[ad_1]

خبرگزاری مهر، گروه جامعه_ فاطمه میرزاجعفری: ایران؛ سرزمینی است پر از رشادت ها و حماسه های تاریخ ساز، کشوری پهناور و همیشه حاضر در دل تاریخ جهان که نمی توان آن را در چند خط و نوشته گنجاند چراکه هرقدر بیشتر در تاریخ آن پیش برویم دنیای وسیع تری را کشف خواهیم کرد.

بر اساس شواهد باستان شناسی بسیار متعدد، ایران دارای تمدنی چند هزار ساله است که پیشینه آن به قبل از میلاد مسیح برمی گردد و دارای فرهنگ و تمدنی غنی و بسیار درخشان است که گاه کمتر شناخته شده اما با وجود این تاریخ غنی و کهن؛ ایران تاریخی به قدمت ۲۵۰۰ سال دارد، شاید تا به اینجای متن اگر هنوز هم همراه ما مانده باشید تصور کنید که با یک مطلب تاریخی مواجهه هستید و قرار است از تمدن ایران و سلسله های تاریخی مختلف برایتان بگوییم اما گزارش ما روی دیگری دارد و آن هم رفتارهای ناهنجار اجتماعی همان مدعیان فرهنگ و تمدن، عشق، دوستی و احترام است که تمام آنچه را که جلوی دوربین و در صفحاتشان از آن دم می زنند را زیر پا می گذارند؛ رفتارهایی که گاه مشمئزکننده اند و حتی اگر دنبال کننده این صفحات بوده اید و تا قبل از دیدن این رفتارها بلاگر مورد نظرتان را تحسین می کردید بعد از مشاهده چنین رفتارهایی بلافاصله شخص مورد نظر را آنفالو خواهید کرد!

اجازه دهید قبل از شروع گزارش گریزی به گزارش های قبل در خصوص پشت پرده زندگی لاکچری دروغین بلاگرها و اینفلوئنسرها بزنیم گزارش هایی که با عناوین «وقتی که لاکچری ها پا به زندگی معمولی ها می گذارند؛ بازی کودکان اینفلوئنسری به کارگردانی مادران! / کودکان کار مجازی؛ جایزه های دروغین، کمپین های میلیونی / کلاهبرداری های میلیونی زیر چتر صفحات رنگی؛ نماینده پرنسس های دیزنی در اینستاگرام / ‏‬خط باریک حجاب اصیل و تبرج؛ جنونی به نام غذا خوردن / فودبلاگرها؛ اشتهاآور یا حسرت آفرین؟؛ سفر خارجی بلاگرها به شیوه خانواده معمولی! / ‬از رجیستری تلفن همراه تا قاچاق کالا توسط اینفلوئنسرها» در خبرگزاری مهر منتشر شده است اما در این گزارش قصد داریم تنها و تنها به رفتارهایی که در ابتدای گزارش اشاره کوچکی کردیم بپردازیم.

متأسفانه در وضعیتی هستیم که به سبب افزایش ویروس کرونا و بیکاری بسیاری از افراد از مشاغل خود سیل صفحات روزمرگی در فضای اینستاگرام بسیار زیاد شده است اما نباید همه تقصیرها را بر گردن کرونا انداخت چراکه تا زمانی که فرصت کسب درآمد میلیاردی آن هم تنها به واسطه انتشار روزمرگی های بی هدف و بدون پرداخت یک ریال مالیات در فضایی مانند اینستاگرام است چه کسی به سراغ مشاغل دیگر می روند!

رفتارهای مشمئزکننده برای باقی ماندن در صدر جدول لایک

متأسفانه آنقدر صفحات روزمرگی با عناوینی همچون لایف استایل، حجاب استایل، فودبلاگر، خانوم و آقای فلان، بیوتی ها و غیره زیاد شده است که رقابت عجیبی هم بین خود این افراد برای ماندن در صدر جدول اخبار و تعداد دنبال کننده ها شکل گرفته است به طوری که اگر کمی نسبت به پشت پرده های حضور این افراد آگاهی داشته باشید خواهید دید که چه کارهایی می کنند، آنها که بچه دارند به فکر بارداری و زایمان بچه دوم هستند و همچنان از روزهای بارداری و مراقبت های قبل از زایمان خود می گویند تا مخاطب کنجکاو ما او را دنبال کند و در پس ذهنش این جمله باشد که «خوش به حالش، هنوز بچه اولش از آب و گل در نیومده؛ دومی رو باردار شده»؛ دیگری که بچه ای ندارد هرچه سریع تر همسری را برای خود انتخاب می کند و پست های اینستاگرامش تبدیل به تعریف خاطرات آشنایی و ازدواج شأن با یکدیگر می شود؛ البته با چاشنی معرفی لباس، عکاس، برند جهیزیه و غیره؛ آن دیگری هم اگر بچه ای ندارد و خبری از داستان آشنایی نیست سعی می کند با مهمانی های لاکچری خود در صدر جدول اخبار و دنبال کننده بماند.

سرنوشت جامعه ای که بلاگرها را دنبال می کند چیست؟


متأسفانه در مدت کوتاهی شاهد رفتارهای زننده ای از بلاگرها هستیم؛ مهمانی های مختلط با چالش رقص بین زن و مرد؛ تبلیغات عجیب و غریب به گونه ای که مواد خوراکی و غذایی را به شدت اسراف می کنند، «برای مثال در یکی از ویدئوهایی که در شبکه های اجتماعی بیننده بسیار زیادی هم داشت بلاگر مورد نظر برای تبلیغ به فروشگاه عطاری رفته بود و تمام محصولات را بر سر و روی خود می ریخت و با صدای بسیار بلندی دنبال کنندگان خود را برای خرید از آن ترغیب می کرد»، یا در موارد دیگری جشن گرفتن مهمانی های هالووین که چند سالی است بین لاکچری ها جا افتاده است و به قول معروف از نان شب واجب تر شده است و با تزئینات شیک و پر زرق و برق و لباس هایی که قرار بوده است ترسناک باشد، اما بیشتر خنده دار است هالووین را جشن می گیرند آن هم بی آنکه بدانند چه پیشینه ای پشت این جشن است؛ فودبلاگرها هم که دیگر از اسراف شأن که چشم بپوشیم مدام به دنبال تست میوه های استوایی اند که فقط در فودکورت های بالای شهر تهران یافت می شوند و با آب و تاب مقابل دوربین از طعم و مزه این میوه ها برای شما می گویند؛ عجیب و غریب هایی از این قبیل موارد هم حجاب استایل ها هستند که با آرایش های بسیار زیاد مدل های متفاوت شال و روسری را به شما آموزش می دهند و یا با یک عطسه از درون منزلشان سر از مشهد در می آورند که هم خنده دار است و هم شأن این سفر را پایین می آورند؛ اینها تنها بخشی از رفتارهای زننده اینفلوئنسرهاست.

الگوهای مصرف گرای زندگی

۲ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر برای شما یادآور چه عددی است؟ چند شهر، استان یا کشور با چنین عددی می شناسید؟ این جمعیت را اگر بخواهید در یک مکان جا بدهید به اندازه چند استادیوم آزادی نیاز دارید؟ اگر شما هم فکر می کنید که این عدد به لحاظ جمعیتی بزرگ است باید بگویم که این عدد تنها تعداد دنبال کنندگان یکی از بلاگرهای سبک زندگی ایرانی در اینستاگرام است.

حتماً تصور می کنید این جمیعت که درون صفحه اینفلوئنسرها جمع شده اند محتوای متفاوتی را دنبال می کنند اما باید بگویم خیر؛ اینچنین نیست این افراد هر روز چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ استوری از خوش گذرانی یک زوج جوان با لباس های رنگی و گران قیمت و پیشنهادات خریدشان را می بینند، پست هایی را که همگی عکس های تکی و یا دو نفره آتلیه ای از جشن های مختلف سالگرد ازدواج و تولد در رستوران ها و مکان های مختلف است، سینی های خوش رنگ و لعاب غذاهای فودبلاگرها را لایک می کنند و در جشنواره هایشان شرکت می کنند و حسرت آن را همراه با آرزوهای موفقیت زیاد در کامنت ها برایشان می نویسند و اقرار می کنند که آنها الگوی زندگی شأن هستند؛ بله واقعاً این اتفاق در فضای مجازی ما رخ می دهد!

سرنوشت جامعه ای که بلاگرها را دنبال می کند چیست؟

تبلیغ سیر تا پیاز یک مهمانی لاکچری با درآمد میلیونی

دنبال کردن بلاگرها و سوئیت هوم ها زمانی خطرناک است که به وضوح می بینیم آنها الگوهای بزرگی برای سبک زندگی شدند و مخاطبانشان تلاش می کنند جز به جز زندگی آنها را در زندگی مشترک شأن پیاده کنند، از لباس هایی که آنها می پوشند تا جشن ها و رستوران هایی که می روند و سعی می کنند عکس های شأن را شبیه به آنها بگیرند و رفته رفته خودشان و زندگی شأن را تبدیل به یک کپی دسته چندمی از بلاگر محبوبشان کنند بی آنکه حواسشان باشد چیزی که آنها بابتش پول پرداخت می کنند؛ برای بلاگر محبوب شأن نه تنها رایگان بوده بلکه درآمد هم داشته است و او مأمور است نوعی از مناسک سازی برای برگزاری یک مراسم خاص را انجام دهد، به بیان دیگر بلاگرها برای برگزاری یک مهمانی خاص تبلیغات سیر تا پیاز مورد نیاز برای مهمانی را انجام می دهند و به این ترتیب هم کسب درآمد کردند و هم مهمانی برای شأن رایگان تمام شده بنابراین بلاگرها روز به روز پولدارتر خواهند شد؛ خانه بزرگ تر و لوکس تری خواهند گرفت و دنبال کننده به مرور می بیند هرچه تلاش می کند بیشتر شبیه او باشد از او دورتر خواهد شد و دیگر حتی توان کپی سازی از او را نخواهد داشت.

مقصد نهایی بلاگرها کجاست!

چندی است که افشاگری علیه صفحات رنگی و نحوه فعالیت شأن نقل محافل رسانه ای شده است و دیگر کمتر کسی است که نداند معرفی کالاهای مختلف توسط اینفلوئنسرها، مهمانی های لاکچری و عکس های زیبایشان ویترینی از زندگی مجانی است که بابت آنها پول های سنگینی دریافت کرده اند و حتی عکس هایشان از میز کارهای گل گلی و ظرف های یکدست و قابلمه های رنگی لک نیفتاده هم بیشتر یک پروژه عکاسی است تا یک روتین زندگی؛ باید گفت این تصاویر مخاطبان زیادی را تحت تأثیر قرار می دهد، جذابیت های زندگی بلاگرهای رنگی رنگی آنقدر زیاد است که مخاطب دلش بخواهد حتی به اندازه دیدن یک عکس با آنها همراهی کند و دست آخر به خودش بگوید اصلاً چه اشکالی دارد؟ من هم دوست دارم چنین زندگی ای داشته باشم. بلاگرها نیز تبلیغات را دیگر از حالت زیرپوستی و یواشکی درآوردند و خیلی مستقیم کار را ادامه دادند و رفته رفته مبالغ را بالا بردند.

سرنوشت جامعه ای که بلاگرها را دنبال می کند چیست؟

بلاگرها تلاش را بی ارزش می کنند
بلاگرها درآمدهای بالایی دارند؛ آنقدر بالا که شاید حاذق ترین پزشکان و مهندسان هم از درآمد بالای آنها تعجب کنند و حتی متأسفانه برای تبلیغات کارشان به این افراد پناه می برند؛ اینفلوئنسرها تنها با یک استوری چند دقیقه ای می توانند ۳۰ میلیون تومان به جیب بزنند و از خدمات فروشنده هم به صورت رایگان استفاده کنند آن هم بدون اینکه تحصیلات خاصی داشته باشند؛ استراتژی بلاگرها به این شکل است که هرچه لاکچری تر باشند طرفداران بیشتری را جذب می کنند و طرفدار بیشتر به معنی کسب درآمد بیشتر است حالا دانش آموزی را تصور کنید که باید سخت درس بخواند تا در یک رشته و دانشگاه خود قبول شود و با تلاش شبانه روزی یک پزشک و یا مهندسان و پژوهشگرانی را تصور کنید که روزانه در حال کار کردن هستند اما یکباره می بینند یک بلاگر با چند عکس و درآمد یک روزشان به اندازه یک ماه آنهاست!

سرنوشت جامعه ای که جوان هایش همه بخواهند بلاگر شوند چه خواهد بود؟ در پاسخ به این سوال باید گفت جامعه ای را تصور کنید که نسل جوان آن برای رسیدن به درآمد بهتر به جای آنکه بخواهد برای مشاغل بالاتر و مفیدتری مانند پزشکی، مهندسی، پژوهشگری و کسب دانش و مهارتی که خودش و جامعه علمی و آموزشی را ارتقا می دهد تلاش کند، وقت و جوانی اش را صرف بلاگر بودن کند چون درآمد بیشتر و کم زحمت تر و البته زودبازده تری خواهد داشت. آیا شما می توانید او را مجبور کنید که به جای این کار شبانه روز تلاش کند؟

به طور قطع این آفت و مشکلات بسیاری از این دست سرنوشت جامعه ای است که دنبال روی بلاگرها خواهد شد.


[ad_2]
منبع
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان