به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، وقتی نام دو رگه ها در بسکتبال ایران می آید، ناخودآگاه ذهن ها سمت المپیک توکیو و هدیه ای که مهران شاهین طبع، سرمربی وقت تیم ملی به چند بازیکن سطح متوسط برای حضور در بزرگترین رویداد ورزشی داد و رزومه ای برای آنها ساخت که بتوانند سال ها پُزش را بدهند.

آرون گرامی پور (ایرانی - انگلیسی) و مایک رستم پور (ایرانی - کانادایی) دو سه سال قبل و همزمان با حضور شاهین طبع در راس کادر فنی، وارد تیم ملی شدند. پویان (فیلیپ) جلال پور درست قبل از المپیک و بدون اینکه کادر فنی شناختی از او و او از بسکتبال ایران داشته باشد، پیراهن تیم ملی را برتن کرد و هدیه ای را دریافت کرد که شاید خودش یک لحظه هم تصورش را نمی کرد. این دو رگه ایرانی - آلمانی بازی در المپیک را دو دستی از مهران شاهین طبع گرفت. 

همانطور که کارشناسان گفته اند، این بازیکنان آنقدر که از بسکتبال ایران به لطف مهران شاهین طبع بهره برده اند، بهره ای به تیم ملی نرسانده اند و هیچ کس نمی تواند منکر این نظر باشد. عملکرد آنها در المپیک کاملا گویاست. بازیکنانی متوسط که حقشان قطعا حضور در این رویداد بزرگ نبود.

بازیکنانی مانند روزبه ارغوان و سجاد مشایخی که سال ها در تیم ملی حضور داشته و تجربیات خوبی دارند، به لطف همین لطفِ دوستان به دورگه ها پشت در تیم ملی ماندند و به آنچه سال ها برایش زحمت کشیده بودند، نرسیدند.

مهران شاهین طبع هیچ گاه پاسخ نداد که چطور مشایخی و مظفری که سال ها برای تیم ملی زحمت کشیده و به تجربه های ارزشمندی رسیده بودند، به یک باره در آستانه المپیک اصلا به اردو هم دعوت نشدند و بازیکنی از آن سر دنیا بدون شناخت از سبک بازی بسکتبال ایران، آمد و المپیک را هدیه گرفت.

هر طور فکر کنیم، این مسائل نمی توانست فنی باشد، چون چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. عملکردها کاملا مشخص است و کاش سرمربی سابق تیم ملی یک روزی بتواند جامعه بسکتبال را برای انتخاب هایی که داشت، قانع کند.

آقای شاهین طبع! حداقل لطفی کنید و سراغی از این بازیکنان بگیرد. شاید بعد از این هدیه ارزشمندی که به آنها دادید، در اوج خداحافظی کرده باشند و شما بی خبر باشید! 

انتهای پیام/