به گزارش لنگرخبر، این روزها که معلمان با استفاده از فضای مجازی سعی دارند تعطیلی مدارس را جبران کنند، بیش از هر زمان دیگر یاد و نام معلمان زحمتکش این مرزوبوم که در قید حیات نیستند، زنده نگه داشته می شود.

دیدن مدرسه ای در محور بادی الله در خیابان مطهری که به نام یکی از همین معلمان فقید نام گذاری شده، نام و یاد استاد «ولی الله اردشیری» را جاودانه کرده است. او که از مدرسان به نام درس «فیزیک» در مدارس شهرستان رشت بود، به خاطر شیوه تدریسش و مناعت طبعی که در تدریس به دانش آموزان کم بضاعت داشت، در زمان حیات نیز بلندآوازه بود.

صبحگاه دهمین روز اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۴ خورشیدی در محله «درب مسجد» واقع در شهرستان لنگرود، نخستین فرزند خانواده اردشیری زاده شد، پدر در همان شهر مغازه مسگری داشت. «ولی الله» تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لنگرود به پایان رساند و در سال ۱۳۴۴ خورشیدی برای ادامه تحصیل در رشته فیزیک به دانشکده علوم دانشگاه تهران رفت.

شاگردی استادان به نامی همچون پروفسور محمود حسابی و دکتر آزاد، موفقیت زیادی برای وی به همراه داشت. سال ۱۳۵۰ که به استخدام آموزش وپرورش درآمد،۲ سال نخست شغل معلمی خویش را در دبیرستان های شهرستان صومعه سرا سپری کرد، در همین ایام بود که پدرش براثر بیماری دار فانی را وداع گفت و ولی الله به عنوان فرزند نخست، عهده دار سرپرستی خانواده شد.

پس ازآن، در رشت ساکن شد و تا پایان عمر به عنوان دبیر دبیرستان های رشت به کار فرهنگی خویش ادامه داد. وجه امتیاز این فرهنگی باسابقه، که شاگردان، اولیا و همکارانش را شیفته کرده بود، غنای علمی، تبحر در تدریس، خوش رویی و از همه مهم تر مناعت طبع و آزادگی اش بود.

او کلاس های خصوصی تقویتی خود را بدون هیچ گونه چشمداشتی تشکیل می داد و هرگز دانش آموزان را به خاطر مسائل مادی از خود نمی راند. او عاشق کار خود بود و تمامی خصوصیات یک معلم واقعی را در خود جمع داشت، انسانی تمام عیار و یک معلم نمونه بود.

از دیگر فعالیت های فرهنگی وی همکاری با دوستان نزدیک در تأسیس «گروه فرهنگی کوشیار» بود. نامبرده در سال ۱۳۷۹ بازنشسته شد، اما همچنان تمام وقت به فعالیت آموزشی ادامه می داد تا شبانگاه دوازدهم اردیبهشت ۱۳۸۱ (مصادف با روز معلم) دچار عارضه سکته مغزی شد.

در ایامی که در بیمارستان بستری بود، جمع کثیری از شاگردانش همه روزه در مقابل بیمارستان تجمع می کردند و منتظر دریافت خبر بهبودی وی بودند؛ اما پس از دو هفته اغماء، شب هنگام ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۱ دیده از جهان فروبست.

تشیع جنازه وی چنان باشکوه بود که پس از سال ها، یاد مشایعت پیکر خیر نیکوکار ارمنی، موسیو آرسن را برای مردم رشت زنده می کرد. شهر به صورت خودجوش و مردمی تعطیل شد و جمع کثیری از اهالی در مراسم تشییع و مراسم های متعدد ترحیم او شرکت کردند. پس از مرگش بلوار مقابل منزل مسکونی اش به نام « استاد ولی الله اردشیری » نام گذاری شد. نام و یادش گرامی باد.

 


همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان