[ad_1]

خبرگزاری مهر، گروه استان ها، مریم ساحلی: پنج شنبه هفته گذشته پنجمین دوره جشنواره ملی نگاهی به طنز معاصر با عنوان «طنز پهلو ۵» با حضور طنزپردازان برجسته کشور در شهرستان فومن زادگاه «کیومرث صابری فومنی» گل آقای ایران برگزار شد.

نوشین نقوی هیبتی» یکی از شرکت کنندگان این جشنواره بود که موفق شد مقام نخست در بخش «داستان طنز» این جشنواره را به خود اختصاص دهد. بسیاری از اهالی شهر ساحلی انزلی با جهان عروسک ها و کلمات او آشنا هستند. این هنرمند توانمند حدود ۱۰ سال است که همراه با همسرش عروسک می سازد. عروسک هایی که اهل گیلان زمین هستند و چون پدربزرگ ها و مادربزرگ های ما لباس می پوشند.

اما این همه داستان نیست چرا که نوشین بانو قصه این عروسک ها را نیز می نویسد. قصه های زلال آمیخته به طنزی که اغلب با توجه به مسائل روز جامعه نوشته می شود و سرشار از اصطلاحات و ضرب المثل های گیلکی است. او داستان هایش را در فضای اینستاگرام به اشتراک می گذارد. داستان هایی که می توان بارها خواند و هر بار خندید و به فکر فرو رفت.

طنز ابزار قدرتمندی برای آموزش است

نقوی در گفتگو با خبرنگار مهر طنز را یک راهکار دانست و گفت: طنز در حقیقت ابزاری است که می تواند در جعبه ابزار انسانی که خواهان برقراری ارتباط با دیگران است قرار بگیرد.

وی تأکید کرد: این ابزار قدرتمند می تواند در حوزه هایی نظیر آموزش بسیار کارآمد باشد اما باید هوشمندانه از آن بهره مند شد تا به لودگی، تمسخر و مواردی این چنین آلوده نشود.

نویسنده گیلانی همچنین اضافه کرد: وقتی فضای جامعه پذیرای طرح برخی مسائل نیست و احتمال ایجاد سو تفاهم وجود دارد طنز وسیله مؤثری برای جلب نگاه آدم ها و آموزش محسوب می شود.

نقوی با اشاره به اینکه تا زمانی که یادم هست همواره به صورت پراکنده می نوشتم و در مجموع نوشتن را همیشه دوست داشتم، ادامه داد: دلچسب ترین ساعات مدرسه برای من زنگ انشا و تنها امتحانی که برگه اضافه از مراقبان طلب می کردم، امتحان همین درس بود، چرا که حرف های زیادی برای نوشتن داشتم.

وی اضافه کرد: من می نوشتم اما اینکه از چه زمانی این نوشته ها شکل و شمایل داستان به خود گرفت را دقیقاً نمی توانم بگویم.

این نویسنده گیلانی با بیان اینکه حدود ۱۲ سال پیش قدم به انجمن داستانی گذاشتم که آقای «فرزام امین صالحی» مسئولیت آن را برعهده داشت، اضافه کرد: تصمیم گرفتم در این انجمن داستان بخوانم و از نظرات دیگران بهره مند شوم. از این طریق با چارچوب نوشتن داستان کوتاه آشنا شدم و از همان روز موضوع و حوزه مورد علاقه ام برای نوشتن طنز بود.

نقوی درباره دلایل علاقه خود به طنز گفت: به طنز علاقمند شدم چون در فضای آن احساس راحتی بیشتری داشتم. حس می کردم با تنش کمتری دست به گریبان هستم و راحت تر می توانم حرف بزنم. بر این باورم که با طنز قدرت بیشتری در اختیار دارم و بدون آنکه مخاطب را پشیمان یا دلخور کنم می توانم حرف خودم را بیان کنم در واقع با استفاده از طنز به مخاطبم، اطمینان می دهم که دشمن او نیستم و می توانیم با هم صمیمی باشیم.

تلاش برای آشنایی مردم با فرهنگ اصیلی گیلانی

وی که داستان های خود را به صورت فارسی لهجه دار می نویسد و مخاطبانش ناخودآگاه روانه فضایی با فرهنگ و زبان گیلکی می کند در ادامه اضافه کرد: نوشتن به صورت لهجه دار را انتخاب کردم به این علت که از سویی خیلی دلم می خواست اصطلاحات و حال و هوای گیلان را به مخاطبان انتقال دهم، از طرف دیگر نمی خواستم خوانندگان داستان هایم را محدود به افرادی کنم که مسلط به زبان گیلکی هستند.

این نویسنده گیلانی ادامه داد: دوست داشتم وقتی آدم های داستان حرف می زنند مشخص باشد گیلانی هستند و در عین حال بتوانم فرهنگ و اصطلاحات خاص استانم را انتقال دهم به نظرم این شیوه ای است که مخاطب غیر گیلانی به آشنایی با فرهنگ و زبان گیلکی ترغیب می شود.

وی با بیان اینکه این شیوه نگارش در داستان های «احمد محمود» هم وجود دارد، افزود: زمانی که آثار این نویسنده را مطالعه می کنی کاملاً پیداست که این داستان توسط یک نویسنده جنوبی نوشته شده و البته در منظومه های زنده یاد «شیون فومنی» نیز دیده ام که فارسی با لهجه گیلکی نوشته شده است. می توانم بگویم خوانش برخی از همین منظومه ها، سبب شد که من چنین فضایی را انتخاب کنم.

نقوی در ادامه به نقش هنرمندان گیلانی در حفظ لهجه و زبان این استان اشاره و اظهار کرد: ممکن است در برخی حس نیاز به حفظ مقوله ای وجود داشته باشد و یا بعضی معتقد باشند که زمانش سپری شده باشد، بنابراین نمی توانم با قاطعیت بگویم، هنرمندان چه وظیفه ای در این راستا دارند و یا اصلاً در حفظ مقوله ای با عنوان زبان گیلکی می توانند موفق باشند یا خیر.

وی افزود: اما آنچه که برای من اهمیت دارد این است که از زبان و فرهنگ گیلکی بسیار لذت می برم و دوست دارم مخاطبان خود را با فضای دلنشین فرهنگ گیلان آشنا کرده و آنها را ترغیب کنم در این مسیر حرکت کنند.

این نویسنده گیلان با اشاره به اینکه بازتاب و بازخوردهایی که از مردم درباره نوشته های خود دریافت می کند فوق العاده و بی نظیر است، ادامه داد: اما این جذابیت و بازتاب برای مهارت نویسندگی من نیست بلکه برای این است که من به دنیایی اشاره می کنم که مردم دوستش دارند و روزگاری را برای آنها تداعی می کند که در آن زندگی می کردند. آنها یه یاد پدربزرگ ها، مادربزرگ ها، فرهنگ و سنت قدیمی خود می افتند، به همین دلیل این داستان ها برایشان شیرین و دلچسب است.


[ad_2]
منبع
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان