[ad_1]

به گزارش شفاف و به نقل از نیواطلس، دیرینه شناسان، سلول های غضروف را از فسیل یک دایناسور که در چین به خوبی حفظ شده است، جدا کرده اند. هسته سلول ها هنوز آثار مولکول های زیستی و سایر ساختارهای آلی را در بر دارد و دانشمندان حتی می توانند تشخیص دهند که سلول های ویژه در زمان مرگ در کدام مرحله از چرخه طبیعی قرار داشته اند.

استخوان ها معمولا تنها چیزی هستند که دانشمندان هنگام بازسازی دایناسورها با آنها کار می کنند اما دانشمندان گاهی خوش شانس هستند و چیزهای بیشتری پیدا می کنند. پر، پوست، تخم دایناسور و حتی مغز آنها نیز پیشتر کشف شده اند و بینش های جدیدی در مورد این حیوانات شگفت انگیز آشکار کرده اند.

برخی از بهترین نمونه های نگهداری شده، از "جیول بیوتا" (Jehol Biota) به دست آمده اند که یک اکوسیستم مربوط به دوره "کرتاسه پیشین" (Early Cretaceous ) در شمال شرقی چین است.

"لی ژینگ" (Li Zhiheng)، از پژوهشگران این پروژه گفت: داده های زمین شناسی، طی چندین سال به دست آمده اند و نشان می دهند که حفاظت از فسیل ها در جیول بیوتا، به دلیل وجود خاکسترهای آتشفشانی است که اجساد را در خود فرو برده و آنها را تا سطح سلولی حفظ کرده اند.

پژوهشگران "آکادمی علوم چین" (Chinese Academy of Sciences) و "موزه طبیعت شاندونگ تیانیو" (Shandong Tianyu Museum of Nature)، جدیدترین نمونه خیره کننده را که قدمت آن به حدود ۱۲۵ میلیون سال پیش بازمی گردد، مورد بررسی قرار داده اند. این موجود مورد بحث، "دم بال" (Caudipteryx) نام دارد که یک دایناسور شبیه پرنده است.

این گروه پژوهشی، بخشی از غضروف استخوان ران دایناسور را بیرون کشیدند و دریافتند که تحت نوعی فرآیند فسیل سازی قرار گرفته است. بافت ارگانیک اصلی، با "سیلیکا" (silica) جایگزین شده که به حفظ سلول ها کمک می کند. در حقیقت، حفاظت آنقدر کامل بود که پژوهشگران به دلیل چرخه طبیعی سلول، توانستند بین سلول هایی که در زمان مرگ سالم بوده اند و سلول هایی که در حال مرگ بوده اند، تمایز قائل شوند.

پژوهشگران، نمونه به دست آمده را با یک ماده شیمیایی موسوم به "هماتوکسیلین" (Hematoxylin) رنگ آمیزی کردند. در نتیجه این کار، یکی از سلول های غضروف دایناسور، به رنگ بنفش درآمد و هسته و رشته های "کروماتین" (Chromatin) در آن مشخص شد.

هسته و کروماتین، جایی در سلول قرار دارند که مولکول های DNA در آن یافت می شوند. این نشان می دهد که شاید برخی از بقایای DNA دایناسورها بتوانند درون سلول حفظ شوند اما این موضوع برای تأیید شدن، به پژوهش های بیشتری نیاز دارد.

"آلیدا بیلول" (Alida Bailleul)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما به هسته سلول فسیل شده، علاقه زیادی داریم زیرا بیشتر DNA در آنجا قرار دارد. بنابراین ما داده های اولیه را در اختیار داریم اما درک بیوشیمی سلولی در فسیل های قدیمی را به تازگی آغاز کرده ایم و باید بیشتر روی آن کار کنیم.

این پژوهش، در مجله "Communications Biology" به چاپ رسیده است.


[ad_2]
منبع
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان