ردیف |
متن حدیث |
ترجمه |
1 |
قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع لِأَصْحَابِهِ قَبْلَ أَنْ یُقْتَلَ |
حسین بن علی (علیهماالسلام) قبل از اینکه کشته شود به اصحابش فرمود: |
2 |
إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ یَا بُنَیَّ إِنَّکَ سَــتُسَاقُ إِلَى الْعِرَاقِ |
همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) (به من) فرمود: اى فرزندم! همانا تو به زودى به سوى عراق سوق داده خواهى شد. |
3 |
وَ هِیَ أَرْضٌ قَدِ الْتَقَى بِهَا النَّبِیُّونَ وَ أَوْصِیَاءُ النَّبِیِّینَ |
و آن زمینی است که انبیاء و اوصیاى انبیاء با آن ملاقات کردند. |
4 |
وَ هِیَ أَرْضٌ تُدْعَى عَمُورَا |
و آن زمینی است که«عمورا»نامیده می شود. |
5 |
وَ إِنَّکَ تُسْتَشْهَدُ بِهَا وَ یُسْتَشْهَدُ مَعَکَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِکَ لَا یَجِدُونَ أَلَمَ مَسِّ الْحَدِیدِ |
و همانا تو و جماعتی از اصحاب تو در آنسرزمین شهید خواهی شدکه (آنان) درد آهن (نیزه و شمشیر) را حس نمى کنند. |
6 |
وَ تَلَا ﴿ قُلْنا یا نارُکُونی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهیمَ﴾ تَکُونُ الْحَرْبُ عَلَیْکَ وَ عَلَیْهِمْ بَرْداً وَ سَلَاماً |
سپس این آیه را تلاوت فرمود:«گفتیم: ای آتش! سرد و سلامت باشد بر ابراهیم»، جنگ براى تو و بر اینان (همراهانت) سرد و سلامت خواهد شد. |
7 |
فَأَبْشِرُوا فَوَ اللَّهِ لَئِنْ قَتَلُونَا فَإِنَّا نَرِدُ عَلَى نَبِیِّنَا |
سپس (امام حسین به اصحاب خود فرمود:)بشارت باد بر شما. به خدا سوگند، اگرچه (دشمنان) ما را مى کشند، ولى ما بر پیامبرمان(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد می شویم. |
8 |
ثُمَّ أَمْکُثُ مَا شَاءَ اللَّهُ |
سپس من به قدرى که خدا بخواهد مکث خواهم کرد! |
9 |
فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ تَنْشَقُّ عَنْهُ الْأَرْضُ |
سپس اول کسى خواهم بود که زمین برایش شکافته مى شود. |
10 |
فَأَخْرُجُ خَرْجَةً یُوَافِقُ ذَلِکَ خَرْجَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ قِیَامَ قَائِمِنَا وَ حَیَاةَ رَسُولِ اللَّهِ ص |
و خارج خواهم شد (خروج خواهم کرد)، خارج شدنی کهموافق آن خارج شدن امیرالمؤمنین (علیهالسلام) و قیام قائم ما و حیات رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) است. |
11 |
ثُمَّ لَیَنْزِلَنَّ عَلَیَّ وَفْدٌ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لَمْ یَنْزِلُوا إِلَى الْأَرْضِ قَطُّ |
سپس افرادى از آسمان که نزد خدایند بر من نازل می شوند در حالی که هرگز به سوی زمین نازل نشده اند. |
12 |
وَ لَیَنْزِلَنَّ إِلَیَ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ جُنُودٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ |
و جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و لشکریانی از ملائکه بر من نازل خواهند شد. |
13 |
وَ لَیَنْزِلَنَّ مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ أَنَا وَ أَخِی وَ جَمِیعُ مَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِ فِی حَمُولَاتٍ مِنْ حَمُولَاتِ الرَّبِّ جِمَالٍ مِنْ نُورٍ لَمْ یَرْکَبْهَا مَخْلُوقٌ |
حضرت محمّد و على و من و برادرم و همۀ آن کسانی که خدا بر آنان منت نهاده،درحمل کنندگانی از حاملان پروردگار نازل می شویم، شترانی از نور که تاکنون احدى از خلایق بر آنها سوار نشده اند. |
14 |
ثُمَّ لَیَهُزَّنَّ مُحَمَّدٌ ص لِوَاءَهُ وَ لَیَدْفَعُهُ إِلَى قَائِمِنَا مَعَ سَیْفِهِ |
بعد از این، حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) پرچم خود را به اهتزاز درمی آورد و آن را به همراه شمشیرش به قائم ما می دهد. |
15 |
ثُمَّ إِنَّا نَمْکُثُ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ مَا شَاءَ اللَّهُ |
سپس ما بعد از آن، مدتی که خدا بخواهد مکث می کنیم. |
16 |
ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ یُخْرِجُ مِنْ مَسْجِدِ الْکُوفَةِ عَیْناً مِنْ دُهْنٍ وَ عَیْناً مِنْ مَاءٍ وَ عَیْناً مِنْ لَبَنٍ |
بعد آن، همانا خداوند از مسجد کوفه چشمهاى از روغن و چشمهاى از آب و چشمه اى از شیر خارج می کند. |
17 |
ثُمَّ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ یَدْفَعُ إِلَیَّ سَیْفَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ یَبْعَثُنِی إِلَى الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ |
همانا بعد از آن، امیرالمؤمنین (علیهالسلام) شمشیر رسول خدا را به من می دهد، و مرا به سوى مشرق و مغرب زمین (تجهیز و) روانه می کند. |
18 |
فَلَا آتِی عَلَى عَدُوٍّ لِلَّهِ إِلَّا أَهْرَقْتُ دَمَهُ وَ لَا أَدَعُ صَنَماً إِلَّا أَحْرَقْتُهُ |
پس من به هیچ یک از دشمنان خدا بر نمی خورم مگر اینکه خون او را می ریزم،و هیچ بتى را نمى بینم مگر اینکه آن را مى سوزانم. |
19 |
حَتَّى أَقَعَ إِلَى الْهِنْدِ فَأَفْتَحَهَا |
تا اینکه به هند می رسم و آن را فتح مى کنم. |
20 |
وَ إِنَّ دَانِیَالَ وَ یُوشَعَ یَخْرُجَانِ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولَانِ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ |
و همانا دانیال و یوشع خارج می شوند و به امیرالمؤمنین (علیهالسلام) عرضه می دارند که خدا و رسول او راست گفته اند. |
21 |
وَ یَبْعَثُ مَعَهُمَا إِلَى الْبَصْرَةِ سَبْعِینَ رَجُلًا فَیَقْتُلُونَ مُقَاتِلِیهِمْ |
سپس ایشان با تعداد هفتاد مرد بسوى بصره می روند و دشمنان خود را مى کشند. |
22 |
وَ یَبْعَثُ بَعْثاً إِلَى الرُّومِ فَیَفْتَحُ اللَّهُ لَهُمْ |
و گروهى به سوی روم اعزام مى شوند و خداوند پیروزى رانصیب آنان می کند. |
23 |
ثُمَّ لَأَقْتُلَنَّ کُلَّ دَابَّةٍ حَرَّمَ اللَّهُ لَحْمَهَا حَتَّى لَا یَکُونَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ إِلَّا الطَّیِّبُ |
سپس، من هر جنبنده ای را که خدا گوشت آن را حرام کرده مى کشم تا اینکه در روى زمین غیر از گوشت طیّب چیزى نباشد. |
24 |
وَ أَعْرِضُ عَلَى الْیَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ سَائِرِ الْمِلَلِ وَ لَأُخَیِّرَنَّهُمْ بَیْنَ الْإِسْلَامِ وَ السَّیْفِ فَمَنْ أَسْلَمَ مَنَنْتُ عَلَیْهِ وَ مَنْ کَرِهَ الْإِسْلَامَ أَهْرَقَ اللَّهُ دَمَهُ |
من بر یهود و نصارا و سایر ملل اسلام را عرضه مى دارم، و آنان را بین اسلام و شمشیر مخیر مى گذارم؛پس هر کس اسلام بیاورد، منت بر او می گذارم، و هر کس از اسلام کراهت داشته باشد خدا خون او را خواهد ریخت. |
25 |
وَ لَا یَبْقَى رَجُلٌ مِنْ شِیعَتِنَا إِلَّا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَکاً یَمْسَحُ عَنْ وَجْهِهِ التُّرَابَ وَ یُعَرِّفُهُ أَزْوَاجَهُ وَ مَنْزِلَتَهُ فِی الْجَنَّةِ |
هیچ مردى از شیعیان ما روى زمین باقی نخواهد بود، مگر اینکه خداوند مَلَکى را به سوی او نازل می کند تا خاک را از روى او کنار زند،و همسرانش و مقامش را در بهشت به وى بنمایاند. |
26 |
وَ لَا یَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ |
در روى زمین شخص نابینا و زمین گیر و مبتلائى نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل بیت بلا را از او برطرف مى کند. |
27 |
وَ لَیُنْزِلَنَّالْبَرَکَةَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ حَتَّى إِنَّ الشَّجَرَةَ لَتُقْصَفُ بِمَا یَزِیدُ اللَّهُ فِیهَا مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتَأْکُلُنَّ ثَمَرَةَ الشِّتَاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةَ الصَّیْفِ فِی الشِّتَاءِ |
و به قدرى برکت از آسمان به سوی زمین نازل مى شود که شاخه درخت از زیادى میوه مى شکند! میوه زمستانى در تابستان و میوه تابستانى در زمستان خورده مى شود. |
28 |
وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ﴿ وَلَوْأَنَّأَهْلَالْقُرىآمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ منَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَلکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ﴾. |
و این است معناى سخن خداوند عزوجل که : «اگر اهل کتاب ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، ما به یقین برکاتى از آسمان و زمین براى آنان قرار می دادیم، ولى اینان تکذیب کردند و ما آنان را به واسطۀ آنچه کسب کردند مؤاخذه کردیم.» |
29 |
ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ لَیَهَبُ لِشِیعَتِنَا کَرَامَةً لَا یَخْفَى عَلَیْهِمْ شَیْءٌ فِی الْأَرْضِ وَ مَا کَانَ فِیهَا |
سپس خداوند کرامتى را برای شیعیان ما عطا می کند که چیزى در زمین و آنچه در آن هست بر آنان پنهان نخواهد بود. |
30 |
حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ یُرِیدُ أَنْ یَعْلَمَ عِلْمَ أَهْلِ بَیْتِهِ فَیُخْبِرَهُمْ بِعِلْمِ مَا یَعْمَلُونَ. |
تا اینکه مردى از میان اینها اراده کند که دانشی از اهل بیت خود بداند، آنان را با علم به آنچه انجام می دهند، آگاه می سازد. |
فراز اول بحث(بندهای 1 تا 7)
* تأکید بر این که قبل از شهادت این خطبه خوانده شد. * رسول الله (صلی الله علیه و آله) به امام حسین (علیه السلام) فرمودند به سرزمین عراق سوق داده خواهی شد که انبیاء و اوصیاء آنجا را ملاقات کرده بودند. * شهادت امام (علیه السلام) و اصحاب ایشان را مطرح فرمودند در صورتی که درد آهن را احساس نمی کنند و به آیه69 سوره انبیاء استشهاد شد «قُلْنا یا نارُ کُونی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهیم». *پس از شهادتشان به سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله) باز می گردند.فراز دوم و مقطع دوم بحث(بندهای 8 تا 14)
*ابتدا رجعت ایشان از زمین *دوم، خروج ایشان همزمان با خروج امیرالمومنین (علیه السلام)، قیام امام زمان (عج) و حیات رسول الله (صلی الله علیه و آله). *سوم، نزول افرادی که قبلاً در زمین حضور نداشتند از ملائک مقرب تا... *چهارم، برافراشتن پرچم توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) و عرضۀ آن به امام زمان(عج) همراه با شمشیرشان.
فراز سوم و مقطع سوم بحث(بندهای 15تا 24)
*اول جاری شدن چشمه هایی(دهن، ماء، لبن) از مسجد کوفه *دوم تقدیم پرچم رسول الله (ص) توسط امیرالمومنین(ع) به امام حسین(ع) و مبعوث کردن به مشرق و مغرب و نابودی عدوالله و سوزاندن بتان و فتح هند. *سوم، خروج دانیال و یوشع علیهما السلام به سوی امیرالمومنین (علیه السلام) و تصدیق خداوند و رسول الله (صلی الله علیه و آله)، و حرکت به سمت بصره و کشتن دشمنانشان و رفتن به سوی روم و فتح آنجا. *چهارم، کشتن حیوانات حرام گوشت. *پنجم، عرضه دین به یهود و نصاری و سایر ملل و مخیر کردن بین اسلام و کفر و انتقام گرفتن از آن ها
فراز و مقطع چهارم(بندهای 25 تا انتها)
از این فراز به بعد دیگر بحث فضای بهشت گونه مطرح است و پس از نابودی کفر و ظلم صورت می گیرد.
*اول، نزول ملائکه جهت خدمت به شیعیان و شناساندن زوج و منزلت ایشان در بهشت. *دوم، از بین رفتن بیماری ها به واسطۀ اهل بیت (علیهم السلام). *سوم، جاری شدن برکت از آسمان و میوه دادن غیر عادی درختان *چهارم، کرامت دادن به شیعیان طوری که هیچ چیز از ایشان پنهان نیست و علم ایشان فراوان می شود.
انتهای پیام/