به گزارش خبرنگار مهر، تازه ترین قسمت از سلسله یادداشت های غیراداری پرویز قاسمی به شرح بازدید او از خبرگزاری اوراسیاتودی اختصاص دارد.

این یادداشت را در ادامه بخوانید:

امروز جمعه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۰ بود؛ ۲۳ آوریل ۲۰۲۱. پیش از ظهر در مراسمی که در کتابخانه ادبیات کودکان قرقیزستان به مناسبت روز جهانی کتاب و حقوق مولفین برپاشده بود؛ شرک کردیم. برنامه خوبی بود و شرکت کنندگان در مراسم و نیز دانش آموزان مدارس از مراکز فرهنگی کشورهای خارجی در این کتابخانه از جمله مرکز ایرانشناسی فردوسی بازدید کردند.

پس از این مراسم و بر اساس دعوت و هماهنگی قبلی عازم خبرگزاری اوراسیا تودی شدیم؛ خبرگزاری ای که مدت زیادی نیست نامش را تغییر داده است. قبلا فارس نیوز نام داشت و کاملا معلوم بود که نسبتی با ایران دارد. رئیس اش یعنی آقای آقاحسنی هم تقریبا جدید است. یک سال و اندی است که مسئولیت اینجا را برعهده دارد ولی در طول این مدت بیشتر از راه دور امور را تمشیت و مدیریت کرده است. قبل کرونا که در بیشکک و در رایزنی فرهنگی زیارتشان کردیم به اتفاق آقای رضایی مسئول قبلی خبرگزاری آمده بود و به نوعی می شد اسمش را؛ هم خداحافظی نفر قبلی و هم معرفی رئیس جدید گذاشت. اندکی پس از اولین دیدار عازم ایران شد تا در فاصله کوتاهی دوباره به بیشکک بازگردد. بازگشتی که البته طول کشید و کرونا هم آن را کمی تا قسمت زیادی طولانی تر کرد.

در طول این مدت البته امور از ایران بخوبی تمشیت می شد. امروز هم که در اوراسیا تودی او را ملاقات کردیم اولین دیدارمان در دفتر کارشان بود و هم اولین بارمان بود که در این خبرگزاری با نام جدیدش و محل جدیدش حضور پیدا می کردیم. قبلا که یکی دو بار برای مصاحبه و میزگرد مناسبتی به اینجا آمده بودیم، فارس نیوز نام داشت و در طبقه یازدهم ساختمانی تقریبا نوساز و مدرن و زیبای مشرف به خیلی جاها! جای گرفته بود. حالا پس از تغییر نام به اوراسیا تودی به دفتر دیگری در طبقه هفتم همین ساختمان که نسبت به دفتر قبلی کمی بزرگتر است و امکانات نسبتا بهتر و ویو و چشم انداز بمراتب عالی تری دارد؛ نقل مکان کرده است.

در اثنای گفت وگوهای امروزمان با آقای آقاحسنی باز صحبت از بازگشت به ایران شد و ناخواسته رفتن قبلی اش به ایران و طولانی شدن بازگشتش به قرقیزستان از ذهنم خطور کرد. در کل نیروی باانگیزه و همسو نشان می دهد.

این را از دو سه بار دیدارها و گفت وگوهای یکی دو هفته اخیرمان و از پیام ها و پیگیری های واتساپی که داشته ایم به عینه می توان تشخیص داد و این بسیار ارزشمند است. دیدار امروز را ایشان پیشقدم شدند و فرصتی دست داد تا در جمع همکارانش درخبرگزاری به گپ و گفت بنشینیم و ضمن تبادل نظر زمینه های همکاری را در جمعی صمیمی با هم مرور کنیم و به اشتراک بگذاریم. با همکارانش در خبرگزاری هم آشنا شدیم؛ همکارانی که بخصوص در چند ماه گذشته تعاملات بسیار خوبی را با رایزنی فرهنگی داشته اند که اوج آن را می توان در پوشش به موقع و کامل برنامه های رایزنی فرهنگی در نوروز، سالگرد پیروزی انقلاب، رونمایی کتاب تصوف، برنامه های متنوع دومین دوره هفته زبان و ادبیات فارسی در قرقیزستان و... ذکر کرد.

با «شیرین» قرقیزها هم آشنا شدم؛ همو که فعالیتش در فیسبوک محسوس است و بر اساس گفته هایش نگارنده این سطور را نه از بیشکک، بلکه از زمان حضور در تاتارستان می شناخته است. بسیار نامش را در صفحات فیسبوک دیده بودم. ترکیب نام و فامیلی اش یعنی شیرین تالانت بیک اوا، از همان فعالیت ها در فیسبوک و پست هایی که هر روز از ایشان در صفحات فیسبوک می بینم در ذهنم باقی مانده است. حالا دیدار امروز فرصتی شد تا این بار نه از طریق مجازی و صفحات شبکه های اجتماعی؛ بلکه از نزدیک و چهره به چهره او را بشناسم.

آیزات خانم؛ او هم قرقیز تبارست و خبرها و گزارش های اوراسیا تودی را به قرقیزی تنظیم می کند. دختری خنده رو که فارسی را در دانشگاه ملی خوانده است و او هم به گفته خودش ما را از قبل و از طریق فیسبوک می شناخته. و البته خوشحال بود از اینکه پست هایش توسط نگارنده این یادداشت دیده و لایک می شده است. «عزیز»ی هم درجمع امروز بوده که برعکس شیرین و آیزات که آنها بنده را قبل از حضورم در بیشکک از طریق شبکه های اجتماعی می شناختند، این بار، این من بودم که او را از قبل می شناختم یعنی قبل از آمدنم به بیشکک. «عزیز» قرقیز ما – عزیز پریمکولوف – به نسبت دو همکار قبلی اش که نام بردم؛ سابقه حضور و فعالیت بیشتری در فضای مجازی و به خصوص در فیسبوک دارد و اولین بار هم که درسال ۹۸ وارد خبرگزاری فارس در بیشکک شدم بلافاصله از چهره اش او را شناختم.

پسر خوش خنده وشوخ طبعی بنظر می رسد و به شوخی خود را چندملیتی می نامد؛ ترکیبی از قرقیزی و ازبکی و اویغوری! و اما امیل و یوگنی؛ سردبیران بخش های قرقیزی و روسی اوراسیا تودی. اولی کاملا قرقیز است از جنوب قرقیزستان؛ از باتکن؛ که نزدیک به فرغانه و خجند تاجیکستان است و در این دیدار پس از اینکه از رونمایی کار ارزشمند نسخ خطی فارسی در آکادمی علوم قرقیزستان و فعالیت های رایزنی فرهنگی در ماه های گذشته گفت؛ در اثبات وجود اسناد مربوط به تاریخ قرقیزستان درمنابع و اسناد آرشیوی ایران و ضرورت کار و مطالعه قرقیزها بر روی این اسناد؛ ما را به جنوب قرقیزستان و تاریخ و سرگذشت سخت سال های ۱۹۳۰ که قحطی و خشکسالی کل منطقه را فراگرفته بود برد؛ و سپس از محبت اهالی آن منطقه به اهل بیت و جایگاه تصوف در جنوب قرقیزستان گفت و از «قدم جای» نیز گفت که در نزد قرقیزها و به خصوص مردمان جنوبش چه جایگاهی دارد.

امیل مومن اف درلابه لای صحبت هایش اشاره ای هم به رایزنی فرهنگی در دوره جدید و فعالیت هایش و تفاوت ها و تمایزهای این فعالیت ها با دوره های پیشین کرد. آشنایی رایزن فرهنگی ایران با زبان روسی و سخنرانی هایش به این زبان و تاثیر این آشنایی بر ارتباطات و مخاطبان از نکات مهم این بخش از سخنان سردبیر بخش قرقیزی خبرگزاری اوراسیا تودی را تشکیل می دهند. یوگنی ولی قرقیز نیست و همانگونه که از نامش پیداست روس تبار است هرچند در قرقیزستان متولد و بزرگ شده است. نام کاملش را در اینترنت و یا فیسبوک اینگونه سرج کنید: «یوگنی کاراتوفسکی». سردبیر بخش روسی خبرگزاری اوراسیاتودی است و مدتی نیز در ژاپن زندگی کرده و به گفته خودش زبان ژاپنی را هم می داند. او هم مثل امیل مومن اف به رایزنی فرهنگی و فعالیت هایش اشاره کرد و با تایید صحبت های همکارش در خصوص رایزنی فرهنگی ایران و سخنرانی ها و قرائت اشعارش به زبان روسی در ابتدای سخنرانی ها؛ فعالیت های رایزنی فرهنگی به خصوص در چندماه اخیر و در دوره کرونایی را ستود و برخی تعاملات خبرگزاری با رایزنی فرهنگی در ماه های اخیر را برشمرد.

گرفتن عکسی برای یادگاری با مجموعه دست اندرکاران، سردبیران، روزنامه نگاران و خبرنگاران خبرگزاری اوراسیا تودی پایان بخش این دیدار گرم، صمیمی و خاطره انگیز بود؛ پایانی که البته شروعی دوباره برای همکاری ها و تعاملات بیشتر بر اساس قول و قرارهای امروزمان خواهد بود. وقت خداحافظی و پای پله آسانسور؛ آقای آقاحسنی کتاب جدیدشان را تقدیم کردند. کتابی در موضوع تاریخ آسیای مرکزی که در سال ۱۳۹۹ توسط ایشان از زبان انگلیسی ترجمه و در تیراژ هزارنسخه منتشر شده است. حین تقدیم کتاب اشاره کرد که سال گذشته بخش اعظم وقتشان صرف ترجمه و آماده سازی این کتاب شده است. ما هم قول دادیم پس از بررسی، این اثر را در ماهنامه روسی- قرقیزی رایزنی فرهنگی معرفی کنیم.

پرویز قاسمی

بیشکک، لحظات نزدیک به بامداد چهارم اردیبهشت ۱۴۰۰