به گزارش لنگرخبر، میلاد اسماعیل دوسن طی یادداشتی نوشت: تغییر نگرش امنیت زنان از بعد اجتماعی به بعد کالبدی و طراحی بیش از نیمی از جمعیت جهان را زنان تشکیل می دهند. حضور زنان در انواع عرصه های اجتماعی ، فرهنگی، اقتصادی در مقایسه با سال های اولیة قرن بیستم، رشدی چشمگیر داشته وحضور آنان در فضاهای شهری، امروزه به یک الزام تبدیل شده است.

رعایت حقوق منشور شهروندی ایجاب می کند که زنان در جامعه و فضاهای شهری حضور یابند و آنان نیز همانند مردان، باید از شرایط برابر برای حضور در فضاهای عمومی شهری برخوردار باشند. ایجاد هرگونه محدودیت در استفادة زنان از این فضاهای عمومی می تواند مانعی بر سر راه توسعه پایدار همه جانبه محسوب شود. از این رو، امروزه، برنامه ریزی شهری در واکنش به رهیافت های گذشته، که در تعریف، تفسیر و اقدام برای برنامه ریزی، تجربة زنان در فضاهای عمومی را نادیده می گرفت، به شدت به ابعاد جنسیتی حساسیت نشان می دهد.

برنامه ریزی و طراحی فضاهای عمومی امن برای زنان، نیاز به توجه مداوم به ویژگیهای فیزیکی (کالبدی) و اجتماعی فضا و همچنین نیاز به ارزیابی مداوم از مفاهیم سرمایه اجتماعی و فیزیکی از فرایند برنامه ریزی و طراحی فضا دارد.

در اکثر مطالعات صورت گرفته بر روی امنیت شهری بیشتر بر روی مولفه های اجتماعی امنیت در قالب مطالعات اجتماعی تحقیق شده است و تاثیر عوامل کالبدی در احساس امنیت در فضاهای شهری مغفول مانده است.

جین جیکوبز(1393) از جمله برنامه ریزان شهری است.او معتقد بود که هر چقدر میزان حضور مردم در فضای شهری بیشتر باشد به همان اندازه امنیت شهری به سبب نظارت جمعی ارتقاء می یابد.

فضاهای شهری منعکس کننده روابط قدرت -که رفتارها و تفاوت های زن و مرد آن جامعه را بیان می کنند می باشند. ترس زنان از حضور در فضاهای عمومی شهر بر اساس واقعیت ها می باشد. زنان به خوبی می دانند که در چه زمانی و از کدام فضای شهری استفاده کنند (وجود رابطه بین احساس ترس و تجربه خشونت). اگر زنان به خاطر ترس نتوانند از فضای عمومی خاص(مانند پارک ها) استفاده کنند، این نوع از فضاها برای تمامی افراد از لحاظ امنیتی روز به روز رو به کاهش می نهند.

بر این اساس، تحقق حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی و مهیا شدن زمینه توسعه پایدار شهر (از لحاظ مولفه اجتماعی و فرهنگی) و ارتقای کیفیت محیطی فضاهای عمومی و زندگی اجتماعی شهری و کاهش ترس و قربانی شدن زنان از مواردی هست که ضرورت تامین امنیت فضاهای عمومی را برای استفاده زنان از این گونه از فضاهای شهری را آشکار می سازد.

در جامعه معاصر شهرنشینی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه است، با افزایش سطح جرم و جنایت، خشونت و بی قانونی همراه شده است.

مطالعات جهانی نشان می دهد که در کشورهای در حال توسعه، 60 درصد از ساکنان شهری حداقل در طول پنج سال گذشته در جزو قربانیان جرم و جنایت قرار گرفته اند.

نتیجتاً در کنار برنامه ریزی فرهنگی و اصلاح اجتماعی که مقوله زمان بری است در فالب برنامه ریزی شهری و طراحی معماری می توان زمینه بروز جرم را در فضاهای عمومی کاهش داد.

انتهای پیام/