به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، شهید محمدرضا غائبی در چهارم مهرماه سال ۱۳۳۸ در خانواده ای مؤمن و مذهبی در روستای خانقاهبر شهرستان ماسال دیده به جهان گشود.

 وی که از همان دوران کودکی به فراگیری علم و دانش علاقه داشت در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و با مشکلات کمبود مادیات پدرش مدارا می کرد و با همان وضعیت به درس خواندن ادامه داد. 

پدر محمدرضا کشاورز بود و با درآمد ناچیز و با داشتن چندین فرزند به وضعیت تحصیلی او نیز می رسید، زیرا پدرش غیر از کار کشاورزی برای مردم، روزها کارگری می کرد و مزدی می گرفت تا پیش فرزندانش خجالت زده نباشد.

محمدرضا، دوران تحصیلی خود را با کمبود مالی که در خانواده وجود داشت سپری کرد و در ضمن برای اینکه برای پدرخویش دردسر ایجاد نکند در زمان محصلی یک موتور با پولی که از دوستان خود قرض گرفته بود خرید و روزها بعد از فراغت از مدرسه با موتور کار می کرد و از این راه کمکی برای پدر پیرش بود.

او با وجود تمام مشکلات و کمبودها سرانجام دیپلم خود را گرفت و پیش از انقلاب و بعد از انقلاب و در زمان شروع انقلاب در تمام راهپیمایی هایی که در ماسال بر علیه رژیم طاغوت بود شرکت می کرد.

وی در دوران تحصیلی خود در سال ۱۳۵۸ به عضویت جمعیت فدائیان اسلام در آمد و مسیر خود را در این راه ادامه داد تا اینکه در تاریخ ۱۲ اسفند ماه سال ۱۳۵۹ جهت جهت انجام خدمت مقدس سربازی اعزام شد.

محمدرضا به حدی به حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل و فرامین امام خمینی (ره) علاقمند شده بود که وقتی بعد از چند ماه خدمت به مدت ۱۵ روز مرخصی گرفته بود که در خانه خویش قرار نمی گرفت و مکرراََ می گفت من نمی توانم اینجا باشم چون که وجدانم و هدفم به من اجازه نمی دهد که اینقدر اینجا باشم. 

او همواره به خانواده خود می گفت، در روزهایی که برادران من در جبهه ها در حال نبرد با صدامیان هستند، برای من یک لحظه دیدن مادر و پدر و برادر و خواهر و بستگان کافی است و به همین دلیل در روزهای مرخصی به مدت هشت روز در خانه می ماند و دوباره به جبهه باز می گشت.

شهید محمدرضا غائبی سرانجام بعد از پایان آموزش در بیرجند عازم جبهه شد و پس از رشادت های فراوان در تاریخ ۳۱ خرداد ماه سال ۱۳۶۰ در مناطق عملیاتی دزفول به درجه رفیع شهادت نائل آمد و آسمانی شد.

پیکر پاک و مطهر شهید محمدرضا غائبی پس از تشییع باشکوه مردم شهرستان ماسال در گلزار شهدای روستای درخانه این شهرستان آرام گرفت.

پایان پیام/۸۴۰۰۷