لنگرنیوز | 

فاطمه کریمخان:یک هفته از آخرین حمله خون‌بار به مردم دشت برچی می‌گذرد، امروز هفتم ۳۵ دختر و پسر بسیار جوان است که جمعه هفته گذشته در مرکز آموزشی کاج جمع شده بودند تا کنکور آزمایشی بدهند و برای ورود به دانشگاه آماده شوند. این البته تنها جدیدترین حمله است، بعد از حمله به دبیرستان دخترانه سید الشهدا، بعد از حمله به زایشگاه و بیمارستان و مدارس دیگر، بعد از حمله به مسجد و مراسم عزاداری عاشورا، آخرین حمله، حمله به مرکز آموزشی کاج است با ۳۵ کشته.

بسیاری دیگر از دانش آموزان هزاره‌ای که جمعه گذشته در این مرکز جمع بودند البته شانس آوردند، جمعیتی حدود ۶۰۰ نفری که در این مرکز جمع شده بودند. کسی که صحرای کربلای جمعه گذشته را راه انداخته بود، تنها یک اسلحه و یک کمربند انفجاری داشت، بعد از این که خشاب اسلحه‌اش را روی دانش‌آموزآن خالی کرد، کمربندش را هم منفجر کرد و تا ساعت‌ها بعد خانواده‌های دختران و پسران نوجوان روی دیوار بیمارستان‌های اطراف دشت برچی در فهرست اسامی کشته شده‌ها به دنبال نام آشنای فرزندانشان می‌گشتند.

از همان روز جمعه واکنش‌های عمومی به این کشتار چشم‌گیر بود، یک بار دیگر مساله «نسل‌کشی هزاره‌ها» در رسانه‌ها مطرح شد که به فرودست نگه داشتن اقلیت شیعه افغاستان توسط دیگر گروه‌های قومی و مذهبی این کشور تاکید می‌کند. «هزاره‌کشی» عنوانی است که این روزها برای وضعیتی که در افغانستان حاکم شده زیاد استفاده می‌شود، اشاره آن به عدم توانایی دولت فعلی افغانستان در حفظ امنیت هزاره هاست.

در حالی که مسئولیت حمله اخیر به دشت برچی که اقلا ۸۲ نوجوان بیشتر دختر در آن زخمی شده‌اند را کسی به عهده نگرفته، مسئولیت برخی حمله‌های دیگر به دشت برچی توسط امارت خراسان، شاخه داعش در افغانستان پذیرفته شده است، هر چند شاخه‌های مختلف طالبان هم سابقه خوبی در برخورد با اقلیت شیعه در این کشور ندارند.

انتشار تصاویر در خون خفته دختران نوجوان مرکز آموزشی کاج، تصاویر زخمی‌هایی که شانس آورده‌اند و در این حمله کشته نشدند، تصاویر دفتر و کتاب و یادگاری‌های کشته شده‌ها در روزهای اخیر عزای این کشتار را زنده نگه داشته است. اما هشتگ زدن و اعتراض در فضای مجازی برای بسیاری از زنان افغانستان کافی نبوده است.

هفته گذشته چندین شهر افغانستان از جمله کابل، هرات و مزار شریف صحنه راه‌پیمایی گروه‌هایی از زنان معترض به حمله سیستماتیک نه تنها به هزاره‌ها بلکه به تحصیل زنان در این کشور بوده است. از زمان به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، یعنی بیش از یک سال پیش تا کنون، دختران در این کشور اجازه ادامه تحصیل در مقطع دبیرستان را به دست نیاورده‌اند، تعداد مدارس ابتدایی برای دختران محدود شده است، کلاس‌های دانشگاه‌ها تفکیک جنسیتی شده است و محدودیت برای حضور اجتماعی زنان در افغانستان بیشتر و بیشتر شده است. اگر همه اینها کافی نیست طالبان در روزهای گذشته تقریبا به تمامی تظاهرات‌های زنان در شهرهای مختلف این کشور در اعتراض به کشتار اخیر در مرکز آموزشی کاج حمله کرده، اجازه حضور خبرنگاران و پوشش این اعتراضات را نداده است.

طالبان البته توضیح روشنی دارد، یک سخنگوی این دولت به الجزیره گفته دلیل برخورد با تظاهرات زنان بخصوص در کابل و همین طور در مزار شریف این است که تظاهرات بدون مجوز بوده است و طالبان به دلیل که این که نمی‌تواند امنیت تظاهرات را تامین کند تلاش کرده معترضان را متفرق کند تا از حوادث احتمالی دیگر جلوگیری شود.

در یادگاری‌های که از دختران کشته شده در این حمله باقی مانده، حرف‌های زیادی هست. مادر یکی از این بچه‌ها به الجزیره گفته است که دخترش به تازگی به کلاس تکواندو می‌رفت و زبان انگلیسی یاد می‌گرفت و عاشق چگوارا شده بود. در دفتر خاطرات دختر دیگری نوشته شده است که آرزو داشته رمان بنویسد و دوچرخه سواری کند. زن دیگری که خواهرش را در این حمله از دست داده می‌گوید خواهرش آرزو داشت روزی بتواند یک زن شاغل باشد.

مریم فاروز، دانش آموز ۱۷ ساله‌ای که از این حمله جان به در برده در مورد هفت صبح روز جمعه‌ای که حمله به مرکز کاج در آن رخ داده می‌گوید: «من داشتم یک سوال ریاضی را َحل می‌کردم که صدای تیر شنیدم، همه ما که در کلاس بودیم از جا بلند شدیم و بعد آشوب شد»، بچه‌ها قلم و کاغذهایشان را رها کرده و تلاش کردند جایی پناه بگیرند، مریم می‌گوید: «ما همه در تلاش بودیم که جان‌مان را نجات دهیم، البته انتحاری از آنهایی که جا باختند سریع‌تر بود».

چهره‌های جهانی زیادی حمله جدید به دشت برچی را محکوم نکرده‌اند، جهان سرگرم موضوعاتی دیگر غیر از جان دختران نوجوان در دستان حکومت طالبان است. با این حال ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور افغانستان در مورد این موضوع گفته است که «ََحمله به آموزش دختران هزاره باید متوقف شود» البته توضیح نداده این باید چگونه می‌تواند عملیاتی شود.

از زمان بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، امارت خراسان، مسوولیت ۱۳ حمله مختلف به شیعیان این کشور را به عهده گرفته است که در مجموع در آنها ۷۰۰ نفر کشته و زخمی شده‌اندو کمتر کسی در جهان به روی خودش آورد.