به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، توسعه صنعت گردشگری با استفاده از امکانات و پتانسیل هایی که در چهار سوی جغرافیایی ایران قرار دارد به راحتی ممکن است اما گاه این سهولت سبب توهم دست اندازی به منابع طبیعی و خطوط قرمز محیط زیستی از سوی برخی سرمایه گذاران و مسئولان می شود.

ایجاد تله کابین در نقاط جنگلی و کوهستانی یکی از طرح های گردشگری است که در سال های اخیر در مناطق شمالی کشور مورد توجه سرمایه گذاران قرار گرفته است اما به دلیل تخریب های خاکی و جنگلی که این اقدام می تواند داشته باشد، این طرح همواره با مخالفانی همراه است.

در حال حاضر سه طرح راه اندازی تله کابین در منطقه حفاظت شده ورجین در لواسان، طالقان و پارک ملی خبر در استان کرمان، با مخالفت شدید دوستداران محیط زیست روبرو شده است چراکه مخالفان معتقداند اجرای این طرح ها، باب دست اندازی های بیشتر به مناطق حفاظت شده و طبیعی را باز می کند و زمینه برای شهرک سازی و ساخت و ساز در دل جنگل ها ایجاد می شود.

موضوعی که در جنگل های واقع شده در تله کابین رامسر و نمک آبرود باعث شده تا طبیعت از بکر بودن خارج و انواع آلودگی های صوتی و وارد شدن پساب به آب منطقه، وارد شود.

عباس محمدی، کارشناس مسائل محیط زیست در این باره می گوید: در شمال تهران، تله کابین توچال موجب شده که یک محدوده بزرگ از کوهستانی که نقش اساسی در تامین آب پایتخت و نیز تاثیرگذاری بی مانند در آرام سازی فضای زیستی و چشم انداز این ابرشهر شلوغ دارد، بسیاری از کارکردهای مثبت خود را از دست بدهد؛ جاده ای از ولنجک در پای کوه تا نزدیکی قله کشیده شده که سبب رانش و فرسایش خاک شده، تسهیل دسترسی ها موجب لگدکوب شدن شدید پوشش گیاهی و نیز افزایش بهره برداری بی ضابطه از گیاهان منطقه (به عنوان سبزی کوهی یا گیاهان دارویی) گردیده، آرامش کوهستان به کلی از میان رفته، و افزایش ساخت و سازها (که تله کابین در آن بی تاثیر نبوده) در دره ی ولنجک موجب اختلال در تبادل هوا و در نتیجه سبب افزایش آلودگی هوای شهر شده است.

او همچنین می افزاید: در تله کابین حیران، حدود سیصد و پنجاه هزار مترمربع از زمین های جنگلی و مرتعی کم مانند به سرمایه گذار واگذار شده که در آن هتل و خوراکخانه (رستوران) و دهکده توریستی (مجتمع ویلایی) ساخته شود. در طرح تله کابین لنگرود، علاوه بر کوهستان جنگل پوش، بخشی از تالاب کیاکلایه هم تصرف شده و قرار است که پایه ی دکل ها و تاسیسات دیگر در آن زده شود. این تله کابین که یکصد و پنجاه هکتار از منابع طبیعی را در اختیار گرفته و تله کابین درفک که برای آن نیز در دولت پیشین چند صد هکتار جنگل و مرتع خزری اختصاص داده شده، از طرح هایی بوده اند که گروه مه آفرید خسروی (گروه اختلاس سه هزار میلیارد تومانی) کلید زدند.

تجربه ساخت تله کابین های تفریحی در مناطق حفاظت شده نشان می دهد که طرح های توسعه ای در این زمینه بیش از آنکه طبیعت محور باشد، بر مدار منفعت عده ای که اهدافی غیر از رونق گردشگری را در سر دارند، می چرخد که در این راه حساسیت سازمان محیط زیست و منابع طبیعی باید در شرایطی که ایران با فرسایش شدید خاکی و آتش سوزی هروزه در جنگل های شمال روبرو است، صدچندان شود.

انتهای پیام/

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان