به گزارش لنگرخبر، مشروح این گفتگو را بخوانید؛ ** یکی از تقیدات حضرت آیت الله خامنه ای رفتن به مسجد مقدس جمکران و توسل و دعا و نماز در آن مکان است، با توجه به مسئولیت شما به عنوان تولیت مسجد مقدس جمکران، از حضور ایشان در این مسجد چه خاطراتی دارید؟ یکی از دوستان دفتر نقل می کرد که حضرت آقا هر زمانی که مثلاً احساس خستگی و ملالت می کنند یکی از این سه کار را انجام می دهند -حالا این نقل ایشان است ولی مشاهدات ما هم تقریباً گویای همین است- به زیارت امام رضا علیه السّلام می روند، اما به خاطر اینکه شرایط آن خیلی آسان نیست، سالی دو سه بار بیشتر نمی روند، و دیگری مسجد جمکران و دیدار با خانواده های شهدا است. دیدار با خانواده های شهدا یک امر متمایز و فوق العاده ای برای ایشان است. من یک نمونه ی آن را عرض بکنم. در سفر بجنورد (که در سال ۹۱ طی سفر به خراسان شمالی انجام شد) بعد از کار روزانه ی مستمر ایشان، شب همراه با آقا به منزل چند خانواده شهید رفتیم که تا آخر شب طول کشید. در راه برگشت، همراه ایشان تا استانداری آمدیم و آقا می خواست به محل اقامتشان بروند و ما هم داشتیم از ایشان جدا می شدیم. لحظه ی آخر آقا با یک حالت خاصی فرمودند: «امشب کیف کردید!» یعنی معلوم بود که خودشان این قدر از دیدار این چند خانواده شهید کیف کرده بودند که موقع خداحافظی این جمله را که حاکی از اوج سرحالی و شوق و اشتیاق ایشان نسبت به این نوع جلسات بود به ما ابراز کردند. اما درباره حضور حضرت آقا در مسجد جمکران در این مدتی که بنده آنجا بودم، گاهی در فاصله های زمانی خیلی کم مثلاً در ظرف دو تا سه هفته و یا گاهی هم در فاصله های زمانی بیشتر ایشان به مسجد جمکران مشرف می شدند. معمولاً هم در یک فضای آرام و خلوتی می آیند. به گونه ای که در ایام تابستان چون روزها بلند است به نماز مغرب ختم می شود و در ایام زمستان چون روزها کوتاه است از نماز مغرب به مسجد می آیند. طبعاً اگر اول مغرب بیایند ابتدا نماز مغرب و عشاء را می خوانند و بعد نماز تحیّت و نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را به جا می آورند و اگر زودتر بیایند ابتدا نماز تحیّت و نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را می خوانند و طبعاً آخر برنامه شان به نماز مغرب و عشاء ختم می شود. رکوع و سجود و قنوت های طولانی دارند، مخصوصاً بعد از پایان نمازشان سجده های طولانی دارند و گاهی من شاهد این بودم که چهره شان را با چند دستمال خشک می کردند، و سجده های طولانی و قنوت های طولانی شان توأم با اشک و گریه بود. یکی از نکاتی که می توان اینجا به آن اشاره کرد و از نظر تربیتی خیلی جالب هست، بر خلاف خیلی ها که وقتی می خواهند برای تفریح به سفر بروند، بچه هایشان را هم همراه خودشان می برند، ولی آقا معمولاً هر بار که به مسجد می آیند چند نفر از اعضای خانواده شان و چند نفر از نوه هایشان را به همراه خود می آورند که من همیشه این را به عنوان یک درس برای دیگران عرض می کنم که ما باید بچه هایمان را از همان سن کودکی همراه خودمان وصل بکنیم و به مسجد و عبادت پیوند بدهیم که به نظر من از نظر تربیتی نکته ی خیلی مهمی است. و حضرت آقا از فرصت تشرف به نماز و عبادتشان برای پیوند دادن و مأنوس کردن بچه ها به این فضا استفاده می کنند. یادم هست که خیلی وقت پیش بعضی از نوه هایشان که سن کمی داشتند و خیلی متوجه خواندن نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نبودند، می بینم که با چه حال معنوی شبیه خود آقا به نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می ایستند و آن را با همه ی آداب و حالات خیلی جالب می خوانند، که این برای من، همان محصول شیوه تربیتی ایشان در ارتباط با اعضای خانواده شان هست. ** باتوجه به اینکه شما مدتی زیادی با امام خمینی (رحمه الله) مصاحبت داشتید، نظر ایشان درباره ی زیارت مسجد مقدس جمکران چه بود؟ آیا ایشان به زیارت مسجد جمکران آمده بودند؟ ببینید بعضی ها مسئله  امام زمان و اعتقادات اصلی شیعه را هدف می گیرند و به همین جهت مسجد جمکران را مورد حمله قرار می دهند. لذا گاهی به حضرت امام استناد می کنند که ایشان اعتقادی به مسجد جمکران نداشته اند. در حالی که این یک تهمت بزرگ و یک حرف کاملاً بیجایی است. من اینجا به اختصار چند مورد را در ارتباط با حضرت امام عرض می کنم. اسناد ساواک در رابطه با امام که مؤسسه ی تنظیم و نشر آثار امام کتابی با عنوان امام در آیینه اسناد؛ سیر مبارزات امام خمینی رحمةالله علیه به روایت اسناد شهربانی آن را چاپ کرده است، مسئول مربوطه یعنی رئیس شهربانی و یا در جایی دیگر رئیس ژاندارمری تشرف امام به مسجد جمکران در سال ۴۳ را برای ساواک گزارش می دهند. آقای شیخ حسن صانعی در این باره می گوید که من همراه با امام چندین بار به مسجد جمکران مشرف شدم و امام در آنجا نماز خواندند و توسل داشتند. آقای رضا فراهانی که الان هم در قید حیات هست، و راننده مرحوم حاج احمدآقا بود و در زمان امام به همراه ایشان بود، می گوید من خودم شخصاً امام را به مسجد جمکران می بردم و این مربوط به بعد از پیروزی انقلاب و حضور کوتاه مدت اقامت حضرت امام در قم است. آقای سیدمحمد سجادی اصفهانی از دوستان ما و از شاگردان امام در نجف و از حواریون مرحوم حاج آقا مصطفی نیز از قول آقای کشمیری شخصاً بدون واسطه می گوید که من یک بار که خدمت حضرت امام به جماران رفتم، وقتی که می خواستم از ایشان خداحافظی کنم امام دست مرا گرفت و فرمود آقای کشمیری به جمکران برو و برای من دعا کن. آقای کشمیری در خانه شان هم دعا می کرد و شاید دعای مستجابی داشت ولی اینکه امام به او می گویند به جمکران برو و برای من دعا کن حاکی از یک امر عجیب و غیرعادی هست. در ملاقاتی که من با آیت الله شبیری زنجانی داشتم، ایشان به تواتر و قطعیت می گوید که مسجد جمکران جای فوق العاده و مورد عنایتی هست. و راجع به امام می گوید که وقتی ایشان بیمار شدند، یکی از بستگان پزشک ما به عیادت امام رفت و از حیات امام اظهار ناامیدی کرد. از خصوصیات بیماری و زمان آن چیزی نمی گوید ولی می گوید که امام دچار بیماری فوق العاده حادی شده بودند و دکتر هم امیدی به حیات ایشان نداشت. آیت الله شبیری زنجانی می گوید من با یکی از دوستان به جمکران رفتیم و برای شفای ایشان دعا کردیم و مسئله حل شد. من به یک نکته هم راجع به امام اشاره بکنم که اصلاً سبک امام چگونه بود. امام سیزده سال تمام در نجف بود. یعنی سیزدهم مهر سال ۴۴ امام از ترکیه وارد عراق شدند و سیزدهم مهر سال ۵۷ از عراق خارج شدند. در طول این مدتی که امام در عراق بودند، فقط یک بار به سامرا و یک بار به کاظمین و یک بار به مسجد کوفه رفتند. مسجد کوفه بعد از مسجدالحرام و مسجدالنبی سومین مسجدی است که نماز در آن کامل خوانده می شود، چون مقر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. مسجد کوفه مقر حکومت و محل شهادت حضرت امیر علیه السلام بود و در این مسجد مسلم بن عقیل سفیر امام حسین علیه السلام و هانی بن عروه و کمیل بن زیاد و بسیاری از بزرگان دیگر دفن هستند. ولی امام یک بار به مسجد کوفه رفتند. البته یک بار دیگر هم به کوفه نه به قصد زیارت رفتند. امام به «حی السعد» یکی از محلات نجف به طرف کوفه برای دیدن یک شخصی آمده بودند و موقعی که می خواستند برگردند مرحوم شیخ نصرالله خلخالی که همراه امام بود به راننده می گوید که به طرف کوفه برود و ناخواسته امام را به طرف کوفه می برد. ولی به کنار پل کوفه می روند و شط را نشان ایشان می دهند و برمی گردند. امام در طول مدت ده سالی که در تهران و در جماران بودند، از سه راه بیت پایین تر نیامدند. اما تا قبل از حضور در تهران در دیماه ۵۸، مکرر به مسجد جمکران می رفت. ** در این سال های اخیر حضور مردم در مسجد مقدس جمکران چگونه بوده است؟ بعضی ها خیال می کنند که مسجد جمکران جدیدالاحداث است، اما به برکت انقلاب و جمهوری اسلامی خیلی از چیزهای موجود ناشناخته، شناخته و احیا شد. مثل نمازجمعه و یا اعتکاف که قبل از انقلاب وجود نداشت. و اگر هم بود آدم های انگشت شماری در مسجد امام قم و یا در مسجد کوفه در ماه رمضان معتکف می شدند. اما الان به برکت انقلاب اسلامی اعتکاف و نماز جمعه برگزار می شود. بعضی ها از روی عنادی که نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و یا نسبت به مراکز دینی و حضور مردم در یک چنین جایی دارند، سعی می کنند که تخریب و تضعیف بکنند. اما علی رغم همه ی توطئه ها و سختی ها و تبلیغات دشمن علیه مسجد جمکران مردم در سخت ترین شرایط مخصوصاً در نیمه ی شعبان به این بیابانی که در آن امکانات فراوانی فراهم نیست می آیند و برمی گردند. بر خلاف همه ی این مسائل ما هر روز و هر سال شاهد افزایش حضور مردم در مسجد جمکران هستیم و طبق آماری که داریم سالانه پانزده درصد حضور مردم در مسجد جمکران افزایش پیدا می کند. در همین چند سال گذشته که من به عنوان خادم در آنجا حضور داشتم، شب های قدر جمعیتی نداشتیم، ولی هر سال جمعیت افزایش پیدا کرده است، به گونه ای که سال گذشته در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان جمعیت مسجد جمکران مشابه جمعیت شب نیمه ی شعبان بود. به طوری که اصطلاحاً جای سوزن انداختن نبود و این جزو عجائب روزگار و کرامات نام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. فقط به خاطر اینکه اینجا مسجد است و مسجد هم خانه ی خدا و محل عبادت و منسوب به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است مردم این چنین احساس علاقه و عشق نسبت به این مکان دارند و به تعبیر آیت الله شبیری زنجانی به تواتر ثابت شده است که دستاوردها و نتایج عجیبی هم برای متوسلین به این جایگاه داشته است.
همرسانی کنید:
برچسب‎ها : جامع

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان