به گزارش لنگرخبر، فقیه عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید مرتضی حسینی مرتضوی لنگرودی در حدود سال ۱۳۰۶ ه.ق (۱۲۶۸ ه.ش)در قاضی محله از توابع شهرستان  لنگرود، در بیت سیادت و تقوی، چشم به جهان گشودند.

دوران کودکی مرتضی در آبادی فتیده و نیز قریه قاضی محله سپری گردید. به سبب تربیت در آغوش مادری نیک نهاد و پرورش های پدری پارسا و نیز استعدادهای ذاتی خود، در همین سنین کودکی، در مدت شش ماه، تلاوت قرآن را فراگرفت و همزمان با آن در مکتب خانه های مرسوم آن زمان با مقدمات زبان و ادبیات فارسی آشنا گردید.

هنگامی که این کودک دوران طفولیت را سپری کرد و به چهاردهمین بهار زندگی پانهاد، شوق تحصیل علوم دینی او را به جانب مدرسه جامع لنگرود کشانید؛ اما برای یاری رساندن به پدرش، یک سوم سال را در امور کشاورزی به کمک وی پرداخت و در دو ثلث دیگر سال، به فراگیری دانش دینی مشغول گردید.


ایشان پس از گذراندن دروس مقدماتی در این شهر، تحصیلات دینی خود را از سال ۱۳۲۲ ه.ق در حوزه های  علمیه رشت و قزوین، تا مقطع سطح پی گرفتند و سپس وارد حوزه علمیه تهران شده و در کنار تلمذ در محضر بزرگانی همچون حکیم متأله میرزا هاشم اشکوری و آموختن دروس معقول از جمله: اسفار، شرح اشارات، شرح فصوص، شوارق لاهیجی، به تدریس شرح لمعه، هدایه میبدی و کتب دیگر پرداخت.

آن فقیه فرزانه پس از ۸ سال اقامت در تهران (۱۳۲۷ ـ ۱۳۳۵ ه.ق) عازم نجف اشرف ـ مهد علم و فضیلت ـ شد و با شرکت در حلقه دروس اساتید مبرزی چون مرجع علی الاطلاق آیت الله العظمی حاج سید ابوالحسن اصفهانی و  محقق کبیر آیت الله العظمی حاج میرزا محمد حسین نائینی و دیگر عالمان و فرزانگان آن دیار، به مراتب عالی علمی و عملی نایل گشت. این دو استاد بزرگ حوزه علمیه نجف ـ همچون سایر اساتید ایشان ـ در اجازات متعدد اجتهادی و روایی، منزلت علمی ایشان را با مضامینی کم نظیر ستوده اند.

وی در سال ۱۳۶۱ ه.ق پس از نیل به درجات بالای علمی، به ایران مراجعت نمود و در تهران رحل اقامت افکند و با تدریس سطوح عالی و خارج فقه و اصول، مشتاقان و طالبان علم را از اندوخته های سال های متمادی تحصیل و تحقیق خود بهره مند ساخت و در کنار آن، از خدمات دینی و اجتماعی غافل نبود که برخی از آنها عبارتند از:
۱ـ توسعه و بازسازی مسجد و مدرسه حاج ابوالفتح، (فتحیّه) که در بدو ورود ایشان به حالت مخروبه درآمده بود.
۲ـ تأسیس کتابخانه ای مجهّز برای تأمین  نیاز علمی طلاّب.
۳ـ تعلیم و تربیت طلاّب مستعدّ.
۴ـ احیا و تعظیم شعائر دینی با تبیین بحوث اعتقادی، تقویت و تأسیس هیئات دینی و برگزاری مجالس متعدّد مذهبی.


آیت الله العظمی لنگرودی در سال ۱۳۷۳ ه.ق به شهر قم ـ عش آل محمد ـ مهاجرت کردند و به تدریس خارج فقه و اصول  در منزل خود واقع در کوچه عشقعلی (محل فعلی مدرسه علمیه آیت الله العظمی لنگرودی) پرداختند. این درس پربار پس از چندی بر اثر استقبال طلاب و فضلا، به مسجد عشقعلی منتقل شد.

از علما و فضلایی که از محضر آن عالم فرزانه مستفیض شدند ـ علاوه بر چهار فرزند مجتهد ایشان ـ می توان به حضرات آیات و حجج اسلام: شیخ محمّد علی طالقانی، شیخ محمّد علی کاشفی، شیخ احمد تفضلی، سیّد محمد اشکوری، سید عبدالحمید هاشمی خویی، شیخ موسی الهی، سید جلال حیدری یزدی، شیخ علیرضا ممجد، شیخ محمود تحریری، شیخ محمد امینیان، شیخ زین العابدین قربانی، شیخ محمود فاضل کاشانی، شیخ محمد تقی امینی املشی، شیخ صادق احسان بخش، شیخ محمد واصف لاهیجی، شیخ محمد تقی قوام الشریعه، شیخ عبدالمکارم ربانی املشی، سید محمّد باقر بنی سعید قاضی محله ای، شیخ موسی زنجانی، شیخ احمد عبد منافی، شیخ محمد مناقبی، شیخ عبدالله قفقازی لنکرانی و شیخ احمد مجتهدی تهرانی اشاره کرد.
ایشان صاحب تألیفات بسیاری است که اهم آنها عبارتند از: تقریرات کامل از آخرین دوره خارج اصول محقق نائینی (در حال تحقیق و طبع)، بخش هایی از خارج فقه محقق نائینی، شرح مبسوطی بر طهارت عروه، حاشیه بر مکاسب، حاشیه بر رسائل، رسائل ثلاث (مطبوع)

با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی قدس سره، آیت الله لنگرودی ضمن موافقت با اصل قیام، موقعی که از سوی کارگزاران پهلوی لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی تنظیم گردید، از اولین امضا کنندگان اعلامیه ای بود که از سوی علما و مراجع در مخالفت با این لایحه صادر شده بود و این حرکت در واقع، طلیعه نهضت اسلامی بشمار می رفت آن مجتهد وارسته علاقه ای وافر به مطالعه و تحقیق داشت و بیشتر اوقاتش صرف مطالعه می شد حتی در آخرین لحاظات عمرش مشغول خواندن کتاب بود و در همین حال دعوت حق را لبیک گفت و به سوی عرشیان پرواز کرد .

آیت الله سید مرتضی مرتضوی لنگرودی در تیر ماه 1342 چند ماه پس از حادثه خونین قیام پانزدهم خرداد ندای حق را لبیک گفت و در روز جمعه مصادف با اربعین سالار شهیدان علیه السلام با حضور عده بسیاری از علما و طلاب و مردم که برخی از دیگر شهرها آمده بودند، تشییع جنازه باشکوهی از ایشان صورت گرفت و پیکر مطهر آن فقیه والامقام در یکی از حُجرات شمال شرقی صحن عتیق کریمه اهل بیت به خاک سپرده شد..

پس از وفات آیت الله العظمی بروجردی جمع بسیاری از مؤمنین در امر تقلید به آیت الله العظمی لنگرودی رجوع کردند، اما افسوس دیری نپایید که دست تقدیر، امت شیعه را از وجود آن فقیه فرهیخته محروم ساخت و ایشان در شب اربعین سال ۱۳۸۳ ه.ق برابر با ۱۳۴۲ ه.ش در سن ۷۷ سالگی پس از عمری مجاهده علمی و معنوی، دار فانی را وداع گفته و پس از تشییعی با شکوه، در یکی از مقابر صحن عتیق حرم حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) مدفون شد.

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان