از مسلمانان به معنا و مفهوم قرآن عمل می کنند.‏[۱]

این درحالی است که حسن روحانی پیش از این در کتاب « مقدمه ای در تاریخ امامان شیعه» در تحلیل رفتار مردمان آن روزگار آورده است: « در مدائن، امام مجتبی «ع» مردم را در مسجد شهر جمع کرد و وقایع را برای آنها توضیح داد. خیانت ها را گفت و افرادی را که در صحنه جنگ با دشمن، خیانت کرده بودند، معرفی کرد. رو به مردم کرد و اتمام حجت کرد. به مردم گفت: آیا برای ایثار و فداکاری و جانبازی و دادن خون، که برای شما عزت دنیا و آخرت است، آماده هستید؟ فرمود: اگر بایستید، خداوند شما را یاری می کند و ما پیروز می شویم و اگر آمادگی نداشته باشید، دنیای شما توأم با غم و اندوه و آخرت شما با مشکلات زیادتری توأم خواهد بود.» [۲]

وی افزود: «مردم چه جوابی به امام حسن «ع» دادند؟ گفتند: ما می خواهیم زنده بمانیم و زندگی کنیم. ما آمادگی برای جنگ و فداکاری نداریم. این پاسخ مردم در مسجد مدائن در محضر فرزند رسول خدا و عقب نشینی از صحنه فداکاری و ایثار بود که دست روی دست گذاشتن امام مجتبی «ع» را رقم زد. آنچه بعد به نام صلح لقب گرفت، چیزی بود که به دست مردم، در مدائن حاصل شد و نه به دست امام مجتبی در کوفه. ایثار مردم و فداکاری مردم و جهاد می توانست سرنوشت دیگری را رقم بزند.»

به نظر می رسد دراین مطلب تناقضی آشکار وجود دارد. مسئله اینجاست که آیا صلح همانطور که روحانی در جمع خادمان قرآن گفت نتیجه استقامتی سخت تر از جنگ و جهاد است یا اینکه بنا بر نوشتار حسن روحانی در کتاب مقدمه ای بر تاریخ امامان شیعه نتیجه دنیاطلبی مردم و تن به جهاد ندادن آنهاست؟

 سئوال اساسی دیگر این است که تبیین و تحلیل تاریخ و قیام و صلح امام حسن مجتبی (ع) بستگی به شرایط دارد و هر کسی بنا بر شرایط و منافع خود می تواند تحلیل های گوناگونی از این واقعه عبرت آموز تاریخی بدهد یا اینکه تاریخ قابل تغییر است و مردمی که یک روز روحانی آنان را خائن می نامید امروز به الگو تمام عیار تبدیل شده اند؟  این رفتار متناقض را چگونه می توان توجیه و تفسیر کرد؟


[۱] https://www.isna.ir/news/۹۶۰۳۲۰۱۱۲۴۷
[۲] https://kayhan.ir/fa/news/۴۹۶۸۱
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان