به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، داریوش سجادی فعال سیاسی در مورد برجام به تسنیم گفت: به نظر من برجام یک "خوش بینی سیاسی" بیشتر نیست و برجام برای من ادامه فتنه ۸۸ بود. در فتنه ۸۸ یخ آقایان نگرفت و بعد از فروکش کردن فتنه در جریان قیام ۹ دی شاهد آن بودیم که تحریم های فلج کننده از سال ۹۰ و به عنوان یک رانت از طرف آمریکا به آشوبگران ۸۸ داده شد. در این جریان آن ها قصد داشتند با ایجاد بحران فلاکت مردم را به صرافت دست کشیدن از حمایت نظام بیاندازند و این طرح تا حدودی در انتخابات سال ۹۲ اثر داشت. از دل انتخابات سال ۹۲ تکنوکرات های پراگماتیسم بیرون آمدن یعنی آقای هاشمی به عنوان لیدر پراگماتیسم های ایرانی. من کسی بودم که یک سال قبل از انتحابات ۹۲ گفتم که آقای هاشمی وارد صحنه انتخابات می شود و حتما هم رای می آورد و بدلیل زاویه ای که در سال ۸۸ گرفت و توانست جناح مخالف نطام را پشت سر خود جمع کند، می توانست به یک تجمیع آرا را به عنوان منجی جامعه برای خودش فراهم کند و در بستر معیشت اقتصادی به عنوان یک منجی ظاهر شده و رهبری و جریان انقلابی را در "کُرنر" برده و بتواند تمام اهدافی را که در طول دوران ریاست جمهوری خود دنبال می کرد در فصل آخر زندگی اش تحقق بخشد و تمام مواضع انقلابی را با سمباده پراگماتیسم نرم کند. در بازی شطرنج اصطلاحی وجود دارد به نام گامبی کردن یعنی وقتی شما در عرصه بازی سیاسی عرصه را بر خود تنگ می بینید یکی از مهره های خود را می سوزانید، برای باز شدن فضا، از این رو وقتی هاشمی رد صلاحیت خودش محرز شد و با جلو فرستادن روحانی، عارف را سوزاند تا بتواند او را به عنوان جانشین سلف جناح پراگماتیسم ها معرفی کند. به نظرم برجام هدیه ای بود از طرف آمریکایی ها برای جناح پراگماتیسم تا از طریق آن بتوانند آن مواضع سازش کارانه را به انقلاب اسلامی تحمیل کنند که این کار با تدبیر رهبری که موجب شدند تا این مساله از هسته ای جلوتر نرود، موفق نشد. البته امریکا بدنبال برجام های ۲ و ۳ بود و خود روحانی هم بر این موضوع تاکید می کرد. در مجموع آمریکایی ها به دنبال آن بودند تا اسب سرکش انقلاب اسلامی را تبدیل به یک گربه ملوس کنند. آن ها می خواستند تا با تنبیه انقلاب اسلامی از طریق برجام هژمونی شکسته شده خود در سال ۵۷ و اتوریته از هم پاشیده آن بواسطه اشغال سفارتخانه شان در سال ۵۸ را بازگردانند که خوشبختانه این کار نشد. به نظرم آقای روحانی در برجام تمام شد و ۴ سال آینده برای او ۴ سال بطالت است. از برجام چیزی در نیامد و قرار هم نبود چیزی در بیاید. روحانی نتوانست برجام های ۲ و ۳ را جلو ببرد. ۴ سال آینده پایان عمر سیاسی آقای روحانی است، زیرا دیگر پشتیبانی مانند مرحوم هاشمی ندارد و خودش هم نشان داد که آنقدر وزن ندارد که بتواند به صورت مستقل نقش بازی کند.