مسجد شهید اشجری روستای ماوردیان شهرستان فومن هم از بدو تاسیس که اوایل قرن ۱۳۰۰ است همواره مراسمی درخور برای همه مناسبت های مذهبی و برای عزاداری برای مصیبت امام حسین (ع) برگزار می کنند.

به گزارش خبرگزاری فارس از فومن، گویا هیچکس و هیچ چیز نمی تواند عشق به اهل بیت را از دل کودکان و جوانان این سرزمین بیرون کند، مثل همه مساجد ایران، در مسجد شهید اشجری روستای ماوردیان شهرستان فومن هم از بدو تاسیس که اوایل قرن ۱۳۰۰ است همواره مراسمی درخور برای همه مناسبت های مذهبی برگزار می شود. 

اما در شام غریبان ماه محرم حال وهوای مسجد متفاوت است، فضا عجیب کربلایی است، امسال نیز برای شرکت در مراسم عزای حسین (ع) به این مسجد رفتم.

شب یازدهم است انگار در قطعه ای از بهشت پا گذاشته ام، شمع های سفید روشن از گوشه گوشه حیاط مسجد، عشق پاشی می کنند، همه از کودکان گرفته تا پیران عصا به دست روستا، برای برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم شام غریبان آقا امام حسین (ع) در تلاش هستند. 

با نوای دلنشین مداح و زمزمه عزاداران، صدای حسین حسین در حیاط مسجد پیچیده است، پرچم خیمه های برافراشته در میان نیزارها که مزین به نام اهل بیت است آرامش عجیبی به دل طوفان زده آدمی می دهد. خانم سادات هم تا وارد مسجد شد دستی روی پرچم کشید و با احترام روی قلبش نهاد، او می گوید پرچمی که بیش از هزار سال است برافراشته، او پیش خدا ارج و قرب بسیار دارد و مورد تکریم و سبب آرامش دلهاست. 

در این مسجد، همیشه سالن آقایان و خانم ها پر از عاشقان حسینی است اما هرساله در شب یازدهم بخاطر شبیه سازی واقعه عاشورا و اجرای مراسم شام غریبان، عزاداران بیشتری از اقصی نقاط کشور در مسجد حاضر می شوند و امسال هم با وجود کرونا و باران صدها نفر حضور دارند و با همدلی و همیاری در تلاشند مراسمی در خور و شایسته برای سوگواری فراق سرور و سالار شهیدان برگزار کنند.

سماکوچولو که تازه وارد مسجد شده بود نگران از متولی مسجد پرسید: امشب که باران است بازهم مراسم شام غریبان و آتش زدن خیمه ها را برگزار می کنید؟! ما به عشق تماشای این مراسم از رشت آمده ایم و این سوالش بر این جمله صحه گذاشت که کار فرهنگی و مذهبی اگر دلی و اصولی انجام شود در جذب افراد تاثیر دارد و تلاش مخالفان اسلام را بی اثر می سازد. 

نازنین فاطمه نوجوان روستا کفش میهمان ها را جفت می کند، زهرا کوچولو دستمال کاغذی می چرخاند، علی آقا چای می ریزد و امیرآقا توزیع می کند، آن یکی قند و خرما و دیگری ادعیه و زیارت عاشورا تعارف می کند، از آشپزخانه هم صدای ظرف و ظروف می آید، تورم و اقتصاد نابسامان گرچه حریف سفره های مردم شده اما نتوانسته حریف این خوان حسینی شود و اینجا هرشب صد کیلو برنج پخت می شود و از عاشقان حسینی پذیرایی می کنند. 

حُسن این پذیرایی این است که اینجا خبری از ظروف یکبار مصرف نیست و بخاطر آسیب نزدن به طبیعت و کم کردن حجم زباله، هنوز هم از ظروف ملامین قدیمی استفاده می کنند، پرسیدم هرشب شست و شوی حدود یک هزار تا بشقاب و قاشق و چنگال سخت نیست؟ خانم ها یکصدا گفتند: کار برای امام حسین که سختی و خستگی نداره، سراسر آرامش و لذت و عزته. 

آقای خدادادی مداح محل، اعلام کرد که عزیزانی که باید لباس های اجرای تعزیه شام غریبان را بپوشند آماده شوند، همه برای تغییر لباس به سمت اتاقک کوچک هیات جوانان روستا شتافتند، لباس سبز برای بچه ها سریع تمام شد، نوجوانان حتی دلشان نمی خواست نقش یزید و اصحابش را اجرا کنند و اکراه در چهره چند نوجوان برای پوشیدن لباس قرمز کاملا احساس می شد. 

در حالی که باران متوقف شده بود، تعزیه آغاز شد. در شام غریبان روستای ماوردیان، نوجوانان سیاه پوش با نوای (لا اله الی الله) پیکر بی سر امام حسین را روی دوش هایشان حمل می کردند و کودکان سبزپوش شمع بر دست فریاد می زدند که شام غریبان است و یزید و اصحابش ظالمانه بر این مظلومین می تاختند و با همراهی زنان روستا و سینه زنی مردان از فضای مسجد خارج شدند و به سمت روستا رفتند. 

آقایان کنعانی و باقری از مسؤولین هیات جوانان حسینی روستا می گویند: با این کار می خواهیم بگوییم: این روستا عزادار امام حسین (ع) است.

این پیاده روی نوعی اعلام عزا در روستا برای شهادت سرور و سالار شهیدان و یارانشان است، همه در تلاشیم تا فرهنگ عاشورا زنده بماند و نیت می کنیم که ان شاالله این پیاده روی متصل به پیاده روی اربعین و زیارت مرقد مطهر حضرت آقا در کربلا شود. 

هیات با زمزمه نواهای مربوط به شام غریبان مثل (مکن ای صبح طلوع، شام غریبان است _زینب پریشان است، فریاد یا محمدا _آتش زدند به خیمه ها و غیره) به سمت مسجد باز می گردد، خیمه ها را آتش می زنند و آه و فغان از این داغ همیشه ماندگار، سر داده می شود و به محض تمام شدن مراسم شام غریبان آسمان ماوردیان بارانی شد.

گویا خدا هم می خواست این تعزیه اجرا شود، انگار آسمان می خواست با این بارش بگوید روح ملکوتی حسین ع و خاندانش سیراب رحمت الهی است و تشنگان حقیقی آنانی هستند که از ظلم و ستم به دیگران سیرایی ندارند. 
آری آسمان می خواست مرحم آتش خیمه ها باشد. 

شام غریبان امسال هم تمام شد اما حکایت همچنان باقیست و به لطف خدا راویان اسلام و عاشورا همیشه زنده هستند. 

انتهای پیام/۸۴۰۰۸

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان