به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، «شبستان» با این مقدمه نوشت: «در» بسته است، انگار که خواسته باشند یک دیوار فلزی درست کنند و برای این کار از یک در استفاده کرده باشند به همین خاطر همه نقاط ممکن و ناممکن آن را جوش داده اند تا در بشود «دیواری فلزی مقابل مسجد».
این اولین تصویر در ذهن من در زمان ورود به مسجد جامع نور ولایت شد؛ مسجدی در کنار ساختمان سابق کمیته امداد امام خمینی (ره) در منطقه سوهانک، نزدیک ایستگاه متروی قائم (عج). پس مجبور می شوم مسیر را دور بزنم و به سراغ در بالایی مسجد بروم. البته خوب شد که با ماشین بودم وگرنه با وجود سربالایی مقابل مسجد و مسیر طولانی آن شاید تا پایان نماز هم به آن یکی در نمی رسیدم. در راه به این فکر می کردم که افراد پیاده، این مسیر را چه طور طی می کنند. خدا کند نمازگزاران این مسجد دارای سن و سال بالایی نباشند وگرنه بعید می دانم به راحتی بتوانند به آن مراجعه کنند.
به جلوی در بالایی می رسم. خدا را شکر باز است، پس مسیری که در فضایی پهلو به پهلوی محیط ساختمان مرکزی کمیته امداد است را باید پیاده جلو رفت تا به در حیاط مسجد رسید.
دیوارها و فضای مسجد جامع نور ولایت آدم را به یاد محیط سالن کنفرانس سران اسلامی می اندازد. کمی جلوتر این تصور رنگ واقعیت بیشتری به خود می گیرد چون با ورود به محیط اصلی بیرونی مسجد، در فضایی قرار می گیرم که به نظر باید هزینه بسیاری برای ساخت آن شده باشد. وقتی هم به داخل مسجد می روم، تفاوتی بین رنگ و لعاب آن با بیرون وجود ندارد؛ مسجدی بزرگ با سقفی بلند، قرار گرفته بر ستون هایی عظیم و منقش به آیات و روایات با رنگ و جلایی مثال زدنی.
ابتدا به داخل شبستان آقایان می روم تا ببینم که اصلا نماز جماعت برقرار هست یا خیر که خوشبختانه ده ها نفر مشغول اقامه نماز جماعت هستند. به همین خاطر سریع به وضوخانه مسجد می روم تا به اقامه نماز جماعت برسم.
برای رسیدن به وضوخانه باید از پله ها به قسمت زیرین حیاط مسجد رفت. نمونه وضوخانه این مسجد را شاید در کمتر نقطه ای از تهران یا دیگر شهرستان ها بتوان پیدا کرد حتی در جایی چون سالن کنفرانس اسلامی. شیرها و حتی مخازن مایع دستشویی آن هم برقی هستند. گفتم که انگار تقریبا برای ساخت این بنا سنگ تمام گذاشته اند.
در همین حال و هوا، دوباره داخل شبستان آقایان می شوم با این تفاوت که این بار از آن به جای صدای تکبیر و دعا، صدای فریاد و داد می آید. چند نفر با کت و شلوار و ظاهر موجه و بعضا خیلی موجه، در مقابل نمازگزاران قرار گرفته اند و یکی از آن کُتی ها دائم فریاد می زند و حتی خانم ها هم از قسمت خودشان به قسمت آقایان آمده اند. یکی از خانم ها بلند می گوید «مگر شما صهیونیست هستید»؟
نزدیک تر می شوم. انگار آن طور که آن کتی ها می گویند، کارمندان کمیته امداد امام خمینی (ره) هستند. مهدی صومی مداح مسجد جامع نور ولایت است. وقتی از او در مورد چرایی این ماجرا می پرسم با انتقاد از وضعیت به وجود آمده برای این مسجد می گوید: «از زمانی که برای اقامه نماز جماعت به این مسجد می آییم با مشکلات بسیاری روبه رو شده ایم؛ از جمله اینکه مسئولان کمیته امداد این طور وانمود کرده اند که این مسجد به وزارتخانه ای فروخته شده است و دیگر امکان استفاده برای عموم مردم را ندارد. این در حالی است که در این منطقه مسجدی برای اقامه نماز جماعت مردم وجود نداشت و این مسجد با همکاری این کمیته و خیرین برای کاربری عمومی ساخت شد اما اکنون گفته می شود مسئولان وزارتخانه ای که ساختمان کمیته امداد را خریده است، اعلام کرده اند که این مسجد باید به عنوان نمازخانه برای استفاده کارکنان آن باشد و اجازه استفاده مردم از آن داده نمی شود. این در حالی است که مسجد نور ولایت از زمان ساخت توسط مردم اداره می شده است و بعد از این هم باید مردمی باشد و کمیته امداد امام خمینی (ره) هم باید حامی و پشتیبان مردم باشد.»
مسجد همچنان شلوغ است. یکی از خانم ها هم می گوید اگر در این مسجد را ببندید این همه نمازگزار کجا بروند؟ این صداها بالا گرفته که یکی از کتی ها داد می زند: «ما که نمی خواهیم اینجا را ببندیم. می خواهیم یک هیئت امنای جدید با امام جماعت جدید در اینجا منصوب شوند».
خانم ها خیلی ناراحتند. در قسمت بالای مسجد هم یکی از آقایان حالش بد شده و به روی زمین افتاده که امام جماعت مسجد بالای سرش قرار دارد و در حال رسیدگی به وی است. فکر کنم فشارش افتاده است.
یک عکاس هم در میان جمع است. یکی دو نفر از کتی ها جلوی عکاس را گرفته اند و می گویند شما برای چه اینجا آمده اید و اصلا برای چه عکس می اندازید؟ یکی از آنها هم کیف وسایل آن عکاس را برمی دارد و از مسجد خارج می شود.
میثم هادیان فر جانشین فرمانده پایگاه بسیج مسجد جامع نور ولایت هم یکی از دیگر از نمازگزاران است که در مورد علت این اتفاق می گوید: «متاسفانه هر روز که ما برای اقامه نماز جماعت به این مسجد می آییم با درهای بسته و قفل شده آن مواجه می شویم. مسئولان کمیته امداد هم این طور وانمود می کنند که ساختمان این کمیته در جوار این مسجد به فروش رسیده است و گویا خریدار شرط کرده است که این مسجد هم به اضافه ساختمان کمیته باید به آنها فروخته شود. به نظرم مسئولان کمیته امداد امام خمینی (ره) با فروش این ملک به دنبال کار تجاری و منفعت اقتصادی هستند و برای نمازگزاران و مسئولان فرهنگی این مسجد هیچ تضمینی وجود ندارد که این مسجد تا یک هفته دیگر اصلا باز باشد تا برنامه ریزی برای اجرای برنامه فرهنگی در این مسجد داشته باشند. حتی مسئولان کمیته امداد برای امام جماعت این مسجد هم جانشینی انتخاب کرده اند و او را تهدید کرده اند و پرونده ای در دادگاه روحانیت برای وی تشکیل داده اند تا وی و نمازگزاران، خودشان این مسجد را ترک کنند زیرا تنها چاره به دست گرفتن این مسجد را این طور می دانند.»
آن طرف تر یکی از مسجدی ها به یکی از آن کتی ها می گوید: «مگر اینجا مسجد نیست؟ پس چرا می گویند کمیته امداد می خواهد اینجا را ببندد؟» که آن کتی می گوید: «ربطی ندارد. مسجد می تواند مالک داشته باشد». آن نمازگزار می گوید: «وقتی یک محلی مسجد می شود پس وقف است و صاحب آن تنها خداست».
یکی دیگر از آن کتی ها هم به آن نمازگزار می گوید: «مگر شما مطمئن هستید در اینجا صیغه مسجد خوانده شده است؟» که جواب می شنود: «اگر اینجا مسجد نیست پس چرا سال گذشته در اینجا اعتکاف برگزار شد؟ اعتکاف تنها در مسجد برگزار می شود، آن هم نه هر مسجدی بلکه باید مسجد جامع باشد». آن کتی دیگر حرفی نمی زند و می رود.
صحبت های نمازگزارها دیگر کم کم فروکش کرده است. انگار بین آنان و کتی ها قول و قراری گذاشته می شود اما یکی از نمازگزاران می گوید اینها دوباره برمی گردند تا مسجد را ببندند.
در همین فضا به سراغ امام جماعت مسجد می روم تا او اصل ماجرا را به ما بگوید. حجت الاسلام اخروی می گوید: «علی رغم اینکه در زمان ساخت این مسجد گفته شد که این مسجد باید مردمی اداره شود اما متاسفانه از سوی کمیته امداد امام خمینی (ره) چهار نفر به عنوان هئیت امنا که تاکنون در این مسجد حضور نداشته و فعالیتی نکرده اند، انتخاب شده اند. در چند روز اخیر هم چند مرتبه درهای مسجد به روی مردم بسته شدند اما مسئولان مسجد در دیگر این خانه خدا را برای حضور مردم در آن باز کرده اند».
وی همچنین با بیان اینکه زمانی که مسجد جامع نور ولایت در حال ساخت بود، مقام معظم رهبری متوجه شدند و فرمودند که از مسجد مجاور ساختمان کمیته امداد امام خمینی (ره) هم مردم و هم کارکنان کمیته امداد استفاده کنند، این چنین ادامه می دهد که «در زمان ساخت این مسجد، قرار بود نام آن «مصطفی خمینی» گذاشته شود اما با توجه به تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه این مسجد مردمی باشد با عنوان نور ولایت نامگذاری شد».
امام جماعت مسجد جامع نور ولایت ادامه می دهد: «بنا بر تعریف فقهی، مسجد به ارگان و نهاد خاصی تعلق ندارد و از مسجد جامع هم همه مردم می توانند استفاده کنند اما متاسفانه مسئولان کمیته امداد امام خمینی (ره) در این مسئله ای که به وجود آمده است به این موضوع توجهی ندارند. البته رئیس کمیته امداد امام خمینی (ره) در یادواره شهدا که در این مسجد برگزار شد در سخنانی تاکید کردند که این مسجد به همت این کمیته برای کاربری مردمی ساخته شده است و همه برای رونق آن باید تلاش کنند اما نمی دانیم که چرا در حال حاضر مواضع مسئولان این کمیته در مورد مسجد جامع نور ولایت تغییر کرده است».
اخروی در ادامه می گوید: «مسئولان کمیته امداد امام خمینی (ره) هر اقدامی که برای تصاحب مسجد نور ولایت انجام داده اند، کارساز نبوده است؛ به گونه ای که برای اینجانب در دادگاه روحانیت پرونده تشکیل دادند، گفتند که می خواهم زمین مسجد را غصب کنم و هر اقدام قانونی هم که در پیش گرفته اند نه تنها به ضرر ما نشد بلکه به خاطر آن ما مورد حمایت قرار گرفتیم و به دلیل آنکه نمازگزاران و مسئولان مسجد با هم متحد هستند، تاکنون نتوانسته اند کاری به انجام برسانند».
او اینگونه ادامه می دهد: «در جلسه ای که با رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد در رابطه با وضعیت این مسجد داشتم، وی ابراز خرسندی کرد که مسجد جامع نور ولایت یکی از فعال ترین مساجد تهران است که در سه نوبت نماز جماعت، آن هم با حضور امام جماعت راتب برگزار می کند و گفت که در تهران مساجدی همانند این مسجد انگشت شمار هستند، بنابراین آنها نیاز به حمایت دارند».
پس از مشاهده این ماجرا در حال خارج شدن از مسجد هستم که آن عکاس داخل مسجد را می بینم که انگار مجبور شده است برای گرفتن وسایلش عکس هایش را پاک کند.
«شبستان» در پایان اعلام آمادگی کرده است که توضیحات مسئولان مربوطه درباره این موضوع را منعکس کند.
انتهای پیام
۱۳۹۶/۰۷/۲۰ ۱۰:۵۳
