به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، پسر بچه ای که در آهنی بنفش رنگ و رو رفته خانه را باز می کند، حدوداً 7 - 8 ساله است؛ لباس بلوچی پوشیده و سرش را از ته تراشیده؛ نه فتاح را می شناسد و نه دو سه نفری که همراهش هستند؛ سراغ خانم «...» را که می گیریم، اتاقک کاهگلی گوشه حیاط را نشان می دهد؛ اتاقکی 14_ 13 متری با تیرهای چوبی و دیوارهای گلی؛ اتاقی که داستان هر روز زندگی زن بلوچ و دو پسر و یک دخترش توی آن رقم می خورد؛ داستانی که در گوشه و کنارش موش و مارمولک نه فقط از در و دیوار و تیرهای چوبی، که از سر و کول یکدیگر هم بالا می روند... زن بلوچ جلوی ورودی خانه شان که با پارچه ای از حیاط جدا شده ایستاده و با همان لهجه ایرانشهری، اتاقش را نشان می دهد و بفرما می زند؛ اتاقی با یک مهتابی رنگ پریده؛ یک پنکه سقفی، یک تلویزیون لکنته نقلی، یک قاب عکس امام و رهبری و یک ساعت دیواری و البته پارچه ای که از زمین به ارتفاع یک متر روی دیوار کشیده شده تا هم سر و شکلی به اتاق بدهد، هم جولان دادن موش ها و مارمولک ها را سخت تر کند. کنج اتاق هم یک کابینت فلزی و یک اجاق گاز زهوار دررفته، در کنار یخچال زنگ زده ای که بیشتر به کمد شبیه است تا یخچال، کنار هم چفت شده اند؛ اتاقی 13 _ 14 متری که هم آشپزخانه است، هم پذیرایی و هم اتاق خواب 4 نفر... بچه ها لام تا کام حرف نمی زنند و تا وقتی فتاح هر دو پسربچه بلوچ را کنار دست خودش نمی نشاند و سر شوخی را باز نمی کند، یخشان آب نمی شود؛ مددکارشان می گویند اوضاع تحصیلی دختربلوچ و پسربچه ها خوب است، آنقدر خوب که اگر بتوانند تحصیل شان را ادامه دهند، می شود امیدوار بود که هم دختر بزرگ خانواده به آرزوی معلم شدنش برسد و هم دو پسربچه بازیگوش و در عین حال خجالتی، به دکتر و مهندس شدن. اهل تسنن هستند و با این که 3 سال و نیم پیش پدر خانواده از دنیا رفته، یک خیّر بی نام و نشان و گمنام شیعه، مدت ها است مخارج آن ها را عهده دار شده و ماهانه 500 هزار تومان برای بچه ها واریز می کند؛ مددکار خانواده می گوید: «خودش نمی خواهد کسی اسمش را بداند؛ حقیقتش ما هم فقط یک شماره تلفن از او داریم» زن جوان با همان لهجه ایرانشهری اش می گوید: «بخدا روزی نیست که دعایش نکنم؛ انقدر مرده که حتی نخواسته ما بدونیم اسمش چیه؛ بعد از هر نمازم، محال است دعایش نکنم؛ مطمئنم که همانطور که او دنیا را برای ما آباد کرد، خدا هم آخرتش را آباد می کند...» به هر حال آنقدر از خوبی های خیر ناشناس شیعه می گوید که فتاح هم ترغیب می شود تا با او صحبت کند. شماره موبایلش را می گیرد و شروع می کند به صحبت با او؛ با اینکه خودش را معرفی می کند و از او برای کمک هایش به این خانواده تشکر می کند ولی خیّر گمنام حاضر نمی شود خودش را به فتاح هم معرفی کند؛ حتی با اینکه رئیس کمیته امداد تقبل می کند که خانه ای برای زن بلوچ و سه فرزندش مهیا کند و در کوتاهترین زمان، آن ها را از این اتاق کاهگلی به خانه ای نوساز منتقل کند، خیّر گمنام، اصرار دارد که او هم در تامین مسکن این خانواده مشارکت کند. به گزارش خبرنگار تسنیم، در دیدار فتاح با این خانواده، فتاح قول تامین مسکن مناسب و حل مشکلات این خانواده را داد و  علاوه بر آن در جریان سفرش به مناطق اهل تسنن در جنوب استان سیستان و بلوچستان، از چند برابر شدن اعتبارات این کمیته برای تسهیلات قرض الحسنه اشتغال و همچنین تلاش برای حل مشکل مسکن مددجویان با همکاری سپاه پاسداران خبر داد. رئیس کمیته امداد امام خمینی(ره) در این سفر سه روزه با مددجویان، علمای اهل تسنن، فرمانداران و نمایندگان مجلس این مناطق دیدار کرد و در جریان مشکلات مددجویان این مناطق قرار گرفت، این در حالی است که فتاح در سفر قبلی خود به استان پهناور سیستان و بلوچستان به مناطق شمالی این استان سفر کرده بود. انتهای پیام/
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان